با پیشانی‌ای که از اخم و ناراحتی چین‌های عمیقی بر روی آن افتاده بود وارد مغازه شد... بدون اینکه سلام کند پرسید آقا قیمت این عینک چنده؟!!
از حرکت و حالتش خوشم نیامد... ولی با لبخند به او سلام کردم... چند تا از چین های روی پیشانی اش باز شد... گفتم خوش آمدید... امری داشتید؟!!
قیافه‌اش به کلی عوض شد... پیشانی‌اش صاف شد... نگاهش آرام‌تر شد... انگار فهمیده بود کارش زشت بوده... هول شد و گفت: ببخشید! سلام، ممنون. قیمت این عینک را می خواستم بدونم!
با خودم گفتم: چه قدر بعضی از ما آدم ها تلخ هستیم به طوری که با یک من عسل هم نمی شود ما را خورد!!

بعضی از آدم ها مثل یک نوشیدنی تلخ هستند؛ چای تلخ، قهوه ی تلخی که به تنهایی قابل استفاده نیستند و وقتی یک نوشیدنی گوارا و دلنشین می شوند که با یک تکه شیرینی، قند و یا شکر همراه شوند؛ با این دسته از افراد باید شیرین گونه رفتار کرد، شیرین صحبت کرد تا بشود با آن ها به دلنشینی همراه شد.
و چه زیبا کلام الهی آیه 34 سوره فصلت را می توان به عنوان شاهد مثال آورد:
وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَكَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ
و نیكى با بدى یكسان نیست. [بدى را] به آنچه خود بهتر است دفع كن آن گاه كسى كه میان تو و میان او دشمنى است، گویى دوستى یك‏ دل مى ‏گردد.
لُبّ کلام این است؛

فكر نکنیم مرور زمان مسائل را كهنه مى‏ كند و همه چیز فراموش مى‏ شود. برخورد هاى مثبت و منفى هرگز یكسان نیست و آثار آن در عمق روح افراد باقى مى‏ ماند.

اگر در مقابل یک منکری در جامعه راه درست را پیش گرفتیم و از راهش که بهترین آن رفتار محترمانه و دلسوزانه است وارد شدیم؛ نگوییم چرا پس الان نتیجه اش را ندیدم، قطعاً این رفتار خوب و محبت آمیز در ذهن طرف خواهد ماند و انشالله یک جایی تأثیر خودش را می گذارد.

یادمان باشد کیمیای واقعى، آن نیست كه مس را طلا كند، بلكه برخوردى است كه دشمنى را به محّبت تبدیل نماید. «ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ»؛ چنانچه در روز فتح مكّه شعار بعضى از مسلمانان «انتقام، انتقام» بود ولى پیامبر اكرم صلی الله و علیه وآله فرمود: امروز روز انتقام نیست بلكه روز رحمت و مرحمت است. (تفسیر نور)

بی خود نیست که می گویند قرآن کاتالوگ انسان ها است چرا که برخواسته از ویژگی های آن ها و فطرت آن ها است.

همان طور که دانستن نتیجه‏ ى كار، انگیزه ‏ى انسان را بالا مى ‏برد و اگر بدانیم كه نتیجه ‏ى برخوردهای ما چه بازتابی خواهند داشت، خداوند این نتیجه گیری را برای ما بیان کرده است: «ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَكَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ» (همان)

نتیجه ی این کیمیای واقعی این خواهد شد که حتی دشمنت دوست شفیقت خواهد شد. (المیزان، ص 595)

حال با همه ی این توصیفات چرا ما گاهی اوقات بر عکس این را انجام می دهیم؛ دوستان خود را با بی اخلاقی هایمان طرد می کنیم؟!

نظر شما در این رابطه چیست؟

آیا خود شما در وجودتان تلخی رفتاری و کلامی ای را مشاهده می کنید؟
با افراد تلخ و بد اخلاقی برخورد و رابطه ای داشته اید؟! با چه رفتاری رابطه را شیرین و دلنشین کرده اید؟!            

مطالب مرتبط:

علاقه ات را حتما ابراز کن!!

همه اخلاقشون بده غیر تو!!

آمرزش و برکت را به خانه ببریم!

دنبال دوست بی عیب نباشید!

چرا به خداوند "حلیم" می گویند؟
وقتی گناهان مثل برگ درخت می ریزد!

4نشانه شخص خیرخواه!

فیلم مرتبط:

رحمت خداوند

خوش رویی