راهی برای کاستن از گناهان «پدر و مادر» !
شاید خوشحال شویم آنگاه که در این آخرین شب جمعه سال بدانیم چگونه می توان از بار گناهان پدر و مادر زنده و یا از دنیا رفته خود کاست؛ هرچند که کافر باشند
امسال هم به آخرش رسید و آخرین 5شنبه سال را نیز پشت سر می گذاریم. امروز قصد داریم نکته ای را با هم مرور کنیم که هم به درد دنیای خودمان می خورد و هم راهگشایی برای عزیزان از دست رفته مخصوصاً پدر و مادرهای نازنینی که اکثراً ما جوان ها تا آنها را داریم قدر نمی دانیم اما وقتی از دستشان می دهیم، می فهمیم که چه گوهرهایی بودند.
سخن پیرامون تلاوت قرآن است آن هم از روی مصحف. خیلی از عزیزان هستند که توفیق حفظ قرآن را دارند و برایشان سوال است که برای خواندن قرآن، بهتر است آن را از حفظ بخوانند یا از روی مصحف؟
پیرامون این موضوع با ما همراه باشید و روایاتی را در این باب تقدیمتان می کنیم.
کسی که قرآن را از روی مصحف بخواند علاوه بر اینکه چشمانش را از نور قرآن بهره‌مند می کند، سبب تخفیف گناه پدر و مادرش هم می شود.
امام ششم (علیه السلام) فرموده است: «مَن قَرَأَ القُرانَ مِنَ المُصحَفِ مَتَّعَهُ اللهُ بِبَصَرِهِ وَ خَفَّفَ عَن والِدَیهِ وَ إِن کانا کافِرینَ؛ کسی که قرآن را از روی مصحف بخواند، خدا دیدگان او را بهره‌مند می سازد و به وسیله آن گناهان پدر و مادرش را تخفیف می دهد، اگرچه آنها کافر باشند.» (مصباح الکفعمی، جلد 2، صفحه 531)
«اسحاق بن عمار» می‌گوید: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: فدایت شوم من قرآن را از حفظ دارم، بهتر است آن را از حفظ بخوانم یا از روی مصحف؟ امام(علیه السلام) فرمود: آن را بخوان و در مصحف نظر کن، زیرا آن بهتر است، آیا نمی دانی نگاه در مصحف کردن عبادت است؟ (اصول کافی، جلد 2، صفحه 449)
«ابوذر (ره)» نیز از پیامبر بزرگوار اسلام (صلی الله و علیه وآله) نقل می کند که فرمود: «النَّظَرُ فیِ المُصحَفِ یَعنی صَحیفَةُ القرآنَ عِبادَة؛ نگاه در مصحف یعنی صفحه قرآن عبادت است.» (بحارالأنوار، جلد 89، صفحه 199)
راهی برای بهره‌مندی بی سوادها از نور قرآن
با دقت در مضمون این حدیث شریف نتیجه می گیریم که قرآن دریای بیکرانی است که همه انسان‌ها می توانند از آن بهره گیرند، از انسان های کاملی چون پیامبر اسلام و امامان معصوم علیهم‌السلام تا افراد کم سواد و احیاناً بی سواد، قرآن سفره‌ای باز و مائده آسمانی است که هر کس به اندازه استعداد خود از آن سود می‌برد.
بنابراین برادران و خواهرانی که احیاناً سواد هم نداشته باشند می توانند با طهارت و وضو، قرآن را باز کنند و به خطوط آن نگاه کنند. قطعاً خداوند برای آنها پاداش عبادت را ثبت می کند.
به آرامی سخن گفتن، کلام نیکو به کار بردن، نرمخو بودن و با عاطفه و محبت بودن و در نتیجه رفیق و شفیق پدر و مادر بودن از وظایفی است که امام(علیه السلام) در این فراز از دعا به آنها اشاره فرمودهاند
یکی از بهره های مهم چشم از عبادت، نگاه به قرآن کریم است و ما با نگاه به قرآن سهم چشم از این عبادت را به آن بخشیده‌ایم.
رسول بزرگوار اسلام (صلی الله و علیه وآله) در این زمینه فرمود: «بهره چشمانتان را از عبادت بدهید، گفتند ای رسول خدا بهره چشمان از عبادت چیست؟ فرمود نگاه کردن در مصحف و تفکر در آن و عبرت گرفتن از عجایب آن.»
در انتها به تأسی از امام سجاد علیه السلام کلام را با دعایی برای پدر و مادرهای عزیزمان به پایان می بریم:
امام چهارم (علیه السلام) پس از درود فرستادن بر پیامبر (صلی الله و علیه وآله) و اهل بیت ایشان (علیهم السلام) به پدر و مادر بزرگوار خویش دعا کرده میفرمایند:
و اخصص، اللهم، والدی بالکرامه لدیک، و الصلوه منک، یا ارحم الراحمین، خدایا پدر و مادر مرا به گرامی داشتن نزد خود و احسان و نیکی از جانب خویش برتری بخش. ای بخشنده ترین بخشندگان.
آنگاه به طور غیر مستقیم به مقام پدر و مادر و حقوق آنها بر فرزندان اشاره کرده و از خداوند در جهت ادای حقوق و وظائف انسان نسبت به والدین استمداد میطلبد و میفرماید:
و الهمنی علم ما یجب لهما علی الهاما، و دانستن آنچه درباره ایشان بر من واجب است (حقوق آنها) را به من الهام نما و در دلم انداز.
«بهره چشمانتان را از عبادت بدهید، گفتند ای رسول خدا بهره چشمان از عبادت چیست؟ فرمود نگاه کردن در مصحف و تفکر در آن و عبرت گرفتن از عجایب آن»
در این دعا امام (علیه السلام) به ما رعایت حقوق پدر و مادر را گوشزد می کند و علاوه بر اینکه جایگاه آنها را در مکتب اسلام نشان میدهد ما را با وظایفمان نسبت به آنها آشنا می کند.
سپس در فراز دیگری از دعا درباره رعایت حقوق پدر و مادر از خداوند طلب کمک کرده می فرماید: اللهم خفض لهما صوتی، و اطب لهما کلامی، و الن لهما عریکتی، و اعطف علیهما قلبی، و صیرنی بهما رفیقا، و علیهما شفیقا: خدایا صدایم را در برابر ایشان آهسته، سخنم را خوشایند، خویم را نرم و دلم را بر آنان مهربان کن، و مرا با ایشان سازگار و بر آنان رحیم گردان.
به آرامی سخن گفتن، کلام نیکو به کار بردن، نرمخو بودن و با عاطفه و محبت بودن و در نتیجه رفیق و شفیق پدر و مادر بودن از وظایفی است که امام (علیه السلام) در این فراز از دعا به آنها اشاره فرمودهاند. سپس با اشاره غیر مستقیم به نقش تربیتی پدر و مادر می فرماید: اللهم اشکر لهما تربیتی، و اثبهما علی تکرمتی، خدایا آنان را به پرورش من جزا ده و در گرامی داشتنم پاداش ده، و در مورد زمان دعا کردن بر پدر و مادر می فرماید: اللهم لا تنسنی ذکرهما فی ادبار صلواتی، و فی انا من آناء لیلی، و فی کل ساعه من ساعات نهاری، خداوندا یاد ایشان را به دنبال نمازها و در وقتی از اوقات شب و در هر ساعتی از ساعات روزم از یادم مبر.
فرآوری: زهرا اجلال
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منابع:
خبرگزاری فارس
حوزه
مطالب مرتبط:
