دو هوو در قلب یک مرد!
گویی این جنگ و ستیز زنانه پایانی ندارد و تا دنیا بوده و هست و خواهد بود این مشکلات برقرار است. البته خیلی از خانمها هیچ مشکل جدی با خانواده همسر خود ندارند اما در این میان هستند کسانی که همیشه درگیر این دست اختلافات هستند.البته افراد مختلف در برابر این شرایط واکنشهای متفاوتی بروز می دهند. برخی از خانمها کلا با خانواده همسر قطع رابطه می کنند، برخی رابطه را حفظ می کنند اما این رابطه توام با مشکل و تنش دایمی است و هر ملاقات با خانواده همسر معادل یک اختلاف زناشویی جدی با همسر است.
برخی هم قطع رحم نمی کنند اما خیلی با احتیاط برخورد کرده و آن قدر روابط محدود و حساب شده است که تفاوت چندانی با قطع رابطه همیشگی ندارد.
شاید احساس کنید ساختن یک پل ارتباطی محکم، سخت باشد و بازسازی چیزهایی که خراب شده از آن هم سخت تر است ؛اما درعین حال فکر می کنید تلاش دوباره و وقت گذاشتن ارزشمند است چون این کاری است که ادامه زندگی زناشویی تان را راحت تر می کند. این چند پیشنهاد برای شروع دوباره سازنده است.
هردو باهم تلاش کنید
این پیشنهاد نیست بلکه یک قانون و قاعده است. تنها راه موثر برای حل مشکلات با خانواده همسر و برقراری ارتباط سالم این است که رابطه شما و همسرتان خوب باشد. مادامی که باهم مشکل دارید نمی توانید با خانواده ها پیوند عاطفی برقرار کنید.هرگز نباید شما یا همسرتان در وضعیتی قرار بگیرید که بین همسر و خانواده یکی را انتخاب کنید. اگر همسرتان را در این شرایط قرار بدهید ارتباط خودتان را با شریک زندگی تان غیرممکن می کنید. به جای اینکار سعی کنید دلیل دلبستگی همسرتان به والدین و خواهروبرادرهایش درک کنید. اگر می توانید؛ از این ارتباط حمایت کنید. پیوند خونی میان آنها چیزی نیست که به راحتی گسسته شود حتی اگر آنها از نظر شما دوست داشتنی نباشند.
سکوت کنید
خیلی وقت ها اتفاقاتی میان یک خانواده رخ می دهد که بطور مستقیم ربطی به عروس آن خانواده ندارد. مثلاً مشاجره ای میان خانواده شوهر با خانواده عمه شوهر رخ داده است و آن ماجرا فکر و صحبت های آن خانواده را به کلی به خود مشغول داشته است.
توصیه به عروس آن خانواده این است که در این زمان سکوت اختیار کرده و به هیچ عنوان وارد بحث نشود. اگر هم اظهارنظری از آنان خواسته شد با صحبتی کوتاه و سرپوشیده مسئله را خاتمه دهد. سکوت گوهر گرانبهایی است که هر فردی باید آن را در کوله بار زندگی خود داشته باشد.
ارتباط بی رودربایستی
در رابطه با خانواده همسرتان پشت سر همسر قرار نگیرید. شما نفر سوم و حاشیه ای نیستید. اگر احساس می کنید باید چیزی بگویید آن را مستقیم و رودررو بگویید و همسرتان را زبان خودتان نکنید. آیا خواهرزن تان رفتار آزاردهنده ای دارد که شما را ناراحت می کند؟ خودتان به او بگویید چه احساسی دارید. همسرتان زبان و فکر شما نیست.
اگر چیزی شما را ناراحت می کند به موقع آن را مطرح کنید و صدای خودتان را خفه نکنید. یک فرصت مناسب دیگر هرگز پیش نمی آید جز اینکه باعث بدفهمی و کج فهمی می شود. آیا مادرشوهر قضاوت اشتباه کرده است و یا عادت بدی دارد؟ همان موقع به او بگویید که اشتباه می کند و یا رفتارش شما را ناراحت می کند.
مرور زمان نه باعث فراموشی شما می شود و نه هرگز فرصت بهتری برای ابراز ناراحتی وجود دارد. تفاوت های فرهنگی دلیل بسیاری از آزارهای کلامی و رفتاری است. به جای نادیده گرفتن درباره اش حرف بزنید و به شکل مناسبی آنها را حل کنید.
