١١) جزء چهاردهم قرآن کریم، آیات ٦٠ الى ٧٢ سورهی نحل
ایمان به آخرت
ایمان به آخرت و یقین داشتن به روز حساب، صفتى است كه انسان را از هر گناه و آلودگى دور نگاه مىدارد. صاحب روز جزا مىفرماید:
كسانى كه به آخرت ایمان ندارند، صفت بد دارند و عالىترین صفت مخصوص خداست و او عزیزِ حكیم است.
آیهی60
مهلت مىدهد
خداوند به قدرى بخشنده و مهربان است كه به بندگان گناهكارش مهلت مىدهد تا از گناه دست بردارند و توبه كنند و به كارهاى شایسته روى آورند، اما اگر گروهى آنقدر به گناه و فساد ادامه دهند كه مهلتشان تمام شود، دچار عذاب الهى خواهند شد. و اگر خداوند مىخواست تمام گناهكاران را مجازات و عذاب كند، هیچ كس روى زمین باقى نمىماند. در قرآن چنین مىخوانیم:
و اگر خداوند مردم را به ستمشان مىگرفت، جنبندهاى بر آن باقى نمىماند ولیكن به آنان تا وقتى معین مهلت مىدهد؛ پس هنگامى كه مدتشان فرا برسد، ساعتى دیر یا زود نمىشود.
آیهی 61
سرانجام مشركین
مشركین با وجود این كه آیین و روش زندگى بسیار بدى داشتند، معتقد بودند سرانجام نیكى دارند. خداوند یگانه، سرانجامِ آنان را چنین وصف مىكند:
و چیزى را كه دوست ندارند، براى خدا قرار مىدهند و زبانشان به دروغ وصف مىكند كه عاقبتِ نیكى دارند. حتماً آتش خواهند داشت و به سوى آن پیش فرستاده خواهند شد.
آیهی 62
شیطان سرپرستشان است
مردمى كه در گذشته دعوت پیامبران را نپذیرفتند و با آنان به مخالفت برخاستند، شیطان كارهاى زشتشان را در نظرشان زیبا جلوه داد. قرآن سرنوشت آنان را چنین بیان مىفرماید:
سوگند به خدا كه به سوى امتهاى پیش از تو فرستادیم. پس شیطان اعمال آنان را در نظرشان آراست، پس امروز او سرپرست ایشان است، و عذابى دردناك دارند.
آیهی 63
كتاب هدایت و رحمت
قرآن، كتاب هدایت و رحمت است و خداوند مهربان فرموده است:
و ما این كتاب را بر تو نازل نكردیم، مگر براى این كه آنچه را در آن اختلاف كردهاند، برایشان توضیح دهى و براى مردمى كه ایمان مىآورند، هدایت و رحمتى است.
آیهی 64
نشانه
نعمتهاى پروردگار، بىشمار است. آب نعمتى است كه زندگى تمام موجودات به آن بستگى دارد. زمینِ مرده، با آب، زنده و سرسبز مىشود. قرآن مردمى را كه گوشِ شنوا دارند، به این نشانه توجه مىدهد:
و خداوند از آسمان آبى فرو فرستاد. و با آن، زمین را بعد از مردنش زنده گردانید. به راستى در آن براى مردمى كه مىشنوند نشانهاى است.
آیهی 65
شیر
بخش مهمى از غذاى انسان از دامها به دست مىآید و یكى از مهمترین غذاهاى انسان شیر است. این شیر سفید و گوارا، كه خواص غذایى فراوانى دارد و براى انسان در هر سنى مفید و لازم است از میان غذاهاى هضم شده و خون، به دست مىآید. در قرآن چنین مىخوانیم:
و به راستى در چهارپایان براى شما عبرتى است؛ از آنچه در شكمهایشان است، از میان غذاى هضم شده و خون، شیر خالص به شما مىنوشانیم كه براى نوشندگان گواراست.
