فرزندان گاهی سوال می کنند که خداوند کجاست؟

این سوال، که زمینه ی پرسیدن آن را بزرگ ترها فراهم می کنند و می دانیم که این پرسش، سوال واقعی خردسالان نیست و آنها به دلیل داشتنِ فطرت پاک، دوست می دارند که از راه صفات، خداوند را باور کنند. صفاتی نظیر مهربانی، توانایی، دانایی و... و اگر کجایی و چیستی خداوند را جستجو می کنند، از همین بابت است؛ یعنی دست یابی به صفات... و مربی باید به این نکته، کاملاً واقف باشد.
به هر روی، وقتی این سوال مطرح می شود، مربی نباید پاسخی قطعی به فرزند بدهد، و مهم تر آنکه، مربی باید بیان کند که او نیز نمی داند، و بگوید که وقتی مربی هم کودکی بوده، به او گفته اند که خدا در آسمان هاست، وگفته اند که در قلب انسان هاست، «نشانی هایی که معمولاً در فرهنگ عمومی و شفاهی ارائه شده است.» اما هیچ کس، جای واقعی خدا را نمی داند و این که او «کجاست» را، همواره باید جستجو کنیم، اما مهم این است که پرودگار برای تو، یعنی «فرزند» مادری مهربان و پدری توانا آفریده و تو را که خیلی خوب هستی، به خودت، پدر و مادرت و من یعنی«مربی» هدیه کرده، این قبیل پاسخ ها، ذهن کودک را نسبت به موجودیت خداوند رحمان، دچار وسعت و اندیشه می کند، و صفاتِ آشنای خداوند، برای کودک، از طریق آنهایی که او دوست شان می دارد، بیان می شود.

مقصود نعیمی ذاکر

نشر لک لک

منبع: آموزش خردسالان، مربیان مهد های کودک، مادران در خانه