از جوان هراسی تا جوان باوری

هفتم تا سیزدهم خرداد با عنوان هفته جوان نامگذاری شده است. باید گفت امور مربوط به جوان در هر کشوری نیازمند برنامه‌ریزی و داشتن سیاست‌های مشخص از سوی دولت‌هاست.

هفتم تا سیزدهم خرداد با عنوان هفته جوان نامگذاری شده است. باید گفت امور مربوط به جوان در هر کشوری نیازمند برنامه‌ریزی و داشتن سیاست‌های مشخص از سوی دولت‌هاست. طبیعی است این برنامه‌ریزی و سیاست مشخص باید در نهادی مستقل از دیگر سازمان‌ها محقق شود و حتی اگر نهادهای مختلفی روی این موضوع کار می‌کنند لازم است دستگاهی بین فعالیت‌های این نهادها هماهنگی ایجاد کند. در گذشته سازمان ملی جوانان عهده‌دار این مسئولیت خطیر بود که بعد از ادغام غیراصولی سازمان ملی جوانان در وزارت ورزش، برنامه‌ریزی برای جوانان مختل شد. خود ورزش یک موضوع  مفصل است و باعث می‌شود امور مربوط به جوانان در حاشیه قرار بگیرد و بنابراین طی هشت سال گذشته برنامه‌ریزی مناسبی برای جوانان انجام نشد. با وجود اینکه دستگاه‌های مختلف  یک سری فعالیت‌هایی را در این حوزه انجام می‌دادند این فعالیت‌ها خیلی مرتب و منظم نبود و همچنین مشخص نبود این برنامه‌ریزی‌ها با نیازهای جوانان خیلی ارتباط محکم و درستی داشته باشد. وقتی در دولت قبلی این دو سازمان یعنی سازمان ملی جوانان و سازمان تربیت‌بدنی در یکدیگر ادغام شدند، برخی متخصصان و پژوهشگران بارها در این زمینه به مسئولان هشدار داده و این ادغام را غیراصولی و شتابزده خواندند اما کمتر کسی به آن توجهی کرد و در نهایت امروز ما شاهد این هستیم که امور جوانان معطل مانده و به‌ویژه در دولت قبلی مورد برخی کم‌‌مهری‌ها قرار گرفته است. بخشی از این کم‌مهری می‌تواند ناشی از نوع نگاهی باشد که به جوانان در بدنه تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی وجود دارد.

نکته‌ای که آقای گلزاری، معاون ساماندهی امور جوانان به آن اشاره کرده‌اند درست است و ما باید جوانان را بیشتر فرصت تلقی ‌کنیم. دلیل آن هم این است که ممکن است اغلب جوانان به‌دلیل شرایط سنیشان طوری رفتار کنند که ما خوشمان نیاید و در چارچوب‌های ذهنی تعیین شده ما بزرگ‌ترها قرار نگیرند درحالی که این نوع نگاه ایراد دارد. وقتی مسئولی عنوان می‌کند ما باید از جوان‌هراسی به سمت جوان‌باوری حرکت کنیم مقصودش این است که ما باید پارادایم جوان‌باوری را تقویت کنیم. توجه به نیازهای اصلی جوانان بسیار مهم است. در مطالعات آینده‌پژوهانه‌ای که درمورد جوانان طی سال‌های گذشته صورت گرفته وجود ناامیدی در برخی جوانان به اثبات رسیده بود و این افسردگی می‌تواند در مواردی به شدت تاثیرگذار باشد. در دولتی که با نام تدبیر و امید و با رای اکثریت جوان روی کار آمده، انتظار می‌رود امیدبخشی به جوانان در این فضا در اولویت قرار بگیرد و برای این کار باید اول به نیازهای جوانان در حوزه مسکن، ازدواج و اشتغال توجه شود. تعداد جوانانی که در سنین اشتغال و ازدواج در کشور قرار داشته و هنوز موفق نشده‌اند کار یا همسر بیابند کم نیست و این خودش آسیب‌زاست. با اصلاح نگاه می‌توان جامعه را به سمتی برد که نیازهای جوان را ببینند و به آن پاسخ مطلوبی بدهند. نیروی جوانی و ظرفیتی که در جوان برای رشد و پیشرفت وجود دارد برای خود او و کشور فرصت تلقی می‌شود و باید از این توان استفاده شود تا به بیراهه نرفته و تضییع نشود. به نظر می‌رسد اولین قدم اصولی برای این امر، جداکردن سازمان ملی جوانان از تربیت‌بدنی است تا مسائل مربوط به قشر جوان کشور که 30 درصد از جمعیت کشور هستند به نحو کامل‌تری مورد بحث و بررسی قرار بگیرد.

منبع : آرمان