تبیان، دستیار زندگی
چند روایات برایتان بیاوریم که توصیه به گریه کردن و گریاندن برای امام حسین علیه السلام شده است؟ در روایاتی متواتر در مورد گریستن همه مخلوقات، ملائک، آسمان و زمین و جنیان سخن به میان آمده است. آنوقت شما با چه استدلالی آن را بی فایده می خوانید؟!
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : مهری هدهدی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

هزینه برای فوتبال واجب است و برای عاشورا اضافه؟! + فیلم

عزاداری امام حسین

برنامه دیروز امروز فردا در برنامه اخیر خود میزبان نجفقلی حبیبی بود. وی رئیس دانشگاه علامه در دوران اصلاحات و از مدیران آموزش عالی آن دوران می باشد. حبیبی را می توان با عنوانی چون پژوهشگر فلسفه اسلامی معرفی کرد. موضوع بحث در این برنامه پیرامون فرهنگ و مدیریت آن بود. حبیبی ضمن بیان مطالبی درباره فرهنگ وارد مسئله عزاداری و گریستن برای مقام شامخ حضرت سیدالشهدا شد و مطالبی را بیان داشت که بسیار تأمل برانگیز بود. با توجه به پیشینه علمی ایشان، بعید است که بنای آن سخنان را بی اطلاعی و اشتباه لفظی ایشان دانست!!

آقای حبیبی ! با غور و تفحص سطحی در روایات به راحتی می توان پاسخ این جملات شما را داد که گریه و عزاداری برای امام حسین علیه السلام موضوعیت دارد.

چند روایت برایتان بیاوریم که توصیه به گریه کردن و گریاندن برای امام حسین علیه السلام شده است؟ در روایاتی بسیار و متواتر در مورد گریستن همه مخلوقات، ملائک، آسمان و زمین و جنیان سخن به میان آمده است. آنوقت شما با چه استدلالی آن را بی فایده می خوانید؟!!

چقدر از سنت و سیره اهل بیت(علیهم السلام) برای گریه کردن و گریاندن بیاوریم؟ آن هم روایات بسیاری که به تواتر رسیده و جای هیچ شک و شبهه ای در آن نیست.

اگر کمی چشم ظاهر را باز کنید (نیازی به چشم باطن نیست) در سیره امام صادق(علیه السلام) - که ما معروف به شیعه جعفری می باشیم - می بینید که ایشان در منزل خود مجلس عزا به پا می کردند نه در روز عاشورا که در ایامی غیر از محرم و عاشورا. و مرثیه سرا و روضه خوان دعوت می کردند. و اتفاقاً زنان هم در مجلس بودند. امام آنقدر اشک می ریختند که بیهوش می شدند. و در پایان هر چه زینت آلات و پول در دسترس بود مزد روضه خوان و مرثیه سرا می شد.

سالانه در این مملکت چه خرج هایی می شود که بازده فرهنگی ندارند؟! مثلاً برای برگزاری مسابقات فوتبال چقدر خرج می شود آیا بازده فرهنگی دارد؟! بازده فرهنگی آن اینست که پس از خروج از ورزشگاه، وندالیسم اجتماعی ایجاد شود و به اموال خصوصی و دولتی خسارت وارد کنند؟

گریه چهل ساله امام سجاد(علیه السلام) بعد از واقعه تلخ عاشورا همچنان مشهور می باشد. گریه امام باقر (علیه السلام) در منا برای جد بزرگوارشان همچنان در تاریخ اسلام تلالو دارد. برپایی مجلس عزای امام حسین، توسط امام رضا علیهماالسلام و گریه بسیار ایشان، زینت بخش تاریخ تشیع است.

آن وقت شما می فرمائید که این خرج ها و گریه ها در عاشورا چه بازده فرهنگی دارد؟!!!

تمام این کارها خود کار فرهنگی است. به دنبال چه بازده ای هستید؟!

تمام انبیاء از حضرت آدم(علیه السلام) تا نبی مکرم اسلام برای سیدالشهدا علیه السلام اشک ریخته اند. همه ائمه اطهار برای امام حسین علیه السلام اشک ریخته اند.

اشک در مصائب امام حسین علیه السلام شفابخش بیماری های روحی و جسمی است.

خاکی که برای عزای امام حسین علیه السلام بر چشم مرجع تقلیدی می نشیند، نور را به چشمش باز می گرداند. آن وقت شما می فرمایید گریه چه فایده ای دارد؟!!

از اینها بگذریم ذکر این نکته هم ضروری است که برای امام حسین علیه السلام چهار نفر گریه نمی کنند!! شما گویا عظمت روز عاشورا در دنیای اسلام و علی الخصوص شیعیان را ندیده اید!!!

کاش بیاموزیم که اگر عاشورا برای ما عظمتی ندارد و ما قدرت درکش را نداریم حداقل اجازه توهین به مقدسات یک ملت را به خود ندهیم، آن هم واقعه ای مقدس که برای مردم ما با هر طرز فکر و بینشی بسیار با عظمت و مورد احترام و از جمله خطوط قرمز آن هاست .

