تبیان، دستیار زندگی

یک تلنگر مودبانه

فقط چند ثانیه فکر کنیم و بعد به زندگی‌مان برسیم. شاید از امروز در برخی رفتارهای‌مان کمی تغییر دادیم.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : ندا داودی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
بچه ها، والدین،

امروز روز ادب است و برای ما شیعیان که با زندگی حضرت عباس علیه السلام  آشنایی داریم و اوج ادب و حفظ حرمت را در روز عاشورا و در برخورد او در مقابل برادر و امامش می دانیم، شایسته است که در چنین روزی بیشتر در مورد «ادب» فکر کنیم.
اگر از هر کدام از ما بپرسند دوست داری فرزندت چگونه باشد و چه ویژگی هایی داشته باشد، بدون شک یکی از چیزهایی که برای او آرزو می‌کنیم داشتن ادب است. چیزی که فطری و غریزی نبوده و ما باید به او آموزش دهیم. اما یاد دادن ادب چند شرط مهم دارد، نمی توان تنها آرزو کرد و فرزندی مودب داشت باید دست به کار شد و از همان ابتدا کارهایی را انجام داد و مهم تر از آن کارهایی را انجام نداد!


بچه‌ها چیزی می‌شوند که ما هستیم
چقدر برای مان مضحک است اگر ببینیم کسی که به مواد مخدر معتاد است و مقابل فرزندش استفاده می کند، دوست داشته باشد فرزندش معتاد نشود؟ همان قدر غیر واقع بینانه است اگر صفت اخلاقی را در فرزندتان آرزو کنید اما خودمان فاقد آن باشید. مادری که در هنگام شیطنت فرزندش برای تنبیه فحش می دهد، باید بداند که در حقیقت تمام این حرف ها را خیلی زود از او در موقعیت های مختلف خواهد شنید. پدری که در موقع رانندگی برای یک راهنما نزدن ماشین جلویی، حرف های نامناسب می گوید، روزی می رسد که از تکرار همان حرف ها از دهان فرزندش خجالت زده می شود.
ادب تنها به معنی خوب سخن گفتن نیست . یکی از مصادیق مهم آن نگه داشتن حرمت دیگران و مخصوصا بزرگ تر هاست. این ویژگی را هر قدرکتاب های درسی تکرار کنند و شما به او بگویید که باید به بزرگ‌تر  احترام بگذاری، باید نسبت به دوستان، معلمت، همسایه و .....رفتار مودبانه ای داشته باشی و نصیحت هایی از این قبیل، تا زمانی که این حرف ها را از شما به صورت عملی ندیده باشد، بی فایده است. اگر من و شما انسان های با ادبی نباشیم، توقع داشتن فرزندانی با ادب شبیه افسانه هایی است که هیچ وقت به واقعیت نمی رسند.

برای داشتن فرزندی مودب باید زمان صرف کنید. نوجوانی برای شروع خیلی دیر است. او از همان ابتدا که در حال شناسایی جهان است لازم  است خوبی های اخلاقی را هم بیاموزد، تمرین کند، ببیند، خطا کند، اصلاح کند و در آخر ملکه‌ی ذهنش شود

فردا دیر است، امروز را دریاب
خانواده‌های تک فرزند، تبلیغاتی که به ما القا می کند اگر فرزندمان مدرسه دو زبانه برود و در رفاه بیشتر بزرگ شود، موفق تر است و در نهایت فرزند سالاری باعث شده که آنقدر دست به سینه ی فرمایشات فرزندانمان باشیم که آنها با این توقع بار بیایند که محور دنیا هستند. از خواسته ای نگذرند و محبت و خدمت دیگران را وظیفه بدانند .ما آموزش های مهم را موکول می کنیم به وقتی نهال شخصیت آنها یک درخت تنومند شد و بعد توقع داریم طی چند جلسه کلاس فشرده ی آموزشی، آنها بسیاری از ویژگی های اخلاقی را بیاموزند. داشتن و نداشتن ادب مانند تست های چهار گزینه ای کنکور نیست که بتوانید با یاد دادن چند فن، توقع داشته باشید بدون نمره منفی انها را انجام دهند.

برای داشتن فرزندی مودب باید زمان صرف کنید. نوجوانی برای شروع خیلی دیر است. او از همان ابتدا که در حال شناسایی جهان است لازم  است خوبی های اخلاقی را هم بیاموزد، تمرین کند، ببیند، خطا کند، اصلاح کند و در آخر ملکه ی ذهنش شود. معلمی که بدون طرح درس به سر کلاس برود، نمی تواند مفهومی را که می خواهد آموزش دهد و والدینی که بدون طرح تربیتی صاحبت فرزند شوند از آموزش مفاهیمی که شاید آرزویش را هم داشته باشند محروم اند چون برنامه ریزی برای این آموزش ندارند.

 

کلمه‌ای به نام سلام
شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشد که در جمعی با بچه هایی رو به رو شوید که سلام نمی کنند. چیزی که در زمان ما تقریبا محال بود. شاید اولین چیزی که باید در خانواده آموزش داده شود، همین آداب سلام کردن است. نمی توان بچه را به زور وادار کرد اما خانه ای که افراد آن برای سلام کردن ارزش قایل اند و والدین موقع دیدار هم یک مراسم سلام دارند، شانس بالاتری خواهند داشت.

«مراسم سلام» چندان سخت نیست، کافیست به جای یک سلام سرسری از راه دور، موقع مراجعت هر کس، دیگری به استقبال بیاید. با صدای بلند و لبخند سلام کند، احوالی بپرسد و چند لحظه ای را به او اختصاص دهد. فرزند شما در این حالت می آموزد که سلام حتی با صمیمی ترین افراد هم لازم و زیباست. ما انسان ها به سمت زیبایی گرایش داریم و او ازدیدن سلام های محبت آمیز شما تشویق می شود. راه دیگر هم بازی هایی است که به صورت غیر مستقیم، این رفتار را آموزش می دهند. مثلا عروسک های نمایشی که می تواند همبازی شما و فرزندتان شود و در یک نمایش عروسکی در بین همه ی اتفاقاتی که می افتد، شخصیت های داستان به هم سلام کنند. کاملا عادی و بدون تاکید بیش از حد.

امروز بهانه ای است تا در مورد ادب فکر کنیم. هم در خودمان هم برای  فرزندانمان. خانواده ای که اعضای آن مودب هستند، آسیب های کمتری را پشت سر می گذارند. سلام کردن تنها یک نمونه از رفتار مودبانه بود اما باید در مورد تمام مصادیق آن فکر کنیم و برایش طرح تربیتی داشته باشیم تا موفق شویم.

یادتان نرود که فردا دیر است...

 
از خدا جوییم توفیق ادب     بی ادب محروم ماند از لطف حق

مطالب مرتبط:

بچه منهای زن و شوهر    
آموزش جنسی با چاشنی شرم و شوخی
پخت یک بچه حرف شنو

 

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.