اسماعیل تشنه بـود
خـانـه‌ی کعبـه، نخستیـن خانه ای است که برای پرستش خداوند ساخته شـد و از زمـان حضـرت آدم (ع) مرکز عبادت بود.
حضرت ابراهیم(ع) از سوی خـدا فـرمـان یـافـت کـه همسر و فرزندش، اسماعیل را به سرزمین مکه ببرد و آن جـا سـاکـن کنـد.
هنگامی که به محل خانه‌ی خدا رسیدنـد، هـاجـر(ع) پـارچـه ای را کـه همـراه داشت، روی شاخه‌ی درختی انداخت تا خود و فرزندش در زیر سایـه‌ی آن استراحت کنند. حضرت ابراهیم(ع) آنان را در همان محل گـذاشـت و خـود بازگشت.
هاجر(ع) گفت: آیا ما را در سرزمینی می گذاری که نـه آب و دانـه ای در آن است و نه انیس و مونسی؟
ابراهیم (ع) گفت : خدایی کـه مـرا بـه ایـن کـار فـرمـان داده، نگهـدار شمـا اسـت. ایـن را گفـت و بـه ســوی شــام بازگشت.
وقتی به کوه « کداء» رسیـد، نگـاهـی بـه عقـب انـداخـت. همسـر و فرزنـدش را در سـرزمینـی خشـک و بـی آب و گیـاه در کنـار خـانـه‌ی خـدا گذاشته بود و می رفت . این دستور خدا بود و ابراهیم (ع) مطیـع فـرمـان او بود. پس با امید فراوان به درگاه خـداونـد بـزرگ و مهـربـان دعـا کـرد کـه نگهدار آنان باشد.
پس از ساعتی، هوا گرم شد; اسماعیل تشنه بـود. هـاجـر بر خاست و بر بلندی « صفا» ایستاد. به نظرش رسیـد دربلنـدی دیگـر، آب هست. از « صفا » پایین آمد و دوان دوان به « مروه » رسید. دید هیـچ آبـی نیست; اما گمان کرد بر بلندی « صفا » آب می بیند. پس دوباره به سـوی « صفا » دوید. این کار را هفـت بـارتکـرار کـرد. بـار هفتـم وقتـی بـه « مـروه » رسید، دید از زیر پای اسماعیل، آبی جریان پیدا کرده است.
پس به سـوی اسماعیل رفت. با کنار زدن شن ها، گـودالـی بـه وجـود آورد و آب را در آن جمع کرد.
از وقتی که این چشمه در سرزمین مکه پیـدا شـد، مـرغـان هـوا و جانوران صحـرا بـه سـوی مکـه آمـدنـد. قـوم « جـرهـم » کـه در آن اطـراف زندگی می کرد، از حرکت مرغان به سوی سرزمین مکـه، دانستنـد کـه آن جا آب پیدا شده است; پس به آن جـا رفتنـد و در کنـار هـاجـر و اسمـاعیـل منزل کردند. بار دیگر که ابراهیـم(ع) بـه دیـدن هـاجـر و اسمـاعیـل رفـت، جمعیت بسیاری در آن جا دید و بسیـار خـوشحـال شـد.
اسمـاعیـل کـم کـم رشد کرد و بزرگ شد. خداوند به حضرت ابراهیم(ع) دستور داد که همراه با اسماعیل، خانه‌ی کعبه را بازسازی کند. به این ترتیـب خـانـه‌ی کعبـه کـه در زمان حضرت آدم (ع) ساخته شـده بـود و در تـوفـان حضـرت نـوح (ع) ویران شده بود، به دسـت ابـراهیـم (ع)و اسمـاعیـل (ع) بـازسـازی شـد. در قرآن می خوانیم:
و آن گـاه بـرای مـردم، کعبـه را محـل اجتمـاع و امـن قـرار دادیم و مقام ابراهیم را جـایگـاه نمـاز قـرار دهیـد. بـه ابـراهیـم و اسمـاعیـل فرمان دادیم: خانه‌ی مرا برای طواف کنندگان و معتکفان و رکوع و سجـودکنندگان پاکیزه کنید و هنگامی که ابراهیم گفـت: پـروردگـارا! ایـن شهـر را محل اَمن قرار بده و به مردمش، هر کس کـه بـه خـدا و روز قیـامـت ایمـان دارد، از میوه ها روزی بده. گفت: و به هر کس که کافر شـود بهـره‌ی کمـی خواهم داد سپس به عذاب آتش دچـارش مـی سـازم و چـه سـرانجـام بـدی است.
و هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه های خانه را بالا بـردنـد، گفتنـد: ای پروردگار ما، از ما بپذیر که تـو شنـوای دانـایـی. ای پـروردگـار مـا، مـا را فرمانبردار خویش ساز و از فرزندان ما امتی فرمـانبـردار خـویـش گـردان و آداب عبادت را به ما نشان بده و توبه‌ی ما را بپذیر که به راستـی تـو، تـوبـه پذیرِ مهربان هستی.
ای پـروردگـار مـا ، و از میـان آنـان پیـامبـری بـر آنـان مبعوث گردان تا آیات تو را بـرایشـان بخـوانـد و بـه آنـان کتـاب و حکمـت بیاموزد و آنان را پاکیزه سازد به راستی تو شکست ناپـذیـرِ حکیـم هستـی.
آیات 125 الی 129
( 1- معتکف: کسی که برای عبادت در جایی اقامت کند.)
آَشنایی با قرآن کریم برای نوجوانان، جزء اول،سوره ی بقره
