مافیا اجازه حذف کنکور را نمی‌دهد
سال‌هاست که بحث حذف کنکور یا پذیرش دانشجو براساس سوابق تحصیلی مطرح است که البته تاکنون نافرجام مانده و کنکور همچنان به شیوه سابق برگزار می‌شود.
نمایندگان مجلس هشتم سال86 قانون حذف كنكور را تصویب كردند ولی به‌علت ناهماهنگی دستگاه‌های ذیربط به‌ویژه وزارتخانه‌های آموزش و پرورش و علوم به سرانجام نرسید. پس از آن نمایندگان مجلس نهم عزمشان را جزم كرده‌اند تا كنكور ورودی دانشگاه‌ها به شیوه كنونی را حذف كنند و سوابق تحصیلی داوطلبان جایگزین شود. براساس مصوبه سال91 نمایندگان مجلس آخرین كنكور به شیوه كنونی باید سال۹۳ برگزار می‌شد و از سال۹۴ باید تأثیر سوابق تحصیلی داوطلبان برای ورود به دانشگاه‌ها به‌صورت پلكانی افزایش یابد تا پس از 5سال دست‌كم ۸۵درصد در پذیرش دانشجو در دانشگاه‌ها لحاظ شود. درباره سرنوشت كنكور در ایران با مهدی نوید‌ادهم، دبیركل شورای‌عالی آموزش و پرورش گفت‌وگویی انجام داده‌ایم.
برخی می‌گویند آموزش و پرورش هم منافعی در حذف نشدن كنكور دارد. گواه آن ها آموزشگاه‌های علمی آزاد و برگزاری كلاس‌های خصوصی است. موضع شفاف شما در این‌باره چیست؟
اتفاقا ما مدافع سرسخت حذف كنكور به شكل فعلی هستیم. آن چیزی كه اكنون تحت عنوان كنكور در جامعه مطرح شده روشی است برای گزینش و پذیرش دانشجو اما متأسفانه این كنكور از زوایای مختلف آموزشی، فرهنگی و تربیتی برای آموزشوپرورش مشكل‌ساز شده‌است. مشكل آموزشی این است كه یادگیری را به نخستین لایه یادگیری تقلیل داده‌است. دانش‌آموزان موفق در این عرصه آن هایی هستند كه سرعت انتقال آموخته‌های قبلی و تست زدن را دارند و نه كسانی كه درس و مطالب را عمیق‌تر و دقیق‌تر فهمیده‌اند و تفكر نقادانه و پرسشگری دارند. پس آنهایی موفق‌ترند كه روش‌ها و فنون تست‌زنی را آموخته‌اند و همچنان حافظه محوری تقویت می‌شود و نه یادگیری. از نظر فرهنگی و تربیتی هم تنها در حیطه شناختی و حافظه موثر است و ابعاد دیگر وجودی دانش‌آموزان و فعالیت‌های آموزش و‌پرورش را نمی‌تواند بسنجد.
پس اسم شما را در ردیف مخالفان كنكور بنویسیم؟
بله، حتما! من بارها گفته‌ام برگزاری كنكور به شیوه كنونی برای آموزش و پرورش آسیب‌زاست. این كنكور برای آموزش و پرورشی كه قرار است براساس سند تحول بنیادین آموزش و پرورش متحول شود مانع جدی است. اگر ما نتوانیم این روش سنجش و پذیرش دانشجو را تغییر بدهیم، نباید امید داشته باشیم كه سند تحول بنیادین آموزشوپرورش كه مصوب شوراهای عالی آموزش و پرورش و انقلاب فرهنگی و مورد تأیید مقام معظم رهبری است عملیاتی شود. بدون تغییر این شیوه، تنها بخشی از سند تحول عملیاتی می‌شود، برای مثال دوره ابتدایی 5ساله، 6ساله خواهد شد اما تا زمانی كه كنكور به روش كنونی باشد، آموزش و پرورش باید لنگان لنگان به سمت تحول بنیادین برود.
خب،تكلیف رقابت چه می‌شود؟ بالاخره باید از میان متقاضیان بهترین‌ها را انتخاب كرد!
باید این روش تغییر كند. البته گسترش كمی دانشگاه‌ها هم راه را برای تحقق این هدف بازتر كرده است.اكنون اغلب دانشگاه‌های دولتی و غیردولتی صندلی خالی دارند و در بسیاری از رشته‌ها بدون كنكور دانشجو پذیرش می‌شود. بر اساس آخرین آماری كه دارم اكنون رقابت اصلی كه دوستان ما مدعی هستند برای انجام آن و توسعه عدالت آموزشی از شیوه كنكور برگزار می‌كنند، حداكثر برای تصاحب 10هزار صندلی در برخی رشته‌های خاص در دانشگاه‌های برتر است. ما اعلام كرده‌ایم اگر شما می‌خواهید 10هزار نفر دانشجو گزینش كنید ما 30هزار نفر معرفی می‌كنیم و شما 10هزارنفر را انتخاب كنید.