آیهی 66
درختان خرما و انگور
نعمتهاى خدا مصارف گوناگونى دارند. مىتوان از آنها استفادهی صحیح و سالم كرد و به زندگى زیبایى و دوام بخشید ولى بعضى مردم نادان حلال را تبدیل به حرام مىكنند و از نعمتهاى الهى استفادهی نادرست مىكنند و زندگى را بر خود و دیگران زشت و ناگوار مىسازند. خداوند مهربان مىفرماید:
و از میوههاى درختان خرما و انگور، شراب مستىآور و خوراك نیكو مىگیرند. به راستى در آن براى مردمى كه عقل خود را به كار مىگیرند، نشانهاى است.
آیهی 67
زنبور عسل
زنبور عسل، زندگى منظم و حیرتانگیزى دارد. خانهاش را در جاهاى بلند، در كوهها، لابلاى صخرهها، بالاى شاخههاى درختان و بالاى داربستهایى كه انسان در اختیارش مىگذارد مىسازد. این خانهها كه از مهندسى عجیبى برخوردارند، همگى یك شكل، شش ضلعى و دقیقاً مناسب زندگى زنبور هستند. زنبور عسل شیرهی گیاهان را مىمكد و آن را در كارخانهی بدن خود تبدیل به عسل مىكند. سپس عسل را درون كندو مىریزد. عسل، كه دارویى شفابخش است، رنگهاى متفاوتى دارد كه بستگى به نوع گیاهى دارد كه زنبور از آن استفاده كرده است. عسل سرشار از ویتامینهاست و خواص فراوانى دارد. هرگز فاسد نمىشود و ویتامینهایش را از دست نمىدهد. نیروبخش، خون ساز، برطرف كنندهی یبوست و تقویت كنندهی اعصاب است. خستگى را رفع مىكند و از عفونت معده و روده جلوگیرى مىكند. كلسیم خون را بالا مىبرد. قلب را تقویت مىكند و براى ریه مفید است. سرفه را درمان مىكند. باعث طول عمر و لطافت پوست مىشود. و این همه از موجودى كوچك به دست مىآید كه خداوند مهربان او را آفریده و فرموده است:
و پروردگارت به زنبور عسل وحى كرد كه از بعضى كوهها و درختان و از آنچه داربست مىكنند، خانههایى بساز. سپس از همهی میوهها بخور. پس فرمانبردارانه راههاى پروردگارت را طى كن. از شكمهاى آنها شرابى با رنگهاى گوناگون بیرون مىآید كه در آن براى مردم شفایى است. به راستى در آن براى مردمى كه فكر مىكنند نشانهاى است.
آیات 68 و 69
شما را آفرید
خداوند انسان را آفرید و براى او عمر معینى قرار داد. بعضى عمرى كوتاه دارند و بعضى آنقدر عمر مىكنند كه دچار فراموشى مىشوند و هر چه مىدانستند از یاد مىبرند. مدت عمر هر كس را فقط خدا مىداند و فرموده است:
و خدا شما را آفرید. سپس شما را مىمیراند و بعضى از شما به سنین بالاى عمر مىرسند، به حدى كه بعد از دانستن، چیزى نمىدانند. به راستى خدا داناى تواناست.
آیهی 70
بعضى برترى دارند
انسان با تلاش و به كارگیرى استعدادها و قواى جسمانىاش روزى كسب مىكند؛ اما انسانها در به دست آوردن روزى، یكسان نیستند. خداوند به بعضى افراد روزى فراوانترى بخشیده، اما بعضی از همان افراد حاضر نیستند بخشى از روزى خود را به دیگران ببخشند. آنان نمىدانند كه نعمتهاى الهى براى آزمایش مردم است تا معلوم شود كسانى كه از بخشندگى خداوند بهرهمندند تا چه حد بخشندهاند. خداوند مهربان مىفرماید:
و خداوند در روزى دادن، بعضى از شما را بر بعضى دیگر برترى داد و كسانى كه برتر شدهاند روزى خود را به زیردستان خود نمىدهند تا در آن با هم مساوى باشند. آیا باز نعمت خدا را انكار مىكنید؟ و خدا براى شما از خودتان همسرانى قرار داد و براى شما از همسرانتان فرزندان و نوههایى قرار داد و از چیزهاى پاكیزه به شما روزى داد. پس آیا به باطل ایمان مىآورند و به نعمتهاى خدا كافر مىشوند؟
آیات 71 و 72
منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء چهاردهم قرآن کریم، آیات ١ الى ١٢٨ سورهی نحل