تبیان، دستیار زندگی
قـطـارى وارد ایـستگاه مى شود. مسافران چند دقیقه مهلت دارند که به کارهایشان برسند. آنان کـه فـرصـت را غنیمت مى شمارند براى تهیه خوراک و غذا و نظافت و نماز و غیره مى شتابند و پـس از انجام کارها با آرامش دل بر جایگاه خود باز مى گردند. ولى آنهایى که از این فر
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

گذر از باشکوهترین لحظات هستی!

والعصر


دوست من!

توجه کرده ای

همین الان

هم اکنون

این لحظه

پیرترین سنی هستید كه تا به حال بوده اید و جوان ترین سنی كه تا ابد خواهید بود!


داریم از باشکوهترین لحظات هستیمان عبور میکنیم و پیر و پیرتر می شویم داریم جوانی می بازیم و عمر می سوازنیم و در عوض چه می کنیم ؟ تفریح ؟ کار ؟ خواب ؟ کدام یک از این ها ارزش پرداخت عمر در ازایشان را دارد به گمانم داریم خطا می رویم ...

به این سوره از قرآن کریم توجه کنیم :

به نام خداوند بخشنده ی مهربان

1. سوگند به عصر

2. كه انسان‌ها همه در زیانند

3. مگر كسانی كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند، و یك دیگر را به حق و شكیبایی سفارش كرده‌اند

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم *وَالْعَصْرِ *إِنَّ الإنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ * إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ »

قـطـارى وارد ایـستگاه مى شود. مسافران چند دقیقه مهلت دارند که به کارهایشان برسند. آنان کـه فـرصـت را غنیمت مى شمارند براى تهیه خوراک و غذا و نظافت و نماز و غیره مى شتابند و پـس از انجام کارها با آرامش دل بر جایگاه خود باز مى گردند. ولى آنهایى که از این فرصت اسـتـفـاده نـکرده و غافل بوده اند، یا به کارها نمى رسند یا از قطار عقب مى مانند. پس از حرکت قطار پشیمان مى شوند و پشیمانى سودى نخواهد داشت .

انسان ها در این دنیا مسافرانى هستند که مقصدشان آخرت است . عمر انسان مانند آن قطار سریع السـیـرى اسـت کـه بـه سرعت مى گذرد و این دنیا به منزله ایستگاه که به انسان هاى مسافر، فـرصـت انـجـام کـارهـاى خویش را مى دهد تا براى خود و براى راهى طولانى که در پیش دارند توشه اى برگیرند تا فردا پشیمان نشوند. پس باید مراقب بود و از فرصت ها استفاده کرد و از تـبـاه شـدن عـمـر و اسـتـعـداد جـلوگـیـرى کـرد. بـه قول سعدى :

کاشکى قیمت انفاس بدانندى خلق                                 تا دمى چند که مانده است ، غنیمت شمرند

در اسـلام ، ارزش عـمـر بـسـتـگـى به ایمان ، عمل صالح ، بندگى خدا و اخلاق نیکو دارد. اگر کـسى عمرش را در راه تحصیل ایمان و معرفت ، بندگى خدا و کسب اخلاق انسانى صرف کند، از وقـت خود خوب استفاده کرده و در این صورت ، از ضرر و خسران در امان مانده و سعادتمند خواهد شد. امیر مومنان (علیه السلام) فرمود: (اِنَّ عُمْرَکَ مَهْرُ سَعادَتِکَ، اِنْ اَنْفَدْتَهُ فى طاعَةِ رَبِّکَ) ؛‌ هـمـانـا عـمـر تـو، مـهـریه سعادت و خوشبختى توست به شرط آنکه ، آن را در طاعت و بندگى پروردگارت ، به پایان ببرى .

انسان ها در این دنیا مسافرانى هستند که مقصدشان آخرت است . عمر انسان مانند آن قطار سریع السـیـرى اسـت کـه بـه سرعت مى گذرد و این دنیا به منزله ایستگاه که به انسان هاى مسافر، فـرصـت انـجـام کـارهـاى خویش را مى دهد تا براى خود و براى راهى طولانى که در پیش دارند توشه اى برگیرند تا فردا پشیمان نشوند

‌شقیق بلخى مردى بود كه بخشى از عمرخویش را خرید و فروش داشت. رابطه تجارتى او با شهرى بود كه اكثر مردم آن شهر مسیحى بودند. بلخ نسبت به آن منطقه مسیحى دور بودكه آن منطقه را روم شرقى مى‏گفتند. او باید از بلخ حركت كرده ، بخش وسیعى از ایران را طى مى‏كرد تا به آن شهر مى‏رسید. او مى‏گوید : چون من چهره شناخته شده‏اى بودم، روزى بزرگ مسیحیان به من گفت : چه مقدار رفت و آمد تو در این منطقه طول مى‏كشد ؟ من به او گفتم: سه ماه طول مى‏كشد كه من از بلخ به اینجا بیایم ، سه ماه دیگر طول مى‏كشد تا در بازارهاى اینجا بگردم و خرید مناسب بلخ را داشته باشم، سه ماه نیز طول مى‏كشد كه این جنس‏هاى خریده شده را به بلخ ببرم وتا سه ماه دیگرآنها را بفروشم.سپس كشیش به من گفت: پس چه وقت براى خدا كارمى‏كنى؟این گفتار كشیش مرا خیلى مبهوت كرد كه من تمام عمرم را درخرید وفروش بودم. من با سخن این كشیش بیدار شدم.(روضات الجنات:4/ 107 )

یكى از كارهاى جالب پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله این بود كه گاهى با اصحاب به خانه خیلى قدیمى مى‏رسیدند مى‏ایستادند و با در و دیوار فرو ریخته آن حرف‏هاى جالبى مى‏زدند . سوال مى‏كردند : آن معمارى كه نقشه تو را كشید، بنّایى كه تو را ساخت ، كارگرهایى كه به بنّا كمك كردند كجا هستند؟ كسانى كه در اینجا زندگى كردند، نسل بعدى آنان كجا هستند؟ بعد به اصحاب رو مى‏كردند و مى‏فرمودند: عمر این خانه بیشتر از سه چهار نسل بوده است، آنها همه زیر خاك گور رفتند و این خرابه هنوز باقى است. چقدر افراد این خانه به خاطر دنیا حرام و حلال كردند، دعوا كردند و با هم قهركردند، دل‏ها را شكستند.(بحار الأنوار:75/ 452، باب33، حدیث 19)

امام حسن علیه السلام می فرماید: مِن عَلامَةِ إعراضِ اللّه عَن العبدِ أن یَجعَلَ شُغلَهُ فیمَا لایَعنِیه «(بحار الأنوار:7/ 262، باب11،حدیث 15 ) ؛ نشانه رو برگردان خدا از انسان این است كه عمر انسان در امورى هزینه شود كه كل آن از بین رفتنى است.

فرآوری: محمدی                

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان


منابع :

پاتوق بچه شیعه ها

سایت عرفان

مطالب مرتبط:

نگرش امام حسین(علیه السلام) به گذر عمر

سه مصیبت آرام بخش

جوان ایده آل خداوند متعال

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.