تبیان، دستیار زندگی
ما در دنیایی زندگی می کنیم که مشکلات زیادی داریم ، گرانی بیداد می کند ، کار پیدا نمی شود ، ازدواج ها کم شده و طلاق ها بسیار ، مردم نسبت به هم عاطفه ای ندارند و ... اگر ساعتی با کسی بخواهیم درد دل کنیم او درهای بزرگتری دارد ، اگر دست یاری به سوی کسی دراز ک
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

راهی برای سبک کردن بار مشکلاتمان

مشکل

ما در دنیایی زندگی می کنیم که مشکلات زیادی داریم، گرانی بیداد می کند، کار پیدا نمی شود، ازدواج ها کم شده و طلاق ها بسیار، مردم نسبت به هم عاطفه ای ندارند و ... اگر ساعتی با کسی بخواهیم درد و دل کنیم او دردهای بزرگتری دارد، اگر دست یاری به سوی کسی دراز کنیم دستمان را پس می زند.


بچه که بودم در حیاط خانه ما یک درخت گردو بود بسیار بلند و با عظمت و مادرم در باغچه کوچکمان سبزیجات می کاشت، یکی از آن ها کدو تنبل بود که کدوهایی می داد که برای شب چله در زیر زمین نگهشان می داشتم خیلی بزرگ بودند هرگز نمی توانستم بلندشان کنم وقتی پاییز می شد کدو تنبل های گنده و سبز ما به رنگ زرد و قرمز در می آمدند، و گردوها دانه دانه بر زمین می افتادند برگ هایشان هم زرد و پلاسیده می شد و بر زمین می افتاد و خلاصه هر کدام بار خود را به دوش کشیده بود و وقت بر زمین گذاشتنشان بود.

اما در این بین یک سوال ذهن کودکانه مرا درگیر می کرد که چرا درخت به آن بزرگی و با عظمت دانه ای به این کوچکی تحویل می دهد و شاخه های نحیف و نازک کدو تنبل باری به این بزرگی و سنگینی ...

از مادرم پرسیدم جواب قشنگی داد که نقلش خالی از لطف نیست، مادرم گفت ببین این کدوها بار خود را بر شانه زمین می گذارند و بزرگش می کنند اگر بخواهند مانند گردو به تنهایی بالایش ببرند نمی توانند. ساقه هایشان می شکند و خشک می شود، وقتی بارش را بر زمین می گذارد زمین به اندازه کافی بزرگ هست و قدرت دارد که این کدوها را نگه دارد تا برسند، اما گردو نمی تواند در آن ارتفاع باری به این سنگینی را نگه دارد، هم شاخه اش می شکند و هم محصولش تباه می شود.

پس یادت باشد هر بار سنگینی به تنهایی به مقصد نمی رسد باید کمک بگیری آن هم از کسی قوی تر از خودت، اگر این کار را بکنی موفق می شوی به بزرگ ترین هدف ها برسی ...

بار مشکلاتمان را به خودش بسپاریم و آرام و آسوده برویم دنبال آنچه از دست خودمان ساخته است، ما نه می توانیم دنیا را عوض کنیم نه آدم هایش را ولی او می تواند، باید به او اعتماد کنیم به تنها کسی که کلک در کارش نیست، به تنها کسی که همه کار از دستش بر می آید و کلید هر در بسته ای در دست اوست

و امروز که در این گیر و دار مشکلات زندگی به اطرافم نگاه می کنم می بینم هر کسی به فراخور شرایطش باری را به دوش می کشد و هدفی برای خود دارد.

مردم از صبح تا شب در حال تلاش و تکاپو هستند در خیابان ها تند و تند از کنار هم عبور می کنند، ماشین ها تمام تلاششان را می کند که از هم سبقت بگیرند و خلاصه همه در حال دویدنند.

در این بین گاه آدم هایی را می بینیم که آنها هم در همین کوچه و خیابان ها راه می روند، اما نمی دوند، همیشه لبخندی بر لب دارند، نه برای سبقت گرفتن تلاشی می کنند و نه برای گامی پیش افتادن تنه ای به کسی می زنند، ولی همیشه اوضاع بر وفق مرادشان است، کارهایشان به خوبی انجام می شود، همه به آن ها احترام می گذارند و همیشه یک قدم جلو هستند.

در زندگیشان که دقیق می شویم می بینیم اینان هم به اندازه ما دغدغه و مشکلات دارند، اما پشتشان گرم است و بار مشکلاتشان را تنهایی به دوش نمی کشند، اینها کسانی هستند که دستشان را در دستان پر قدرت خداوند گذاشته اند، توکل کرده اند و با همه مشکلات و سختی ها در دنیایی از آرامش زندگی می کنند.

در نهایت هم با کوله باری پر از خوبی ها، پر از لبخندهایی که بر لب ها نشانده اند، دسته هایی که گرفته اند و آرامشی که گسترده اند راهی دیار باقی می شوند، هر چند به چشم من و شما هرگز نیامدند، عکس هایشان بر بیلبوردها و مجله ها نبود.

مثل درخت گردو از دورها پیدا نبودند اما آرام و بی صدا روی همین زمین رشد کردند زندگی کردند و با دستی پر وارد خزان عمرشان می شوند. و اینان همان بندگان متوکل خداوند هستند.

یادت باشد هر بار سنگینی به تنهایی به مقصد نمی رسد باید کمک بگیری آن هم از کسی قوی تر از خودت، اگر این کار را بکنی موفق می شوی به بزرگ ترین هدف ها برسی ...

حاصل سخن اینکه:

ما در دنیایی زندگی می کنیم که مشکلات زیادی داریم، گرانی بیداد می کند، کار پیدا نمی شود، ازدواج ها کم شده و طلاق ها بسیار، مردم نسبت به هم عاطفه ای ندارند و ... اگر ساعتی با کسی بخواهیم درد و دل کنیم او دردهای بزرگتری دارد، اگر دست یاری به سوی کسی دراز کنیم دستمان را پس می زند، درهای بسته ای که پیش روی ماست قابل شمارش نیست همه این ها هست .... اما یادمان باشد خدایی داریم که با جان و دل دردهایمان را می خرد، به همه حرف هایمان گوش می دهد، و قدرتش بر همه قدرت ها غلبه دارد، بیاییم این دست های ضعیف و لرزانمان را در دستان پر قدرتش بگذاریم. بار مشکلاتمان را به خودش بسپاریم و آرام و آسوده برویم دنبال آنچه از دست خودمان ساخته است، ما نه می توانیم دنیا را عوض کنیم نه آدم هایش را ولی او می تواند، باید به او اعتماد کنیم به تنها کسی که کلک در کارش نیست، به تنها کسی که همه کار از دستش بر می آید و کلید هر در بسته ای در دست اوست.

به تنها کسی که عاشقانه دوستمان دارد و با هر بهانه ای ترکمان نمی کند، بیاییم و به اندازه کدو تنبل هم شده زیرک باشیم.

فاطمه محمدی                              

کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث               

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان               


مطالب مرتبط:

لطفا از کاه، کوه نسازید!

حادثه‏ها تصادفى نیستند

بهترین راه ممکن برای رهایی از مشکلات!

سختی ها هم عمرشان کوتاه است

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.