تبیان، دستیار زندگی
سایت فرهنگی اطلاع رسانی تبیان همزمان با روزهای پایانی ماه مبارک رمضان و در مقاله ایی اجتماعی با عنوان «پولدارهای متدین تجملاتی» به بررسی و نقد برخی وقایع اجتماعی پرداخت.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

نقد تبیانی از وقایع اجتماعی

تجملات

سایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان همزمان با روزهای پایانی ماه مبارک رمضان و در مقاله ایی اجتماعی با عنوان «پولدارهای متدین تجملاتی» به بررسی و نقد برخی وقایع اجتماعی پرداخت.

به گزارش روابط عمومی، بخش اجتماعی موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مقاله را بر اساس رفتارهای اجتماعی تهیه و منتشر کرده است.

هدی سادات پاک نهاد در این مقاله می نویسد:« هرساله با فرا رسیدن ماه مبارک رمضان شهر حال و هوای خاص و معنوی به خود میگیرد.ماه امساک و خودداری از خوردن و آشامیدن و تمرین دوری از گناه.ماهی که با آمدنش آرامش بیشتری در شهر حکم فرما میشود، میزان جرائم،رفتارهای غیر اخلاقی و آسیب های اجتماعی کاهش میابد و اما دلها به هم نزدیک تر میشود و رفت و آمدها بیشتر البته اگر چشم و هم چشمی ها اجازه دهد! چند سالی است که ماه مبارک رمضان به فصل گرم و طاقت فرسای تابستان گره خورده است. هرچند روزهای گرم و طولانی انجام روزه داری را با دشواری روبرو کرده است اما روزه داران عزیز سر به طاعات الهی فرود می آورند و روزهای طولانی را سخت یا آسان به سر میبرند تا لحظه ی افطار فرا رسد.لحظه افطار که می رسد همه در حال جنب و جوش هستند، عده ای در حال آماده کردن سفره افطار و عده ای هم در ترافیک سنگین برای رفتن به افطاری اما در این چند سال اخیر روزه داری های سخت در روزهای طولانی موجب شده تا کسی توان برگزاری افطار را نداشته باشد اما به هرحال افطاری دادن هم ثواب خاص خود را دارد و سفارش های زیادی در رابطه با افطاری دادن شده است چنانکه پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: کسی که روزه داری را افطار دهد، برای او ثوابی مانند ثواب روزه دار است، بدون اینکه از ثواب روزه دار چیزی کاسته شود لذا از آنجا که سفارش موکدی بر افطاری دادن شده است و از طرف دیگر باوجود اینکه طولانی بودن روزها توان جسمی لازم را برای افطاری دادن باقی نمی گذارد اکثرا تصمیم می گیرند که افطاری را در تالار مجللی برگزار کنند که هم آبرومندتر باشد و هم خودشان راحت تر باشند. امروزه این روند آرام آرام ادامه پیدا کرده است و تجملات را بی صدا به اسم احترام بیشتر به مهمان و روزهای طولانی و. ..وارد سفره های افطارمان کرده است و حالا سفره های افطار پر شده از انواع آش ها،خورشت ها،دسر ها و شیرینی ها و...که بعد از اتمام مراسم تمام آنها دست نخورده به سطل زباله ریخته می‌شود. برپایی مراسم افطاری در تالار به گونه ای مرسوم شده است که اگر در اوایل یا اواسط ماه رمضان برای گرفتن جا اقدام کنید به شما می‌گویند که تا آخر ماه مبارک رمضان رزرو داریم!این ریخت و پاش ها و تجملات و چشم و هم چشمی ها باعث شده است تا برخی از افراد که توان مالی مناسبی ندارند از افطاری دادن پرهیز کنند و از اجر و ثواب آن دور بمانند. مد شدن سفره های پر زرق و برق افطاری باعث شده است که سفره های ساده و معنوی افطار هم به فراموشی سپرده شود و ماه رمضان فرصتی شود برای مسابقه سفره آرایی در میان اقوام و فامیل! شاید در اطراف ما افراد زیادی باشند که از وضع مالی خوبی برخوردارند اما از قافله دادن سفره های افطاری مجلل برای بهتر نشان دادن خود دریغ نمی کنند!افرادی که از طبقه مرفه و سرشناس جامعه هستند و اتفاقا دست به خیر هم دارند اما گویا دستشان به خیر اقوام نزدیکشان نمی رسد! افراد ثروتمند و مرفه ای که شاید همه آرزوی این را داشته باشند که روزی به اندازه آنها پولدار شوند و خوشبخت زندگی کنند!اما آیا به راستی پولدار بودن خوشبختی است و هر کس که پولدار است هم دنیایش آباد است و هم آخرتش؟! ایمانی که فقط ورد زبان است! چند وقت پیش به یک مراسم افطاری در یکی از تالارهای معروف تهران دعوت شدم.وقتی وارد سالن شدم بسیار متعجب شدم چرا که آنچیزی که در ذهنم بود با آنچه دیدم زمین تا آسمان فرق داشت. گمان نمی کردم که افراد متدین هم اهل اینگونه ریخت و پاش ها باشند بعد با خود گفتم شاید اینها از آن جمله افرادی هستند که ایمان فقط ورد زبانشان است و در عمل بویی از ایمان ندارند چرا که در همان سالن بودند افراد نیازمندی که محتاج یک میلیون تومان اند تا کارشان راه بیفتد و این فرد می توانست با برگزاری مراسم ساده تری دستی بر بال و پر اقوام نزدیک خود بکشد. آبرو داری با تجملات! فرد دیگری را می شناسم که از وضع مالی خوبی برخوردار است. فردی است که آنقدر دارا است که به گفته ی یکی از اقوام نزدیک این فرد اگر ۴ میلیاردش را هم بخورند عین خیالش نیست و به قول معروف به جایی اش بر نمی خورد.ادعای پولداری اش نمی شود و خود را خاکی می داند اما عملش چیز دیگری را نشان می دهد چرا که او هر سال ماه رمضان کل فامیل را در بهترین هتل شهر افطاری می دهد و گویا این فرد آبروی خود را از کمک به دیگران مهمتر می داند! انگار داشتن آبرو از دید برخی از این پولدارها فقط در تجملات و چشم وهم چشمی ها خلاصه می‌شود و به راحتی چشمشان را بر روی مشکلات مالی اقوام نزدیکشان بسته اند و فقط به فکر بالابردن خود هستند.»

متن کامل این مقاله در بخش اجتماعی سایت تبیان قابل مشاهده است.

تنظیم: هومن بهلولی