جست و جوی همسر خوب در اینترنت!
برخی ها همسر خود را در اینترنت سرچ می کنند! همسریابی مبتنی بر وب آسیب های فراوانی دارد که عده ای آن را نمی دانند.
برای اولینبار فرانسویها آستینها را بالا زدند و اقدام به راهاندازی سایتهای همسریابی در عالم نت کردند. بعد نوبت به انگلیسیها رسید و در کمتر از آنچه تصورش میرفت، این سایتها قارچگونه رشد کردند و عالمگیر شدندو اکنون در ایران روز به روز در حال افزایش است.
در گذشتههای نهچندان دور، اسم زن را که جلوی یک پسر دمبخت میآوردند تا بناگوش سرخ میشد و دختران تا اسم شوهر میشنیدند، رو ترش میکردند و گره در ابروان میانداختند و از شدت شرم و خجالت، فرار را بر قرار ترجیح میدادند. در عالم واقع اما، از ته دل خوشحال، آنچنان که گویی در درونشان نبات آب میکردند و قند میسائیدند. ریش و قیچی به تمام معنا در دست بزرگان بود. مادر برای شاخ شمشادش پرس و جوی دختر خانوادهدار و بر سر سفره پدر و مادر بزرگ شده از در و همسایه و فک و فامیل میکرد و تا مییافت آن نجیبه عفیفه مکرمه را، درنگ را جایز نمیدانست و پسر را جعبه شیرینی و دستهگل به دست جلو میانداخت برای خواستگاری. خانواده دختر نیز اگر داماد آینده را اهل کار و تلاش میدید و مرد زندگی، پس از استخارهای و تحقیقی، رضایت میدادند به این وصلت فرخنده و عروس و داماد دارای کمترین نقش در قضیهای که سرنوشتشان را برای یک عمر رقم میزد، آنچنان که شاید حتی اولین دیدارشان بر سر سفره عقد بود.
امروزه اما کار بر مدار دیگری میچرخد. پسر و دختر باید یکدیگر را بشناسند و با زوایای اخلاقی هم کاملا آشنا باشند. نه پسر زیر بار حرف و انتخاب مادر میرود و نه دختر پذیرای تحمیل خانواده میشود. اصرار دارند بر انتخاب شریک زندگیشان آنچنان که باب میل خودشان باشد. پدر و مادر را نه لزوما فاقد صلاحیت که عقبمانده از روزگار و تغییرات و نوساناتش میدانند و خود را کاملا محق که برای آیندهشان تصمیم بگیرند و اینچنین میشود که ازدواج از عالم سنت و عرف فاصله میگیرد و نزدیک میشود به دنیای مدرن و مقتضیاتش. یافتن شریک زندگی دیگر در خانواده و محله و محیطهای زنانه خلاصه نمیشود و از کوچه و خیابان گرفته تا دانشگاه و محل کار و فضای شبکه و نت همه جا میتوان نیمه گمشده را پیدا کرد، اگر طالبش باشی.
اینترنتی شدن روابط اجتماعی در جامعه امروز ایران به طرز ناباورانه ای بیان کننده این واقعیت است که گپ و گفت ها و مراودات دوستانه در دنیای مجازی به شکل نگران کننده ای در حال تبدیل شدن به فرهنگی پذیرفته شده است.
خیلی ها با انگیزه دوست یابی وارد این سایتها شده اما پس از جدی شدن مباحث و اصرار یکی از طرفها به ازدواج، فرد برای تداوم رابطه حاضر به پذیرش آن شده در حالیکه خود نیز می داند که هیچ جدیتی در این موضوع ندارد.
امروزه بشر استفاده از وسایل ارتباط جمعی چون اینترنت، ماهواره و رایانه را جز لاینفک زندگی خود می داند. دنیای جدید نیز شیوه نوین را برای زندگی می طلبد و از همین رو زندگی نسل جدید با نسل گذشته متفاوت شده است به طوری که بسیاری از افراد ترجیح می دهند امور روزمره و گاه ضروری زندگی خود از جمله ازدواج و تجارت را از طریق اینترنت پیگیری کنند.
با نگاهی گذرا به دنیای اینترنت و تفحصی کوتاه در دنیای سایبر مشخص می شود که چند ده سایت دوست یابی و همسریابی با امکانات منحصر بفردی چون آلبوم تصاویر، تالارهای گفتگو و چت روم ها این زمینه را بوجود آورده اند که جوانان به سمت و سوی آشنایی های بی سرانجام کشیده شده بی آنکه از عواقب دردسرساز آن آگاه باشند.
این روزها ازدواج اینترنتی به یکی از مباحث مورد علاقه برخی جوانان تبدیل شده است که از این طریق شریک زندگی آینده خود را از آن طریق می یابند. چنین روندهایی تشکیل خانواده در ایران را با ابهاماتی رو برو کرده است. نخست آنکه خیلی ها با انگیزه دوست یابی وارد این سایتها شده اما پس از جدی شدن مباحث و اصرار یکی از طرفها به ازدواج، فرد برای تداوم رابطه حاضر به پذیرش آن شده در حالیکه خود نیز می داند که هیچ جدیتی در این موضوع ندارد.