گزارش‌های غیررسمی از گردش مالی چند صد میلیارد تومانی بازار كنكور می‌گویند و بعید به‌نظر می‌رسدكسانی كه سود می‌برند از این بازار چشم‌پوشی كنند.
شك نكنید كه پشت قضیه حذف‌نشدن كنكور، اقتصاد كنكور است. الان كنكور به صنعت تبدیل شده و مافیای كنكور در كشور شكل گرفته است و سودجویان حاضر نیستند از سود هنگفتی كه از این طریق نصیب‌شان می‌شود به سادگی چشم‌پوشی كنند. 2سال پیش ما برآورد كردیمگردش مالی كلاس‌های كنكور، این نوع آموزش‌ها و انتشار كتاب‌های كنكور حدود 7هزار میلیارد تومان بود درحالی‌كه وزارت آموزش و پرورش در همان سال 15هزار میلیارد تومان بودجه داشت. انتظار ما از رسانه‌ها این است كه فضایی در جامعه به‌وجود بیاورند كه این مسائل در یك محیط كاملا علمی و فارغ از تغییر دولت‌ها بررسی كارشناسی شود. باید یك راه‌حل مطلوب ارائه شود تا همكاران عزیز ما در آموزش عالی هم به هدفشان برسند. آن ها هم باید بتوانند در یك انتخاب عادلانه بهترین دانشجویان را انتخاب كنند و از طرفی آسیب‌های كمتری برای ما هم به‌دنبال داشته باشد.
شما چه پیشنهادی دارید؟
از نظر بنده فرمولی كه صد درصد صحیح باشد و هیچ عیبی نداشته باشد وجود ندارد. هركدام از روش‌هایی كه ارائه می‌شود معایب و ویژگی‌هایی دارد و روشی باید انتخاب شود كه كمترین آسیب را دارد. آسیب‌پذیری روانی كنكور نه‌تنها در دوره پیش دانشگاهی و دبیرستان كه به دوره‌های راهنمایی و ابتدایی هم رسیده است. خانواده‌ها نیز باید دراین باره با دید بازتری عمل كنند. اكثر خانواده‌ها با وجود مشكلات مالی برای كلاس‌های كنكور فرزندان خود هزینه‌های هنگفتی می‌كنند درحالی‌كه نمی‌دانند شركت در این كلاس‌ها برابر با قبولی در كنكور نیست.
براساس قانون در پذیرش دانشجو تأثیر سوابق تحصیلی سالانه به‌صورت صعودی است و پس از 5سال دست‌كم 85درصد ظرفیت پذیرش بر مبنای سابقه تحصیلی خواهد بود، اما باز هم در كنكور سال آینده تأثیر سوابق تحصیلی بدون هیچ افزایشی 25درصد است. برخی علت را نابسامانی سوابق تحصیلی و استاندارد نبودن امتحانات نهایی بیان می‌كنند، زیرا مسئولیت ارائه سابقه تحصیلی دانش‌آموزان و متقاضیان بر عهده آموزش و پرورش است، نظر شما چیست؟
این موضوع را باید نمایندگان محترم مجلس دنبال كنند كه چرا وزارت علوم طبق مصوبه آن ها اقدام نمی‌كند. این كه برخی می‌گویند سوابق تحصیلی در آموزش و پرورش بسامان نیست، به كنكور هم می‌توان اشكالات این چنینی گرفت. اگر نگاه اجرای قانون باشد باید به آن سمت حركت و در كنار سرمایه‌گذاری، موانع را نیز برطرف كرد. این منطقی نیست كه به‌دلیل وجود یك اشكال كل قانون را كنار بگذاریم. اكنون اطلاعات تحصیلی حدود 8 میلیون دانش‌آموز روی بانك اطلاعاتی آموزش و پرورش موجود است. البته امكان دارد مثلا 2 مورد از امتحانات آموزش و پرورش هم مشكل داشته باشد كه من آن را نفی نمی‌كنم، ولی هیچ كدام این ها نباید مانع اجرای قانون مصوب مجلس كه در چالش جدی به تصویب رسید، بشود.
كنكور غیرعادلانه است
كنكور به عدالت آموزشی آسیب وارد می‌كند. افرادی از این سد می‌گذرند كه به كلاس‌های كنكور و معلمان كنكور دسترسی داشته باشند و اكثر دانش‌آموزان مدارس عادی و مناطق محروم از این امكانات محروم هستند، پس رقابت ناعادلانه‌ای بر كنكور حاكم است. تعیین تكلیف سرنوشت تحصیلی و شغلی دانش‌آموزان با یك امتحان چند ساعته و محدود كه پیش از محتوا، سرعت و مهارت تست‌زنی بر آن حاكم است، هیچ توجیه علمی و كارشناسی ندارد.
مرکز یادگیری سایت تبیان
منبع: همشهری آنلاین
