تبیان، دستیار زندگی
معنای اردو در ذهن مربیان، والدین و دانش آموزان در حقیقت همان سفر گروهی دانش¬آموزی با حضور مربیان و معلمان، و با هدف یادگیری عملی برخی دروس و یا استفاده از فضاهای تفریحی خارج از مدرسه است. ...
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

تعاریف، اهداف و فواید اردو

اردو

معنای اردو در ذهن مربیان، والدین و دانش آموزان در حقیقت همان سفر گروهی دانش‌آموزی با حضور مربیان و معلمان، و با هدف یادگیری عملی برخی دروس و یا استفاده از فضاهای تفریحی خارج از مدرسه است.

اما این تعریف ممکن است دارای همه ابعاد موضوع نباشد. بنابراین ما در این مقاله سعی خواهیم کرد مفهوم واقعی اردو را از نظر لغوی، همچنین تعاریف آن را از نظر نهاد اصلی برگزار‌ کننده و قوانین جاری کشور بررسی کرده و اهداف و فواید آن را معرفی نماییم.

الف- کلمه «اردو»:

«اردو» در فرهنگ‌ های موجود لغت و یا در زبان‌ های مختلف معانی متفاوتی دارد که به شرح ذیل می باشد:

فرهنگ لغت دهخدا:

اردو، كلمه‏ اى است تركى كه بر گروهى از سپاهیان گسیل شده به جایى و نیز لوازم آنان اطلاق مى‏شده است.

همچنین: نام زبانی در پاکستان که اکنون در پاکستان و هندوستان رایج است و ترکیبی از زبان‌های فارسی، هندی و آریایی است.

فرهنگ لغت معین:

به گروهی از سپاهیان می‌گویند که با تمام لوازم به جایی فرستاده شوند.

همچنین: زبان مردم پاکستان و بخشی از هندوستان که مرکب از فارسی، عربی و هندی است.

فرهنگ لغت عمید:

هرگونه سفر کوتاه شبانه ‌روزی گروهی که به منظور گردش علمی، ورزشی، و مانند آن برگزار می‌ شود.

همچنین: محلی که ورزشکاران در طول برگزاری مسابقات و یا مدت کوتاهی قبل از آن در آنجا اقامت می‌کنند.

و یا: محل اقامت شاه و همراهانش در سفر یا شکار.

یا: گروهی از سپاهیان با تمام لوازم که به جانبی فرستاده می‌شوند.

همچنین: گروه بزرگی از مردم

و در نهایت: زبانی از شاخه زبان‌های هندو ایرانی که در پاکستان و هند رایج است.

می‌گویند علت نامگذاری زبان اردو به این نام این چنین بوده است که در زمان سلطان محمود غزنوى، ایرانیان، تركان و هندیان در لشكر وى با هم زندگى مى‏كردند، زبان آنان تركیبى از زبان این سه قوم بود كه اصطلاحاً زبان اهل «اردو» یا «اردو» خوانده مى‏شد. بعدها این نام در موارد دیگر نیز به كار گرفته شد. مهم‏ ترین ویژگى اردوى سپاهیان، كه به دیگر اردوها نیز سرایت كرد، قانونمندى، نظم و نظام آن جمع بود. به همین دلیل است كه امروزه مى‏گویند: «اردو باید داراى مقررات و نظام خاص خود باشد».

ب- تعاریف اردو:

اردو، به فعالیتى آموزشى پرورشى گفته مى‏شود كه براى تعداد معینى از دانش‏ آموزان، تحت نظارت و هدایت معلمان و مربیانِ داراى شرایط، با اهداف، برنامه، سازمان‏دهى، زمان و جمعیت سنّى مشخص، بر اساس مجوّز صادره از مراجع ذیربط، در فضاى مناسب، داخل یا خارج از محیط آموزشى و پرورشى برگزار مى‏گردد.

در اصطلاح دیگر:

اردو، یعنی سازگاری فعالانه در یک زندگی دسته جمعی. در آموزش وپرورش، اردو، به حرکت دسته جمعی دانش آموزان که با ساماندهی و هدف خاص از مدرسه خارج و زمانی را در نقطه ای بیرون از شهر می گذارنند اطلاق می‌شود.

همچنین متداول ترین معنای اردو این است: «مسافرتی است دسته جمعی با هدفی معیّن و مشخص همچون: کسب دانایی، توانایی، سازگاری اجتماعی و تفریح که داراى مقررات و نظام خاص خود باشد».

اردو

اما در دستور العمل اجرایی اردوهای دانش‌آموزی، اردو چنین تعریف شده است:

مقصود از اردو سفر دسته‌ جمعی گروهی از دانش‌آموزان با مقاصد علمی، آموزشی، فرهنگی، زیارتی، سیاحتی و ورزشی می‌باشد که با مجوز مراجع ذی‌ربط برگزار می‌شود.

