خُمّ غدیر

جبرئیل وحی طبعم باز بال و پر گرفته	باز بال و پر گرفته زندگی از سر گرفته
زندگی از سر به عشق ساقی کوثر گرفته	ساقی کوثر که فیضش خلق را در برگرفته

قدسیان را بر سر از شوق علی شور افتاده	آسمان گل بوسه بر خاک غدیر خم نهاده
پیک حق در محضر احمد به تعظیم ایستاده	رخ نموده لب گشوده دل ربوده حال داده

نخل طوبی در زمین و آسمان بر می فشاند	آسمان بر خاک، دامن دامن اختر می فشاند
یا امین وحی در بزم علی  پر می فشاند	نقل بلغ بر سرو روی پیمبر می فشاند

                         مصطفی لب باز کرده حرف دل ابراز کرده
                          دم به دم اعجاز کرده مدح مولا ساز کرده
                         کرده خوشبو با مدیحش غنچه معجز نما را

وادی تفتیده صحرا و گرما بیش از حد	منبر از چوب جهاز اشتران گوینده احمد
مستمع حجاج و عنوان سخن فرمان سرمد	داده انصار و مهاجر را ندا شخص محمد

گر به قدر عمر دنیا کس کند حق را عبادت	روز و شب او را بود ذکر و نماز و روزه عادت
در صفا و مروه اش حاصل شود فیض شهادت	بی تولای علی هرگز نمی بیند سعادت

ی مهاجر ای همه انصار پاک و حق پرستم	خوب می دانید یاران من همان پیغمبر استم
کز پی ارشادتان با حق از اول عهد بستم	این علی که دست خیبرگیر او باشد به دستم

این علی مخلوق اول بوده خلاق مبین را	این علی پیش از خلایق خوانده رب العالمین را
این علی دارد زمام آسمان ها و زمین را	این علی استاد و مرشد بوده جبریل امین را

این علی با حق و حق برگرد او گردد هماره	این علی از حق و حق از او نمی گیرد کناره
این علی از خاک بر افلاکیان دارد نظاره	این علی جان گیرد و جان می دهد با یک اشاره

یا علی ای بر سر دستت زمام آسمان ها	ای خدائی داده حیّ لامکانت در مکان ها
ای به گردون گوی چوگان ولایت کهکشان ها	نَقل تو نُقل سخنها ذکر تو ورد زبان ها

ای کف پای تو را گلبوسه از مهر نبوت	ناقه ات را ساربان گردیده ایثار و فتوت
نقش سمّ دُلدُلت تصویری از عدل و مروت	بسته حق بین تو و خیر البشر عقد اخوت

من نه مغرور از نماز و روزه و حج و زکاتم	نیست جز مهر تو و اولاد تو خط نجاتم
با تو بودم با تو هستم در حیات و در مماتم	گشته گم در بحر غفران تو کوه سیاتم