تمام اعمال صالح انسان در لبه پرتگاه ریا قرار دارد، چه بسا کار نیک که از خطر ریا دور نمانده و حبط شده است، پس چه زیباست انسان با سلاح اخلاص از نابودی اعمال خویش حفاظت کند.
یکی از مقدمات دین، این است انسان در باطن خود به یاد خدا باشد و دینداری او فقط در ظاهر نباشد و اگر انسان خداوند را فراموش نکند گر چه لغزشهایی داشته باشد، بالاخره در مسیر هدایت قرار می گیرد وبه سعادت می رسد.
قبول شدن تمام اعمال انسان وابسطه به قبول نمازاست است واین خود نشانگر عظمت صلاة نزد خالق یکتاست که درجه اعلای این عمل نیک به جماعت خواندن ان است و نظم، وحدت، عظمت و شکوه اسلام را نشان می دهد.
مؤمن واقعی کسی است که نگاه به او یادآور خداوند متعال باشد و به نوعی ظاهر او و اعمالش انسان را به سمت معروف بخواند و ترس از انجام منکر را در انسان بوجود آورد و به تعبیر دیگر مؤمن واقعی آیت خداست.
در طول عمر، با انسانهایی با سلایق و پوششهای مختلف و متفاوت مواجه میشویم و چه بسیار پیش میآید که این افراد را بهواسطه ظاهرشان قضاوت میکنیم اما باید پذیرفت که منزلت هر انسانی بهواسطه پروردگار مشخص میشود که ملاک آنهم تقواست.
اعمال و دستورات بسیاری جهت تقرب به معبود بیهمتا در اسلام وجود دارد که افراد زیادی به ظاهر موفق به انجام آن میگردند اما نتیجه لازم را به دست نمیآوردند زیرا به عمق و ریشه این اعمال که خلوص نیت باشد، هنوز نرسیدهاند.
یک مؤمن واقعی باید همه عباداتش ازجمله نماز که شاهرگ دین است خالصانه برای خداوند منان باشد نه برا غیر او زیرا که حتی ذرهای ناخالصی ممکن است انسان را از هدف والای خود، یعنی رسیدن به کمال دور کند.
از مسائل بسیار مهم و مورد تأکید در اسلام تواضع و فروتنی میباشد که در قرآن هم چند مرتبه به آن اشاره شده است و حتی به پیامبر گرامی اسلام (ص) امر به تواضع و فروتنی شده است و چه زیباست این خضوع در هنگام بزرگی و قدرت.
زندگی در دنیا، آمیخته با مشکلات عجیبی است که اگر در مقابل آن بایستیم وشکیبایی به خرج دهیم، به یقین به پیروزی خواهیم رسید و همیشه فرج وگشایش در سایه صبر، همت و توکل به خداوند حکیم می باشد.
رنجها و سختیها جزو جدانشدنی در زندگی تمامی انسانهاست؛ ولی اهداف بزرگ به تناسب بزرگیشان مشکلات بزرگتری نیز ایجاد میکنند و اینجاست که توکل به خداوند بزرگ و صبر راهگشای انسان در مسیر سعادت میباشد.
فرزند حضرت آیت الله بهجت (ره) گفت: توجه به سادگی و عنایت به سیره بزرگان دین از خصوصیت های مرحوم ابوی بود بطوریکه ایشان همیشه می گفتند « من یک طلبه ام » و بر میثاق طلبگی پایبند بودند.
دو برادر مدّتی کبوتر جانشان برگرد گنبد حضرت امام رضا (ع) می چرخید، صبحگاهان، دل به ضریح آن امام همام می بستند و بر آستان ملکوتی اش می نشستند تا در نظر بازی عشق، زمشرق چشمان فاطمی امام رضا(ع)، مورد عنایت قرار گیرند.
اين شهيد مظلوم، بي سر و صدا و در نهايت اخلاص در مجلس فعّاليت مي كرد و حقيقتاً به جاي چهار نفر در كميسيون كار مي كرد و از آنجا كه ما در جبهه حضور داشتيم وظايف بنده و شهيد چمران را هم ايشان انجام مي داد.
روحاني شهيد حجت الاسلام و المسلمین ذبيحالله کرمي فرزند شکرالله،در سال 1330 در ميان خانوادهاي مذهبي و متدين در روستای قمشه از توابع کرمانشاه متولد شد.
او که در دهمین روز از بهمن ماه سال 1346 در تهران چشم به جهان گشود، سال های رشد و شکوفایی جسمی و روحی خود را در خانودهاي مؤمن و متعهد سپری کرد و البته دوران تحصیل کلاسیک خود را تنها تا مقطع سوم راهنمايي ادامه داد به این خاطر که علاقه وافرش به کسب علوم اسلامي، او را راهی حوزه های علميه کرد؛
مگر میشود از در خانه چنین امام رئوفی ناامید بازگشت؛ وقتی هر بار که به زیارت میروی، آرزویت نه تحقق حوایج دنیوی و شفا یافتن خود یا دیگران، بلکه دست یابی به فیض عظیم شهادت باشد...