عاقبت عشق
روح ِ والای تو از جنس خدا می باشد نفَس ِ سینه ی تو عقده گشا می باشد
نخ ِ سجاده ی تو شهپر ِ جبرائیل است چین ِ پیشانیِ تو قبله نما می باشد
از تو می خواست خدا تا كه بمانی چندی كه حساب تو در این خانه جدا می باشد
فارقیم از هوس ِ سِیر ِ خیابانِ بهشت خاكِ زیر قدمت جنت ما می باشد
سائلی آمده و از تو كرم می خواهد ای كه انگشتر تو فكر گدا می باشد
دل ما را بشِكن گوهر اگر می خواهی سیّدی امر نما قنبر اگر می خواهی
هر كه گردید گرفتار ِ خم ِ گیسویت در گره باز نمودن یدِ طولا دارد
عرقی كه سر ِ پیشانی تو حلقه زده پایِ هر نخل رطب قدرت دریا دارد
چاهِ آبی كه خودت وقفِ یتیمان كردی هر چه دارد ز سرْ انگشت تو مولا دارد
بی سبب نیست كه با تیغ دو سر می جنگی چون به یك قبضه تولا و تبرا دارد
نام تو زینت دنیاست خدا می داند
نقش انگشتر زهراست خدا می داندمِنّتِ زلف تو دارم كه گرفتارم كرد گوهر مهر تو اینگونه خریدارم كرد
كافری بیش نبودم عَلَوی ام كردی نفس عشق شما بود كه بیدارم كرد
كار و بار ِدلم از مِهر شما سكه شده عاقبت عشق، مرا شُهره ی بازارم كرد
تا قیامت به خدا گردن من حق دارد آن كسی را كه سر كوی تو بیمارم كرد
سایه ی لطف خودت را ز سرم كم نكنی بركت سایه ی تو لایق دربارم كرد
كیمیایی بنما تا زرّ نابم سازی
اربعینی بطلب تا كه شرابم سازی
ای علمدار خدا صاحب شمشیر دو سر اسدالله ترین، ای زرهِ پیغمبر
هر كسی در پی آن است به جایی برسد سر نهادن به كف پای تو ما را خوشتر
یكی از پا به ركابان حریمت حمزه گوشه ای از سَكَنات و وَجَناتت جعفر
ضربه ای را كه تو در غزوه ی احزاب زدی از عبادات ملك،جن و بشر سنگین تر
كس جلودار تو ای حیدر كرار نبود شاهد قدرت بازوی تو باب الخیبر
بی سبب نیست كه عباس زره می پوشد در دلِ علقمه می گفت اناابن الحیدر
یل شمشیر زن قطب جهان می باشی اسدالله زمین شیر زمان می باشی
به خداوند قسم دور حریمت مریم گر نیفتد ز نفس مادر عیسا نشود
زدی از كعبه برون تا كه بدانند همه كعبه ی دل وسطِ كعبه ی گِل جا نشود
هر كسی قنبرتان را به تمسخر گیرد به زمینی تو بكوبیش دگر پا نشود
تا كه تو آب بر این نخل رطب می ریزی خار این نخل محال است كه خرما نشود
من دخیل حرم شاهِ نجف می باشم هو مدد گر گره ی نوكریم وا نشود
هر كسی خادم دربار تو در عالم نیست
می توان گفت كه از سلسله ی آدم نیست
بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
علی اكبر لطیفیان