همانطور که به عینه می بینیم حتی اقلیت های مذهبی خود را مقید به خرج کردن برای امام حسین در تاسوعا و عاشورا می کنند. آیا غیر از اینست که از این عزاداری بهره برده اند؟

هیهات از آن روزی که یک محقق شیعه به فرهنگ عاشورا و مراسم عزای امام حسین علیه السلام توهین کند و آن را بی بهره بداند. گرچه هر کس به اندازه معرفت خود بهره می برد!!

صلاح کار کجا و من خراب کجا                     ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا

  • نجفقلی حبیبیتوهین به مقدسات در برنامه زنده تلویزیون
  • گفتید که ارزش عاشورا باید حفظ شود. من از شما می پرسم چگونه باید حفظ شود؟ آیا ائمه اطهار متوجه نبودند که باید حفظ شود که مراسم روضه خوانی و گریاندن و گریه کردن داشتند؟ آیا مهم ترین راه حفظ ، همین مجالس عزاداری نیست؟

    ما قبول داریم که بعضا در مجالس عزاداری خطاها و افراط و تفریط هایی از سمت مداحان یا عزاداران رخ می دهد آیا باید خطای اینان را به پای نارسا بودن فرهنگ عاشورا گذاشت؟!

    کاش بیاموزیم که اگر عاشورا برای ما عظمتی ندارد و ما قدرت درکش را نداریم حداقل اجازه توهین به مقدسات یک ملت را به خود ندهیم، آن هم واقعه ای مقدس که برای مردم ما با هر طرز فکر و بینشی بسیار با عظمت و مورد احترام و از جمله خطوط قرمز آن هاست

    عاشورا باید تبیین شود. بله قطعاً در این مورد حرفی نیست. اما تبیین واقعه عاشورا هیچ منافاتی با گریه کردن و خرج دادن ندارد. اگر ما را به خاطر پیروی از سنت و سیره اهل بیت متحجر می نامند؛ ما به این تحجر افتخار می کنیم.

    سالانه در این مملکت چه خرج هایی می شود که بازده فرهنگی ندارند؟! مثلاً برای برگزاری مسابقات فوتبال چقدر خرج می شود آیا بازده فرهنگی دارد؟!

    بازده فرهنگی آن اینست که پس از خروج از ورزشگاه، وندالیسم اجتماعی ایجاد شود و به اموال خصوصی و دولتی خسارت وارد کنند؟

    سالانه چقدر خرج می شود و فیلم های بسیاری ساخته می شود و در سینماها اکران می شود واقعاً چقدر بازده فرهنگی دارند؟ آن زنانی که آرایش از صورتشان چکه می کند!! نحوه پوشش غیر اسلامی، نحوه صحبت کردن نامحرم ها، نحوه نادرست ارتباط افراد خانواده .... آیا اینها بازده فرهنگی این فیلم ها است؟

    آیا این خرج ها موجه است؟!

    براساس روایات صحیح بعد از گذشت 1400 سال هنوز هم شب های جمعه همه انبیاء و اولیاء الهی به حرم امام حسین علیه السلام می آیند و عزاداری می کنند و اشک می ریزند. آن وقت شما اشک ریختن برای امام را بی فایده تلقی می کنید؟ البته اگر شما به متافیزیک و عالم معنا معتقد باشید!!

    در روایات متعددی ذکر شده که یاد امام حسین(علیه السلام)، سبب اشک ریختن هر مومنی است.

    پس می توان گفت آنکه اشکی ندارد مومن نیست. در آخر باید گفت این نحوه سخن گفتن شما توهین بارز به مقدسات ملت ایران که همه شیعیان عاشق اهل بیت است که چه انقلابی باشند و چه نباشند امام حسین علیه السلام و در مجموع اهل بیت علیهم السلام خط قرمز آنها می باشد.

    و یک توصیه به شما که بجای انتقاد به مقدسات بهتر است به امور فرهنگی جاری این کشور توجه کنید و نگران اصلاح آنها باشید که مردم خود می دانند چگونه عزاداری کنند!!

    به گزارش روضه نیوز جناب آقای حبیبی جوابیه ای به رسانه ها ارسال کرده اند که عینا درج می شود:

    ضمن تشكر از حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای سیدرضا اكرمی (مصاحبه در خبرگزاری مهر مورخ 93.5.25) و دیگر منتقدان، امیدوارم این عرایض بنده توضیحی باشد برای استحضار ایشان و دیگر كسانی كه در مورد سخنان این جانب در مناظره پنجشنبه شب 93.5.23 در برنامه "دیروز، امروز، فردا" انتقاداتی داشته اند.

