لشکر میلیونی بیکاران تحصیلکرده

درحالی که مسئولان هر روز تحقق اشتغال زایی را وعده می دهند ولی روزبه روز بربیکاری جوانان افزوده می شود

از مسیری می گذشتم،عده ای جوان را دیدم که دور هم نشسته اند وبه فکر فرورفته اند؛این مکان، مکان تجمع کارگران بود که هر صبح به امید یافتن کار در این مکان جمع می شوند.
جیزی که نظرم را جلب کرد؛تعداد زیاد جوانان بود که در این جمع حضور داشتند؛نزدیک تر رفتم؛ درکمال ناباوری دیدم که برخی از آنها تحصیلات دانشگاهی هم داشتندواز سرناچاری وبیکاری در این مکان حضوریافته بودند ودرواقع در به در دنبال کار بودند.
این جوانان شروع به درد دل با من کردند وگفتند:جوانان به امید یافتن یک شغل مناسب مبالغ هنگفتی را صرف تحصیل میکنند ولی با این وجودپس از کسب مدرک تحصیلی دانشگاهی، پشت در اشتغال ویافتن یک شغل مناسب می مانند.
مشاهده کردم که اکثر این جوانان از وعده های مسئولین در ایجاد زمینه اشتغال ناراضی هستند و می گویند اگر آگهی های استخدام را نگاه کنید؛یا ازما سابقه کار می خواهند! ویا اولویت را برنیروهای قراردادی خود وبا بازنشستگان قرار می دهند،ومسئولان هم فقط وعده می دهندودر صورت وجود آگهی استخدام کشوری با اینکه مسئولان می دانند تعداد متقاضیان زیاد هستند ولی بازهم آنچه برای ما می ماند فقط پرکردن جیب آن دستگاه یا نهاد با پرداخت هزینه گزاف برای ثبت نام است.»
هم چنین تعدادی از این جوانان ما با گلایه از وضعیت اشتغال جوانان اظهار داشتند؛  سوال ما از مسئولان این است که آیا در حالی که هنوز در به در دنبال کار می گردند از کجا می توانند سابقه کار 5یا 10ساله داشته باشند وچرا باید ظرفیت های استخدامی برای ان همه جویای کار ناچیز باشد.

آنها می گویند ؛سوال ما این است که مسئولینی که از اشتغال جوانان وپروژه های بزرگ واقتصادی می گویند وهزاران وعده برای اشتغال جوان می دهند؛تاچه اندازه در اشتغال جوانان بیکار کوشیده اند وتا چه اندازه به فکر آنان بوده اند؟آیا این همه جوان تحصیل کرده وبیکار را می بینند که در پی یافتن کار روزها را یکی پس از دیگری پشت سر می گذارند؟

نرخ بیکاری در ایران بالاتر از 20 کشور

نرخ بیکاری جوانان در رتبه 19 در میان کشورهای حوزه سند قرار دارد. ایران از نظر شاخص نسبت اشتغال نیز در رتبه 22 قرار دارد و بعد از کشورهای فلسطین، عراق و اردن پایین ترین نسبت اشتغال را به خود اختصاص داده است.
نرخ مشارکت اقتصادی ایران تنها از کشورهای فلسطین، اردن، عراق و سوریه بالاتر است و جایگاه ایران در رتبه 21 قرار دارد. نرخ تورم ایران بعد از کشور سوریه، بالاترین نرخ است و بار تکفل ایران وضعیت مناسب تری نسبت به سایر شاخص های منتخب دارد و ایران در این بخش دارای رتبه 18 است.
طبق اعلام سازمان جهانی کار، جمعیت جوان بیکار ایران به 1 میلیون و 321 هزارنفر رسیده که 931 هزارنفر آن مرد و 390 هزارنفر نیز زن هستند. متوسط دستمزد ماهیانه در ایران در سال 2012 میلادی 1 میلیون و 203 هزار و 327 تومان بوده و با وجود اینکه هر خانوار به صورت متوسط 3.55 نفر جمعیت داشته اما تنها 1.1 نفر از آن شاغل بودند.