ج- نهادهای برگزار کننده اردو:

برگزاری اردو اختصاص به سازمان دانش‌آموزی و آموزش و پرورش نداشته و بسیاری از نهادهای دیگر نیز به تناسب مسئولیت و نیاز زیر مجموعه خود اقدام به برگزاری اردو می‌نمایند که برخی از آن ها عبارتند از:

جهاد سازندگی، ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی، ارتش، سپاه پاسداران، کمیته امداد، بنیاد شهید، بسیج، بنیاد مستضعفان، سازمان تربیت بدنی، بنیاد مسکن، نهضت سواد آموزی، حوزه علمیه، شرکت‌ها، وزارت آموزش عالی، سازمان جوانان هلال احمر، کارخانجات.

د- اردوگاه:

به مکانی گفته می شود که، جمعی از افراد برای مدت محدود مطابق شرایط زمان و مکان، در آن به سر می برند.

ه- موضوعات اردو:

مهم ترین موضوعاتی که در برنامه‌ ریزی اردوها لحاظ شده و اردو بر اساس یک یا چند مورد از آن ها شکل می‌گیرد به قرار زیر است:

آموزشی، علمی و پژوهشی – زیارتی و سیاحتی – ورزشی – آمادگی دفاعی _ فرهنگی و هنری – تلاش و سازندگی – بهداشتی – امداد و نجات – تربیتی و تفریحی – احیای مهارت‌های فردی و اجتماعی برای دانش‌آموزان خاص - گردشگری – عبادی سیاسی – دیدار با شخصیت‌ها و...

و- اهداف اردو:

1-  ایجاد بستر مناسب برای تمرین یک زندگی دسته‌ جمعی

2-  تقویت حس تعاون و همکاری از طریق سپردن کار و مسئولیت‌ها

3-  کسب تجربه در زمینه‌های مختلف اجتماعی، اخلاقی و فرهنگی همچنین تقویت بنیه اعتقادی

4-  کمک به فرایند اجتماعی شدن و ارتقای این گونه مهارت‌ها

5-  افزایش آگاهی‌های عمومی و یا اختصاصی مربوط به دروس نظری مدارس با انتقال مفاهیم به صورت دیداری و مستقیم که بسیار آسان‌تر از شیوه بیانی است.

6-  انتقال عملی اهمیت نظم و انضباط در زندگی شخصی به شرکت کنندگان

7-  کنترل و آموزش مسائل بهداشت فردی به کمک بررسی و ارزیابی دقیق با تشویق و ترغیب

8-  گسترش و تعمیق مهارت‌های فردی و ارتقای سطح هوشیاری و قدرت درک و دریافت شرکت کنندگان

9-  ایجاد زمینه مناسب برای رشد و شکوفایی استعدادهای فردی

10- آمادگی افراد برای مقاومت در برابر مشکلات و تنگناها

11- ارضای نیازهای عاطفی و روانی متناسب با فراخور سن و پایه تحصیلی

12- آشنا سازی دانش‌آموزان با شرایط زندگی همچنین شرایط فرهنگی اقتصادی و اجتماعی مردم در سراسر کشور

ز- فواید اردو:

1- تقویت روحیه جمع پذیری و قانون ‌مندی و برخورداری از نظام معین.

2- آشنایی با دوستان جدید و انس و الفت با آنان.

3- آشنایی با فرهنگ‌های بومی شهرها.

4- آشنایی با شخصیت های مذهبی، فرهنگی، موثر و تاریخ ساز.

5- آشنایی با اماکن زیارتی، باستانی، سیاحتی و فرهنگی.

6- کسب تجربه و مهارت‌های زندگی دسته جمعی.

7- دیدن شهر‌های جدید، اماکن زیارتی و تفریحی.

8- تقویت روحیه اعتماد به نفس و هم‌ زیستی در شرایط خارج از زندگی معمولی خانوادگی.

9- تقویت روحیه دینی.

10-  بازشناسی توان شخصی نقش خویش.

11-  تمرین زندگی مستقل از خانواده.

نتیجه‌گیری:

با وجود تعاریف متفاوت از اردو چه در لغت و چه در مفهوم، بیشترین و متداول ‌ترین مفهوم امروزی اردو، همان اردوهای سازمان یافته دانش‌آموزی است. همچنین با این که «ضرورت برگزاری اردوها» با تکیه بر «آموزش» یک اصل ثابت شده است اما بی‌ برنامگی در اردو نیز می‌تواند آثار زیانباری بر روح و جسم شرکت کنندگان برجای بگذارد. در برنامه‌ریزی یک اردو باید نوع اردو، هدف از برگزاری آن و موضوع آن کاملا مشخص باشد. یک اردو زمانی می‌تواند مفید باشد که موارد فوق در آن رعایت شده باشد.


مرکز یادگیری سایت تبیان - نویسندگان: نسرین علی فرد – محسن تقوی پور

تنظیم: مریم فروزان کیا