موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

خیلی دوست داشت به دانشگاه برود، اما هر چقدر با خودش کلنجار رفت، دید حوزه چیز دیگری است؛ این گونه بود که تحصیل طلبگی را به افتخار دانشگاهی شدن ترجیح داد و در سلک یکی از یاران بی ادعای حضرت حجت (عج)، راه خدمت به دین خدا و خلق او را انتخاب کرد.

از حضور او در حوزه کمتر از يکسال مي‌گذشت؛ قبل از آنکه سه حرف فقه را بياموزد، يك حرف عشق را آموخت. گرچه الفباي فقه را هم نخواند ولي کتاب عشق را به پايان رسانيد و بدین سان او از همان نقطه شروع کرد که پدر آغازگر آن بود و به همانجا رسيد که پدر رسيده بود.

انقلاب که به پیروزی رسید، به عضویت بسیج درآمد و هم‌نوا با لشکریان مخلص خدا در مدرسه عشق، نغمه ایثار و شهادت را سرود و سال ها بعد از پی این سرایش معنوی، در مکتب فنا فی الله ،به عشق حقیقی دست یافت.

چندان سن و سالی نداشت که به زیبایی هر چه تمام تر با خدایش خلوت می کرد و در این راز و نیاز به مناجات عارفانه می پرداخت.

ذاکر امام حسین (ع) بود و بارها در شعرها و روضه ها، آرزوی قلبی اش – شهادت در راه خدا- را بر زبان می آورد، در 25 سالگی، این توفیق را یافت تا در سرایی ورای این دنیای فانی، با سیدالشهدا و یاران باوفایش محشور شود.

عشق به فرزند در وجودش موج می زد، اما این عشق و علاقه هیچ گاه مانع از انجام تکلیف نبود؛ با پسر دلبندش اما در وصیت نامه چنین گفت:« مهدي ! پدرت مقلد امام ـ رهبر بزرگ انقلاب اسلامي ـ بود. او خويشتن را به خدا فروخت و چيزي ازخود در دار فاني نداشت.»

همه جهد و کوشش برخی ها این است که در آزمون های دنیوی پیروز باشند و گوی سبقت را از دیگران بربایند؛ حالا این آزمون در عرصه مال و ثروت باشد یا پست و مقام یا شهرت و محبوبیت یا هر چیز دیگری، در اصل قضیه چندان تفاوتی نمی کند.

«می روم تا انتقام سیلی مادر بگیرم...» ؛ خیلی از رزمندگان در جبهه ها این نوشته را بر پشت لباس های خاکی بسیجی شان می نوشتند تا نشان دهند پس از یک هزار و 400 سال هنوز غصه دار غم مولای مظلومشان علی (ع) هستند.

«جز تذکري که نمي‌دانم لياقت آن را دارم يا نه، سخني ندارم و آن اين است که علم را خوب تحصيل کنيد و عمل خود را خوب تهذيب کنيد و آنچه اهميت دارد عمل است که بهشت را به ما کنتم تعملون مي دهند نه به ما کنتم تعلمون.»

براي اولين بار در نماز جمعه تهران بر اثرسانحه بمب گذاري از ناحيه شکم آسيب ديد،به طوري که تا مدت ها از اعزام به جبهه منع می شد ...

اين عالم رباني داراي اخلاق و وارستگي ويژه‌اي بود، پيوسته مراقب بود که مبادا خاطرات نفساني به او ضربه‌اي وارد بسازد. اگر ناراحت مي‌شد، با عصبانيت تندي نمي‌کرد، شوخ و خوش‌مشرب بود.

مشکلات و مصائب همواره در زندگی وجود داشته، دارند و خواهند داشت، اما آنکه بتواند در مشکلات و سختی‌ها آرامش و طمأنینه خود را حفظ نماید و مضطرب و پریشان نگردد، به مقام عظیم صبر رسیده است که این مقام، مقدمه رسیدن به ایمان تام است.

دین رحمانی اسلام، رحمت و بخشش را بر انتقام و غضب ترجیح داده است و پیشوایان ما هم بیش از آنکه لعن و نفرین کنند، برای هدایت و بخشش فرد ستمکار دعا می‌کردند اما گاهی شرایط به گونه‌ای است که راهی جزء نفرین فرد ظالم و ستمکار وجود ندارد.

آیت الله حاج شیخ علی اکبر برهان یک حیاط ۵۰ متری با اتاقی ۳۰ متری بَرِ خیابان لرزاده و کنار خانه اش ساخته بود که درآن به روی همه باز بود و مسجد لرزاده شهر کوچکی بودکه افراد مختلف از هر صنفی در آن حضور می یافتند.

آیت الله سید کمال الدین موسوی شیرازی زمانی که منحرفین از صوفیه قصد داشتند شهر "ماهان" را مرکز فعالیت های خود قرار دهند، ایشان به آنجا رفت و ضمن اقامه نماز جماعت و انجام امور دینی، تبلیغات وسیعی را علیه گروه های منحرف به راه انداخت و مردم منطقه را از افتادن در دام آنها نجات داد.

وقتي پيغمبر آن خطبه غرّاء را راجع به ماه رمضان خواند، يك مرتبه يك نفر از جا برخاست. آن كه بود؟ آن كسي بود كه گفتني نيست كه بود! چه كرد! به كجا رسيد!

در عهدی كه به مالک اشتر نوشت، فرمود: ای مالک! با مردم، اين چنين رفتار كن. خوب گوش كنيد، بفهميد، درک كنيد. اين را دنيا بايد گوش كند و بفهمد. فرمود: ای مالک همه كسانی كه رعيّت تو هستند، از دو طائفه بيرون نيستند؛ يا برادر تو‌اند در دين، يا شبيه تو‌اند در خَلق.

اولياء الله كسانی هستند كه «سَكَتُوا فَكَانَ سُكُوتُهُمْ ذِكْراً وَ نَظَرُوا فَكَانَ نَظَرُهُمْ عِبْرَةً وَ نَطَقُوا فَكَانَ نُطْقُهُمْ حِكْمَةً وَ مَشَوْا فَكَانَ مَشْيُهُمْ بَيْنَ النَّاسِ بَرَكَةً»؛

آیت الله سید محمد سعید حکیم از مراجع نجف اشرف در دیدار جمعی از اساتید دانشگاه و بازرگانان اقلیم کردستان، مردم عراق را به همزیستی و تعامل همراه با احترام متقابل توصیه کردند.

انسان‌ها در مقابله با مشکلات و مصائب دو دسته هستند؛ برخی همیشه ناراضی و طلبکارند و آرامش را هیچ‌گاه در زندگی لمس نمی‌کنند اما عده از خواص که به حکمت و تدبیر الهی اعتقاد و اطمینان دارند، اگر خداوند امری برای آنان مقدر کند، آنان نیز راضی هستند.