هر خانواده فقط 1 نفر شاغل دارد

در کشورهای اردن، افغانستان، عراق، فلسطین و یمن کار شاغلان خانواده ها برای تامین معاش سخت تر از ایران اسن. در عین حال، شاغلان در امارات، بحرین، قطر و کویت شرایط تامین معیشت به مراتب بهتری از ایران دارند که اختلاف ان نیز معنادار است.
علاوه بر کشورهای یادشده، تامین معیشت برای شاغلان و یا اصطلاحا بار تکفل در کشورهای آذربایجان، ارمنستان، ازبکستان، پاکستان، تاجیکستان، ترکمنستان، ترکیه، عربستان، عمان، قرقیزستان، قزاقستان، گرجستان، لبنان و مصر نیز نسبت به ایران در شرایط مناسب تری قرار دارد و این فاصله در مورد برخی کشورها تا 2 برابر است.

مهمترین علل بیکاری در جامعه

مهدی زارعی یک جامعه‌شناس با تشریح مهم‌ترین علل بیکاری در جامعه بر رفع موانع و توسعه فرهنگ کار تاکید کرد.
یکی از دغدغه‌های موجود، توقعات بالای جوانان از زندگی است و گاه می‌خواهند راه هزار ساله را یک شبه بپیمایند و چون توقع بالایی دارند تن به هر شغل و کاری نمی‌دهند.
این جامعه شناس افزود: عدم تطبیق میان تحصیلات و نیازهای جامعه در اشتغال از دیگر عوامل مهم در بیکاری است به طوری که بسیاری از جوانان با داشتن تحصیلات عالی و عدم تطابق میان نیازهای جامعه بیکار می‌مانند چرا که با تحصیلات و آموخته‌های خود حاضر به کار در هر شغل و منصبی نیستند و این امر بیکاری در جامعه را تشدید می‌کند.

وی، پرت سرمایه‌های موجود را یکی از عوامل مهم دیگر برشمرد و بیان کرد: جهت ندادن به سرمایه‌های مردم و یا خوابانیدن سرمایه‌ها در بانک‌ها بدون توجه به کارآفرینی و اشتغالزایی در جامعه به افزایش بیکاری دامن می‌زند، در صورتی که می‌توان در قالب شرکت‌های تعاونی بسترهای لازم جهت اشتغال را فراهم کرد و سرمایه‌ها را در مسیری مشخص به کار برد.
زارعی اظهار کرد: از آسیب‌های مهم افزایش بیکاری در جامعه، نبود فرهنگ کار و تلاش است. در بسیاری از کشورهای پیشرفته آموزشهایی را در خصوص کار و کارآفرینی در مدارس و از دوران کودکی ارائه می‌دهند و کار مقوله‌ای ارزشمند در این جوامع به شمار می‌رود و بیکاری به شدت مذموم است. در اسلام منابع ارزشمندی در مذمت بیکاری و اهمیت کار در زندگی و تامین معیشت وجود دارد اما هنوز نتوانسته‌ایم آثار مهم کار در زندگی از منظر دین را به خوبی در جامعه تبیین کنیم.
این جامعه شناس در خصوص برخی آسیب‌های روانی و روحی در گسترش بیکاری در جامعه ادامه داد: افسردگی، بیماری‌های روحی، احساس پوچی و نداشتن انگیزه در زندگی موجب می‌شود جوانان علاقه‌ای برای کار نداشته باشند. بیکاری ممکن است حتی افراد را به سمت اعتیاد سوق دهد که خانواده‌ها باید در این زمینه هوشیارانه عمل کنند.
وی تصریح کرد: وجود برخی از قوانین در استخدام ممکن است انگیزه کار را بگیرد. برای نمونه ممکن است برخی از افراد دارای سوء سابقه در گذشته باشند اما با گذشت سالها و حتی تغییر نگرش و روش در زندگی اصلاح شده باشند اما با موانعی در ارتباط با اشتغال مواجه باشند که دراین زمینه لازم است طبق شرایط فعلی صلاحیت‌ها مورد ارزیابی قرار گیرد.