١٣) جزء یازدهم قرآن کریم، آیات ١ الی ١٠٩ سوره ی یونس
اگر شك دارید
پیامبر اكرم(ص) داستان زندگى پیامبران را براى مردم مىگفت. اما عدهاى از آنان با شك و تردید به این داستانها گوش مىدادند و باور نمىكردند كه این داستانها وحى الهى باشد. خداوند مهربان خطاب به پیامبر(ص) به آنان چنین پاسخ مىدهد:
و اگر در آنچه به سوى تو نازل كردهایم، تردید دارى، از كسانى كه پیش از تو كتاب مىخواندند سوال كن. به یقین حق از جانب پروردگارت به سوى تو آمده است. پس، از تردید كنندگان نباش. و از كسانى كه آیات ما را دروغ خواندند نباش كه از زیانكاران خواهى شد.
آیات 94 و 95
ایمان نمىآورند
بعضى از مخالفان حق، چنان سرسخت و لجوجند كه حاضر نیستند در مورد آیات و نشانههاى الهى اندیشه كنند؛ گویى درِ دلهایشان را بستهاند و مُهرى بر آن زدهاند كه دیگر به سوى حق باز نمىشود. خداوند مهربان مىفرماید كه این افراد ایمان نمىآورند:
به راستى كسانى كه سخن پروردگارت بر آنان تحقق یافته است، ایمان نمىآورند! هر چند هر نشانهاى بر ایشان بیاید؛ تا وقتى كه عذاب دردناك را ببینند.
آیات 96 و 97
قوم حضرت یونس(ع)
حضرت یونس(ع) در میان مردم نینوا به پیامبرى برگزیده شد. او نیز مانند دیگر پیامبران بسیار تلاش مىكرد تا مردم را به راه راست هدایت كند. اما مردم نینوا بسیار نافرمان بودند و ایمان نمىآوردند.
گفتهاند پس از سى سال تنها دو نفر به او ایمان آوردند. عاقبت حضرت یونس(ع) خسته شد. به درگاه خدا دعا كرد و از او خواست كه بر این مردم نافرمان عذاب نازل كند. به او وحى شد كه با مردم مدارا كند و با مهربانى و بردبارى باز هم آنان را دعوت كند، شاید توبه كنند و ایمان بیاورند، اما حضرت یونس(ع) كه خسته و ناامید شده بود، باز هم دعا كرد و عاقبت دعاى او پذیرفته شد. وحى آمد كه عذاب نازل خواهد شد و او به مردم هشدار داد كه اگر ایمان نیاورند، دچار عذاب مىشوند و چون بىتوجهى و بىاعتنایى مردم را دید، خشمگین شد و مردم را رها كرد و از شهر خارج شد. پس از ساعاتى نشانههاى عذاب الهى پدیدار شد. مردم با دیدن این نشانهها پشیمان شدند و به جستجوى حضرت یونس(ع) پرداختند، اما خیلى زود فهمیدند كه او از شهر خارج شده و مطمئن شدند كه عذاب نازل خواهد شد. شتابان به سوى یاران پیامبر رفتند و از آنان كمك خواستند و با مشورت و یارى آنان تصمیم گرفتند همگى به صحرا بروند و به درگاه الهى توبه كنند و دعا كنند كه خدا عذاب را برگرداند. خداوند رحمان و رحیم دعا و توبهی آنان را پذیرفت و عذاب برطرف شد. خداوند مهربان مىفرماید:
پس چرا هیچ شهرى نبود كه ایمان بیاورد و ایمانش برایش سودمند باشد به جز قوم یونس كه وقتى ایمان آوردند، عذاب خوارى در زندگى دنیا را از آنان برطرف كردیم و تا مدتى آنان را بهرهمند ساختیم.
آیهی 98
اگر خدا مىخواست
خداوند مهربان، پیامبران را فرستاد تا مردم را هدایت كنند و به مردم اختیار داد تا با اندیشه و دلیل و تفكر در آیات الهى، راه صحیح زندگى را انتخاب كنند. نشانههاى الهى آنقدر روشن و راهگشاست كه در پذیرش دین، هیچ اجبارى لازم نیست. خداوند مهربان به پیامبر(ص) مىفرماید:
و اگر پروردگارت مىخواست تمام كسانى كه روى زمین هستند، همه ایمان مىآوردند. پس آیا تو مردم را مجبور مىكنى كه ایمان بیاورند؟ و هیچ كس جز به فرمان خدا ایمان نمىآورد و بر كسانى كه نمىاندیشند، پلیدى را قرار مىدهد. بگو: نگاه كنید، چه چیز در آسمانها و زمین است! و این نشانهها و این بیمها براى كسانى كه ایمان نمىآورند، فایدهاى ندارد.
آیات 99 الى 101
مومنان را نجات مىدهیم
پذیرش دین اجبارى نیست. اما اگر مردمى دچار ظلم و گناه شوند و به راهنمایىها و نصیحتهاى پیامبران بىتوجهى كنند و دست از ستمكارى برندارند، عذاب الهى نازل مىشود و گناهكاران مجازات مىشوند. در داستان زندگى پیامبران خواندهایم كه اقوام گذشته به دلیل گناه و سركشى بارها گرفتار عذاب الهى شدهاند. خداوند یگانه مىفرماید:
آیا به جز مانند روزهاى كسانى كه قبل از آنان بودند، را انتظار مىكشند؟ بگو: پس منتظر باشید. من هم با شما از منتظرانم. سپس پیامبران و كسانى كه ایمان آوردهاند را نجات مىدهیم. این چنین حقى بر ماست كه مومنان را نجات دهیم.
آیات 102 و 103
منبع: آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
جزء یازدهم قرآن کریم، آیات ١ الی ١٠٩ سوره ی یونس