نکته دوم آن است که خیلی ها پس از نا امیدی از پیدا کردن شریک مناسب آینده شان با انگیزه و هدف مشخص به سایتهای همسریابی مراجعه کرده و سعی می کنند فرد مورد نظر خود را پیدا کنند.با اینکه اتکا به اینترنت و فضای مجازی ممکن است در نگاه اول آسان ترین راه همسر یابی تلقی شود ولی واقعیت آن است که فضای نامطمئن مجازی نمی تواند ملاک دقیق و قابل اعتنایی برای یافتن یک شریک دایمی به حساب آید.
چگونگی عضویت در سایت های همسریابی
حق عضویت در سایت های همسر یابی از 50 هزار ریال شروع و تا 800 هزار ریال عضویت برای دو ماه متفاوت است. البته اگر در این مدت همسر مناسب خود را در این سایت ها پیدا نكردید برای حق شارژ مجدد عضویت باید معادل مبلغ اولیه را پرداخت كنید.
بر اساس اساسنامه بیشتر این مراكز، در صورتی كه موفق به ازدواج با فرد مورد علاقه خود شدید نیز باید برای گذر از مراحل مختلف مثل صحبتهای اولیه دوطرف و مشاوره با كارشناسان(البته اگر كارشناسی باشد) باید مبالغی از 500 هزار تا 950 هزار ریال را پرداخت كنید.
این موسسات معمولا روش های كاری شبیه به هم دارند، تهیه بانك اطلاعاتی كه بر اساس عكس داوطلبان تنظیم شده و ترتیب دادن ملاقات بین داوطلبان و البته «همسان گزینی» از شعارهایی است كه این مراكز به هیچ عنوان از آن كوتاه نمی آیند، چرا كه به گفته آنها این روش بسیار پرمشتری است و طی سالهای گذشته جواب خود را پس داده؛ چرا كه داوطلبانی كه به این مراكز مراجعه می كنند در مرحله نخست اصرار بر «هم كفو بودن» دو طرف و انتخاب همسری «همسان» دارند.
گفته می شود هیچ كدام از این سایتهای همسر یابی مجوز ندارند اما كافی است نگاهی به صفحات نیازمندی اینترنتی مراجعه كنید. آن گاه با انبوهی از آگهی ها و آدرس هایی مواجه می شوید كه خبر از فعالیت آنها در زمینه همسریابی می دهد. این درحالی است كه تعدادی از این سایتها از ثبت شدن سایت خود در ستاد ساماندهی پایگاه های اینترنتی خبر می دهند، موضوعی كه به گفته محمد صادق افراسیابی، مسئول ستاد ساماندهی پایگاه های اینترنتی و خبرگزاری های غیر دولتی كذب است. به گفته او، ثبت سایت های همسر یابی در این ستاد ممنوع است و تنها پایگاههایی میتوانند مجوز فعالیت دریافت کنند که فعالیت آنها از نظر وزارت ورزش و جوانان بلامانع تشخیص داده شود.
گفته می شود هیچ كدام از این سایتهای همسر یابی مجوز ندارند اما كافی است نگاهی به صفحات نیازمندی اینترنتی مراجعه كنید. آن گاه با انبوهی از آگهی ها و آدرس هایی مواجه می شوید كه خبر از فعالیت آنها در زمینه همسریابی می دهد
استقبال اتباع افغانی از مراكز همسر یابی
اما مراكز همسر یابی فقط به داوطلبان ایرانی خدمات ارائه نمی كنند. ظاهرا استقبال اتباع بیگانه از این مراكز برای ازدواج با دختران ایرانی بسیار گسترده است. چندی پیش خبری در سایت های خبری منتشر شد با این مضمون كه برخی افاغنه مقیم ایران برای ازدواج با زنان و دختران ایرانی به مراکز همسر یابی در سطح کشور مراجعه می کنند. بر اساس این گزارش این پدیده که بیشتر از سوی افاغنه شیعه و در شهرهای مذهبی قم و مشهد دیده می شود، در کمال پنهان کاری فرد مراجعه کننده و مسئولین موسساتی که با عنوان مراکز خیریه ازدواج های آسان فعالیت می کنند، صورت می گیرد.
افغان های مقیم ایران دو دلیل عمده را برای ازدواج با زنان و دختران ایرانی بر می شمرند، یکی نیاز به تشکیل خانواده و دوم شانس حضور دائم در ایران، ضمن آنکه آنها معتقد هستند زنان ایرانی به دلیل مشترکات فرهنگی و مذهبی بهترین گزینه برای ازدواج هستند.
برخی افاغنه مقیم ایران که دارای استطاعت مالی هستند، حتی برای کسب اقامت در ایران حاضر به ازدواج با زنان بیوه و یا مطلقه ایرانی هستند. آنها می گویند بیشتر این ازدواج ها با خانواده های نیازمند ایرانی در حاشیه شهرها صورت می گیرد و با پرداخت پول بهعنوان شیربها به خانواده عروس با دختران آنها ازدواج می کنیم. این در حالی است كه زنان ایرانی كه با اتباع بیگانه ازدواج كرده اند بعد از طرح آمایش دچار مشكلات فراوانی شده اند اما این مراكز و سایت ها هیچ گونه اطلاع رسانی در خصوص تبعات اینگونه ازدواج ها به داوطلبان ارائه نمی كنند.
منابع : تهران امروز / هم صدا / تابناک