تبیان، دستیار زندگی
این روزها بار دیگر اختلافات مربیان داخلی با کی روش اوج گرفته است و مربیان سرشناس سرخابی ها علیه کی روش صحبت می کنند.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

همه علیه کی روش


این روزها بار دیگر اختلافات مربیان داخلی با کی روش اوج گرفته است و مربیان سرشناس سرخابی ها علیه کی روش صحبت می کنند.


کی روش

از همان روزی که فدراسیون فوتبال کارلوس کی روش را به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال کشورمان انتخاب کرد، مربیان داخلی رابطه گرمی با او نداشتند. اگر از آن چند عکس که به زور خنده به روی لب آنها مقابل لنز دوربین جراحی شده بود بگذریم، در اکثر اوقات این تنش بود که بین طرفین حکم می راند. بهترین زمان برای انتقام و روشن شدن شدت و حدت این اختلافات، هنگامی بود که تیم ملی در آستانه حذف از حضور در مرحله نهایی جام جهانی قرار گرفت. باخت به ازبکستان در تهران وضعیت را به گونه ای کرد که تنها و تنها در صورت کسب 9 امتیاز از سه بازی باقی مانده جواز صعود پیدا می کردیم.

آنجا بود که مربیان داخلی و بازیکنان جا مانده از لیست تیم ملی شمشیر را برای کی روش از رو بستند و با چماق از دست دادن جام جهانی 2014 برزیلی، حضور کی روش را محصول اشتباهات فدراسیون فوتبال قلمداد کردند. اما ایران هر سه بازی پیش روی خود را با پیروزی پشت سر گذاشت تا بالاتر از کره جنوبی برای اولین بار به عنوان تیم نخست از گروهش به جام جهانی صعود کند. مخالفان کی روش منتظر آغاز جام جهانی بودند. منتظر شبی که آرژانتین لابد 6 گل در کیسه ایران قرار دهد و انها با پرچم کردن نام مهدی رحمتی عنوان کنند؛ کی روش مقصر این فاجعه است. اما در همان بازی نخست بود که علیرضا حقیقی رکورد تنها کلین شیت تاریخ ایران در بازی های جام جهانی را در مصاف با نیجریه به نام خودش ثبت کرد. به آرژانتین باختیم اما به گونه ای که گویی برده ایم.

از این رو علی رغم عدم صعود ایران از گروهش در جام جهانی، کی روش در قامت یک مرد فاتح به تهران بازگشت و مجددا با وجود مخالفت مربیان داخلی که قطعا تیم ملی را سهم خودشان می دانستند نه یک خارجی، وی در ایران ماندگار شد. در این بین وزارت ورزش و جوانان از هیچ تلاشی برای به هم زدن این قرار داد فروگذار نکرد. آنها که مدعی بودند نباید تن به همه خواسته های این مربی پرتغالی داد در چند برهه قرارداد و بندهایش را جا به جا کردند اما در نهایت فدراسیون فوتبال و کی روش به توافق رسیدند.

این بار همه منتظر ناکامی در جام ملت های آسیا بودند. جامی که نزدیک به 40 سال است ما در آن هیچ افتخاری جز مقام سومی نداشتیم. منتقدان کی روش که اتفاقا بعضی از انها خودشان با تیم هایی به مراتب پر مهره تر از تیم فعلی در جام ملت های آسیا حضور داشتند و رنگ جام را ندیدند، این بار مدعی بودند باید با کی روش قهرمان شویم. آنها این سنگ بزرگ را پیش روی کی روش قرار دادند چون می‌دانستند شکستن طلسم 40 ساله با این سطح نازل آماده سازی محال است. اما حذف از مرحله گروهی بهترین زمان بود برای تسویه حساب با مرد بد اخلاق پرتغالی. اما تیم ملی هر سه حریف عربی اش را شکست داد تا جمله کلیشه ای در بازی بعد عیار کی روش مشخص می شود، همچنان تکرار شود.

منتقدان کی روش هر سه پیروزی ایران مقابل بحرین، قطر و امارات را محصول شانس می دانستند اما نگفتند روی هم رفته چرا این سه تیم روی دروازه ایران سه خطر جدی در طول 270 دقیقه نتوانستند ایجاد کنند؟

ایران باخت اما در ذهن تاریخ می ماند شاگردان کی روش تا قبل از سلاخی شدن توسط داور نامهربان میزبان،نه تنها دروازه اش توسط هیچ تیمی باز نشده بود که حتی حقیقی واکنش آنچنانی هم نداشت. ما از عراق سه گل خوردیم درست از همان نقطه ای که جراح استرالیایی،قطع عضومان کرده بود.

اینکه تیم ملی فوتبال ایران،هجومی و تماشاگر پسند بازی نکرد یک واقعیت است اما با کدام ابزار و کدام آماده سازی انتظار فتح الفتوحات را داشتیم؟ پس از شکست دادن امارات با نتیجه یک بر صفر، یکی از همین منتقدان همیشگی در مصاحبه های پر تعداد و سریال وار خود مدعی شد شرم آور است که مالکیت امارات نسبت به ما بیشتر باشد. او حتی تعداد کرنرهای بیشتر حریف را نشانه ای دانست از ضعف تیم ملی ایران اما حالا همان تیم ملی ژاپن که همیشه نوع بازی و کیفیت برترش، چماقی بود بر سر کی روش به وسیله امارات حذف شده است.

