جنگ بدر
جنگ بدر، در هفدهم ماه رمضان سال دوم هجرى رخ داد. در این جنگ، تعداد مسلمانان 313 نفر بود كه 77 نفر از مهاجران و 236 نفر انصار بودند. پرچم مهاجران در دست على(ع) و پرچم انصار در دست سعد بن عباده بود. مسلمانان هفتاد شتر و دو اسب داشتند.
كفار بیش از هزار نفر بودند و صد اسب و اسلحه كافى داشتند. ابتدا جنگ تن به تن شروع شد. پیامبر سه نفر از انصار را جلو فرستادند. از سپاه كفر، عتبة بن ربیعه، شیبة بن ربیعه و ولید بن عتبه جلو آمدند و گفتند: اینها ضعیفند و ما با اینها نمىجنگیم. پیامبر(ص)، حضرت على(ع) و عمویش حمزه(ع) و پسر عمهاش عبیده را پیش فرستاد. جنگ شروع شد. على(ع)، ولید را كشت. حمزه(ع)، عتبه را كشت. اما شیبه چنان ضربهاى به پاى عبیده زد كه پایش قطع شد. على(ع) و حمزه(ع) به كمك او رفتند و شیبه را كشتند. سپس جنگ همگانى شد. كفار روحیه خود را از دست داده بودند و به امر خدا، تعداد مسلمانان را بسیار زیاد مىدیدند؛ امّا مسلمانان با ایمان قوى و روحیه‌ی بسیار خوب، به دشمن حمله مىكردند. پس از این كه ابوجهل، عمو و دشمن سرسخت پیامبر اكرم(ص) كشته شد، سپاه دشمن پا به فرار گذاشت. آنان براى این كه راحتتر فرار كنند، زرهها را از تن بیرون مىآوردند و سپرها و شمشیرها را بر زمین مىانداختند.
مسلمانان در این جنگ پیروز شدند. تعداد شهداى آنان چهارده نفر بود. شش نفر از مهاجرین و هشت نفر از انصار به شهادت رسیدند. در مقابل، هفتاد نفر از كافران كشته و هفتاد نفر به اسارت مسلمانان درآمدند.
خداوند مهربان مىفرماید:
به یقین در آن دو گروه كه با هم روبهرو شدند، براى شما نشانهاى بود. یك گروه در راه خدا نبرد مىكرد و گروه دیگر كافر بود كه آنان را با چشم خود، دو برابر مىدید، و خدا هر كس را كه بخواهد به كمك خویش یارى مىدهد. به راستى این براى صاحبان بینش، عبرتى است.
آیه‌ی 13
آشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان
سوره ی آل عمران