    همه ما می دانیم آیین های دینی ما ظرفیت های بسیار عمیق و موثری برای اصلاح فرهنگ جامعه دارد، با وجود این، مساله فرهنگ یكی از معضلات جامعه ما است و این موضوع از چنان اهمیتی برخوردار است كه امسال از سوی مقام معظم رهبری سال اقتصاد و فرهنگ نامیده شده است؛ به نظر من یكی از مسائل مهم تر در این حوزه این است كه شاید من به عنوان یك معلم و همه كسانی كه در چنین حوزه‌هایی فعالیت دارند به درستی مبانی این حقایق یا آیین ها را تبیین و تحلیل نمی كنیم و توضیح نمی دهیم و بعد گلایه می كنیم كه چرا به موازین و نهادهای فرهنگی توجه كافی نمی شود. عمده گفتگوی بنده در آن جلسه بیان ضرورت تبیین و تحلیل عقلی و علمی چنین حقایق و آیین هایی بود. روح سخن من در جلسه مذكور بیان و توضیح همین نكته بود.

    در اواخر جلسه به عنوان نمونه به موضوع عاشورا اشاره كردم و عرضم این بود كه توضیح دهم عاشورا یك ظرفیت عظیم فرهنگی است كه اگر درست تبیین شود همان آثاری را خواهد داشت كه در سال 1357 در جریان پیروزی انقلاب اسلامی و یا در جنگ تحمیلی شاهد آن بودیم. این ظرفیت همچنان در اختیار جامعه ما است بشرطی كه بارور شود و در دام تحجر و ظواهر نیفتد و صحیح تبیین گردد و با طرح مساله عاشورا می خواستم به این موضوع بپردازم. غرض من این بود كه بگویم اگر فلسفه عاشورا درست مطرح نشود و ندانیم برای چه گریه می كنیم، علی رغم همه هزینه هایی كه با جان و دل می پردازیم، به صرف احساسات و بدون پشتوانه معرفتی و فرهنگی، این می شود كه فردای عاشورا تحولی متناسب در اخلاق و رفتارمان دیده نمی شود، باز همان خلافكاری ها و همان نابسامانی ها.

    در اینجا از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به نوبه خود سپاسگزاری می كنم كه با فراهم كردن امكان گفتگو برای «یافتن بهترین راه حل ها» چنین میزگردهایی را تدارك می بیند، هر چند متاسفانه شرایط به گونه ای پیش رفت كه حرف من ناتمام ماند و وقت برنامه به اتمام رسید و همان سخن ناتمام و ناقص؛ منشأ انتقاد گردید و با این توضیح تاكید می كنم هر تقصیری از سخنان بنده كه با آن سازگار نباشد تفسیر شخصی است و ربطی به عرض بنده ندارد.

    از منتقدان محترمی نیز كه از سردلسوزی و رعایت ادب و اخلاق نسبت به موضوع عاشورا حساسیت نشان داده اند، تشكر می كنم و از آن دسته از معترضانی كه حریم اخلاق را رعایت نكرده اند می خواهم كه در خلوت خویش به آنچه از زبان و قلمشان صادر شده است، بیندیشند كه آیا چنین رفتاری در شان شاگردان مكتب عاشورا است؟!

    و اما در مورد تلقی خودم از عاشورا: به عرض می رسانم تا جایی كه اطلاع دارم در ایران اولین كسی هستم كه كتابشناسی امام حسین علیه السلام را به صورت مستقل در سال 1374 تدوین و منتشر ساختم. چاپ دوم این كتاب در سال 1376 توسط موسسه تنظیم و نشر آثار حضرت امام خمینی(ره) منتشر گردیده است. مقدمه آن را با این عبارات آغاز كرده ام كه مبین دیدگاه این حقیر نسبت به عاشورای حسینی است و اگر متحجران و غوغاسالاران را خوش نیاید، مرا تقصیر نیست.

    «سلام بر حسین و سلام بر یاران با وفای حسین كه بنیان دیرپای عاشورا را بنا نهادند، بنیانی كه «از باد و باران نیابد گزند» و سلام بر حسین كه به آهنگ اصلاح امر امت جد خویش با خون به مصاف شمشیر شتافت و سلام بر حسین آن احیاگر بزرگ اسلام ناب محمدی(ص) كه با خون خود نقاب از چهره مزوران و زورمداران و زراندوزان برگرفت و پیروزی خون بر شمشیر از او سنت شد و سلام بر خمینی(ره) آن سلاله پاك حسینی كه قرن ها پس از حسین، به پیروی از حسین، فرهنگ عاشورایی را زنده ساخت و به آهنگ اصلاح امر امت اسلام و احیای سنت نبوی(ص) با انبوهی از آنان كه از زلال فرهنگ عاشورای حسینی سرمست بودند، با همه سران كفر و شرك و ریا و تحجر و همه شیاطین اسلام پناه كه در پناه شیطان بزرگ جا خوش كرده بودند در افتاد و سرانجام بار دیگر این خون بود كه پیروز شد و آن طاغوت بود كه شكست.

    نجفقلی حبیبی

    26 مرداد 1393

    مهری هدهدی                 

    بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان


    مطلب مرتبط :

    تسویه حساب سیاسی با توهین به عزاداری حسینی+فیلم

    مشاوره
    مشاوره
    در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.