تیم ملی فوتبال ایران مقابل امارات با یک فوتبال تدافعی اما هوشمندانه پیروز شد اما حالا امارات با حذف ژاپن که بدون شک بهترین تیم حال حاضر اسیا است نشان می دهد کار شاگردان کی روش تحسین برانگیز بوده است.

دست کی روش و پسرانش از رسیدن به مرحله بعد کوتاه ماند اما آیا نمایش ایران مقابل عراق بد بود؟ مادامی که دو تیم 11 به 11 برابر هم بازی می کردند آیا عراق حتی یک موقعیت نصفه و نیمه روی دروازه حقیقی خلق کرد؟ آیا اخراج مهرداد پولادی منصفانه بود؟ با این وجود و علی رغم 80 دقیقه 10 نفره بازی کردن برابر عراق ، ایران پا پس نکشید و هرگاه از حریف 11 نفره اش عقب افتاد بلافاصله جبران کرد.آیا باختن در ضربات پنالتی تقصیر کی روش است؟

منتقدان کی روش نگاهی به تیم های خود بیاندازند و ببینند کجای جدول هستند و اصلا تیمی در لیگ برتر دارند یا خیر؟ کی روش تنها با دو بازی تدارکاتی ملی تیمش را به آوردگاهی برد که قطر با 14 بازی تدارکاتی و 7 بازیکن خارجی و ممتاز افریقایی عربی در آن با صفر امتیاز جام را ترک کرد!

ایران و عراق ، تیم ملی

حمید درخشان که باخت به عراق را فاجعه می داند به یاد ندارد فاجعه یعنی حذف کردن پرسپولیس در ورزشگاه آزادی مقابل ذوب آهن با دریافت گل دقیقه در دقیقه نود.آن روز درخشان ده نفره شدن قرمزها در جام حذفی را دلیل حذف دانست اما کی روش 80 دقیقه ده نفره باز هم به عراق نباخت اما چه کند که علیرضا حقیقی دروازه بان پنالتی گیری نیست؟ اگر حقیقی به جای مکانی درون دروازه پرسپولیس بود که قطعا قرمزها در همان بازی نخست حذفی برابر راه آهن در ضربات پنالتی بازی را واگذار می کردند تا درخشان یادش باشد در ضربات پنالتی مربی نقشی ندارد.

اگر پولادی اخراج نمی شد و ایران کار را به 120 دقیقه می کشاند آن وقت شاید حق با منتقدان کی روش بود که چرا اجازه دادی کار به پنالتی بکشد اما ده نفره بچه های ایران با چنگ و دندان جنگیدند تا کار به این ضیافت لعنتی برسد. تاریخ جام ملت های آسیا را ورق بزنید؛ 35 سال است در بازی های مرحله یک چهاردم نهایی و نیمه نهایی ایران بازنده مطلق همه ضربات پنالتی بوده است. اگر تیم ملی ده نفره نمی شد آن وقت مقصر کی روش بود که با این پیشینه بد، اجازه داد بازی به ضربات پنالتی بکشد.

قصه ما در جام ملت های آسیا به پایان رسید.تیمی که هرگز از سوی وزارت ورزش مورد حمایت قرار نگرفت و تنها روز قبل از پرواز به استرالیا، وزیر حاضر شد یه دیدنش برود با تنها دو بازی تدارکاتی پا به این آوردگاه گذاشت و سر افرازانه آن را ترک کرد.

ایران باخت اما در ذهن تاریخ می ماند شاگردان کی روش تا قبل از سلاخی شدن توسط داور نامهربان میزبان،نه تنها دروازه اش توسط هیچ تیمی باز نشده بود که حتی حقیقی واکنش آنچنانی هم نداشت. ما از عراق سه گل خوردیم درست از همان نقطه ای که جراح استرالیایی،قطع عضومان کرده بود.

کی روش خواب نبود،او با چشمان باز پورعلی گنجی و وریا غفوری را دید و شجاعانه به ترکیب اصلی اورد. او از بازی دادن به جوان بیست ساله نهراسید و تن به آن داد و کاش آنهایی که کی روش رو متهم به خوش شانسی محض می کنند یک بار دیگر ضربات پنالتی بازی با عراق را تفسیر کنند؛ توپ آنها به تیر دروازه خورد و رفت پشت خط برای وحید امیر به تیر دوازه خورد و رفت بیرون خط.

بی رحمانه است همه داشته های یک مربی را با ترازوی سخیف شانس وزن کنیم.اگرچه فاصله برد و باخت ما در همان دو ضربه به تیر دروازه بود و زاویه ای که توپ برگشت خورد اما اقتداری که تیم ملی در طول همه بازی هایش با نفرات کامل به نمایش گذاشت چه می شود؟


مهدی طاهرخانی

بخش ورزشی تبیان