شما چه کسی هستید؟
مجبور نیستید کسی باشید که خانواده همسرتان می خواهد. شما باید همان کسی باشید که هستید و می خواهید باشید. آنها نباید برای شما تعیین کنند چطور رفتار کنید، چه دیدگاهی داشته باشید، چطور خرج کنید، چطور بچه بزرگ کنید و کی و کجا کار کنید.
خانواده شما نیز نمی‌توانند برای همسرتان الگوی رفتاری و فکری تعیین کنند و به او خط مشی بدهند. این نکته ای است که شما و همسرتان باید بفهمید و جلوی پیشروی و دخالت آنها را در سبک زندگی تان بگیرید. آنها فقط می توانند پیشنهاددهنده الگوها، روش‌ها و فرصت های خوب تجربه شده باشند و در نهایت این شما هستید که تصمیم می گیرید از آنها بهره بگیرید یا نه!
همه را با یک چوب نرانید
همه مادرشوهرها بد نیستند و درکار عروس دخالت نمی کنند. پدرزن های زیادی هستند که داماد را مثل فرزندشان دوست دارند. همه خواهرشوهرها جملات آزاردهنده نمی گویند. شاید بعضی ها اینطور باشند اما با این پیش زمینه‌ها ارتباط برقرار نکنید. اگرمادرشوهر شما زنی بی آزار و خیرخواه است، به او سوظن نداشته باشید و از الگوی دشمنی مادرشوهر و عروس پیروی نکنید.
بخشش درمانگر و التیام
زمان می تواند التیام بخش باشد. آیا چیزهایی در ارتباط با خانواده همسرتان شما را رنجانده است؟ اگر به هر دلیلی نتوانستیداحساستان را بازگو کنید و چیزی از گذشته آزارتان می‌دهد از قاعده اخلاقی بخششش کمک بگیرید.
خانواده همسرتان منشا همه بدیها نیستند. آنها هــم مجموعه ای از خوبی ها و بدی ها هستند، درست مثل پدرومادر خودتان و یا دوستانتان. شما در بسیاری از موارد از خطاهای پدرومادرتان می گذرید. بارها دوستانتان را بخشیده اید به نظر نمی‌آید بخشیدن خانواده همسرتان هم خیلی سخت باشد.
بالغ و عاقل
والدین شما بیشتر از هر کسی دوستتان دارند اما خانواده همسرتان اینطور نیستند. بپذیرید که آنها پدرومادر شما نیستند و از قانون پدرومادری درباره شما تبعیت نمی کنند.
سعی کنید متفاوت فکر کنید نه بهتر یا بدتر. یادبگیرید موقعیت را از نقطه نظر آنها ارزیابی کنید. حتی اگر با آن موافق نیستید فقط آن را بپذیرید. مثلا شما از سبک تربیت فرزند خانواده همسرتان خوشتان نمی آید با این حال آنها مدام در تربیت شما دخالت می‌کنند.
این مساله چرا شما را آزار می دهد؟ اگر دیدار شما با خانواده همسرتان هفته ای یک شام دورهمی است چرا باید از اظهارنظرهایشان ناراحت شوید وقتی به طور کلی تاثیری در نوع تربیت شما نمی گذارد؟
مهربان باشید
حتی اگر آنها با لحنی آزاردهنده شما را میرنجانند شما لبخند بزنید و جملات خوشایند بگویید. اگر نمی توانید چیزی بگویید فقط یک لبخند کافی است.
این پاسخ بزرگی خواهد بود که بعدها نتیجه اش را خواهید دید. هدیه ها را دوست ندارید؟ مهم نیست فقط پذیرای آنها باشید حتی اگر آنها کاملا از روی بی سلیقگی و بی توجهی به علایق شما باشند. لبخند بزنید و به جای اینکه عصبانی شوید یا خودخوری کنید به خودتان یادآوری کنید که«فقط یک هدیه بود، اتفاق مهمی نیفتاد»«فقط یک جمله بود که از روی ناآگاهی زده شد ».
فراوری: نسرین صفری
بخش خانواده ایرانی تبیان
منابع: بیتوته/مشرق نیوز/روزنامه ایران
مطالب مرتبط:
