سفر نامه ابن بطوطه در تبیان
گوشه هایی از سفر نامه ابن بطوطه در تبیان منتشر شد.
به گزارش روابط عمومی، سایت تبیان مطلبی در مورد سفرنامه ابن بطوطه منتشر کرد در قسمتی از این سفر نامه آمده است: «در سفرنامه معروف خود "رحلة ابن بطوطه" می‌نویسد:مندر دمشق فقیه بزرگ حنابله، تقی الدین بن تیمیه را دیدم، او در فنون گوناگون سخن می‌گفت ولی در عقل او چیزی بود؛(و کان فی عقله شیء) آنگاه می‌افزاید:وی در روز جمعه‌ای در مسجدی مشغول وعظ و ارشاد بود، که من در آنجا حضور داشتم. از جمله سخنان او این بود که:خداوند(ازعرش) به آسمان نخست، فرود می‌آید مانند فرود آمدن من از منبر. این سخن را گفت و یک پله از منبر پایین آمد. در این هنگام فقیهی مالکی به نام ابن الزهراء به مقابله برخاست و سخن او را رد کرد، مردم به طرفداری از ابن تیمیه برخاستند و فقیه معترض را با مشت و کفش زدند.(۴) این نمونه‌ای از عقاید کفرآمیز وی است.در پی نشر افکار کفرآمیز ابن تیمیه و چاپ کتاب‌های او، از سوی علمای اسلام و در راس آنها علمای اهل تسنن برای جلوگیری از انتشار فساد دو کار صورت گرفت:۱- در نقد و ردّ آراء او کتاب‌هایی نوشته شد از جمله:- شفاء السقام فی زیارة قبر خیرالانام، نگارش تقی الدین سبکی.- دفع الشبهه، نگارش تقی الدین الحصنی.- نجم المهتدی و رجم المقتدی، نگارش فخر بن معلم قرشی و. ..۲- مراجع اهل تسنن در عصر او به تفسیق و گاهی به تکفیرش برخاسته و بدعت‌گذاری او را فاش نمودند. ازجمله این افراد قاضی القضات فرقه شافعی "بدر بن جماعه" بوده و قاضی القضات سه مذهب دیگر در کشور مصر هر کدام به گونه‌ای علیه وی برخاستند. ابن کثیر مى‌نویسد: ۲۲ رجب سال ۷۲۰ ق، ابن تیمیه به دارالسعاده احضار شد، و قضات و مفتیان مذاهب اسلامى(حنفى، مالکى، شافعى و حنبلى) او را به خاطر فتاواى خلاف مذاهب اسلامى مذمّت و به زندان محکوم کردند، تا این که در دوم محرم سال ۷۲۱ ق، از زندان آزاد گردید.»
تنظیم: هومن بهلولی
