آموزش الکترونیک با قوانین بازی (1)
سوالی که در اینجا پیش می آید این است که gamification چیست و چگونه به ما در طراحی آموزش های الکترونیکی بزرگ با تعداد شرکت کنندگان بالا کمک می کند؟
یک آموزش الکترونیکی خوب به کمک بازی
زمان زیادی است که افراد به این نتیجه رسیده اند که بازی علاوه بر سرگرمی به یادگیری نیز کمک می کند و این دلیل خوبی برای بازی کردن افراد با فرزندان خود است. می توان گفت که این موضوع جدیدی نیست که بازی را به آموزش اضافه می کنند.
اولین بار در سال 1940 Disney عبارت "پسسند" را برای این تکنولوژی انتخاب کرد و بعد از آن عبارت gamification توسط Nick Pelling مورد استفاده قرار گرفت. این فرد سازنده بازی های BBC Micro و Commodore در سال 1980 بود. از طرف دیگر Kevin Werbach تعریفی را از واژه gamification ارائه داده است که عبارت است از: استفاده از عناصر و المان های بازی و تکنیک های طراحی بازی برای یک محتوا یا زمینه ای که بازی نیست.
عبارت انگلیسی آن را نیز به استناد از مقاله مربوطه درج خواهیم کرد.
“The use of game elements and game design techniques in non-game contexts”
می توان گفت امروزه با وجود فناوری های متعدد انفجاری از بازی های متنوعی را با مشتریانمان داریم و سیستم عامل ها و پلتفرم های مختلف اندروید نیز دنیایی از نرم افزارهای متعدد را که با المان های بازی در ارتباط هستند، در لیست هایی از ویژگی ها قرار داده اند.
به عبارت ساده تر می توان گفت امروزه بازی های متنوعی در بین افراد بزرگسال متداول شده، شما می توانید انواع بازی ها را بر روی تبلت یا موبایل اندروید یا سیستم عامل خود داشته باشید که همگی می تواند مربوط به بزرگسال باشد که می تواند شامل بازی های سرعتی، فکری و ... باشد. اما در مطلب ما که مربوط به توسعه و یادگیری است، منظور و هدف ما از طراحی المان های بازی، بازی های عامیانه در بین افراد نیست.
در گذشته زمانی که صحبت از شرایط دیجیتال به میان می آمد، آقای Marc Prensky اولین کتاب خود را تحت عنوان آموزش براساس بازی های دیجیتالی (Digital Game-based Learning) به رشته تحریر درآورد. حال می خواهیم شما را به آن دوران ببریم و نکات اصلی را که ایشان در مورد چگونگی طراحی بازی برای آن که بتواند یک زیرساخت مناسب برای آموزش و یادگیری باشد را بیان کنیم.
ویژگی های اصلی به چهار دسته تقسیم می شود:
• چالش
• وجود پیشرفت در بازی
• به نتیجه رساندن بازی
در تمامی موارد عنوان شده، می توان به این نتیجه رسید که کل بازی و نتیجه به دست آمده از آن، حول بازیکن (یادگیرنده) می گردد. به بیان دیگر زمانی که ما می خواهیم بازی یا آموزشی را طراحی کنیم و نتیجه مفیدی از آن به دست آوریم باید مرکز کار را یادگیرنده قرار دهیم.
زمانی که شخص به بازی می پردازد در صورتی که المان های بازی مورد توجه او قرار نگیرد به سمت آن نمی رود به همین خاطر برای بهتر شدن آموزش، تمرکز اصلی باید بر روی یادگیرنده و اهداف اون باشد. آموزش با استفاده از بازی توجه و تمرکز بالایی از سوی یادگیرنده یا بازیکن را می طلبد.
بنابراین، مهم ترین قانون در آموزش به وسیله بازی آن است که یادگیرنده در مرکز مدار قرار گیرد. دو مسئله اصلی در موفقیت آموزش الکترونیکی حائز اهمیت است: آموزش و همکاری.
بودن این دو مورد در کنار یکدیگر کامل کننده آموزش شما می باشد. از بین رفتن مواردی همچون اتلاف زمان، کاهش هزینه، کاهش مقاومت ها بر علیه شما حتی در بیان تئوری حاصل قرارگیری دو مورد ذکر شده است. همچنین یادگیرندگان این احساس را دارند که آزاد بوده و مواردی را که باید آموزش ببینند در اختیارشان است. تمامی موارد بیان قرارگیری یادگیرندگان در مرکز توجه است. اگرچه حذف معلم معنای جکلات قبل نیست و همیشه به یک نفر به عنوان رهبر نیاز است.
ما می توانیم تعداد بالایی از بازی های را طراحی کنیم که فراهم آورنده یک Framework (چارچوب) باشد تا بتوان یک تجربه آموزش آنلاین موفق را برای یادگیرندگان در نبود استاد را به ارمغان آوریم. حرفه ای ها در آموزش الکترونیک می توانند با در نظر داشتن علایق و اهداف یادگیرندگان و با توجه به اصول طراحی آموزشی، بازی هایی را طراحی و توسعه دهند که خاطرات و تجربیات جذابی را در ذهن بازیکن تداعی کند.
