ستایش تلاش داستان نویسان
محمد محمدعلی میگوید: تلاش داستان نویسان جوان ایران برای خلق اثر اگر نگویم بینظیر، بسیار در دنیا کم نظیر است این به معنی آن است که جریانی راه افتاده که بحث داستان نویسی ایران را میخواهد به جایی برساند و در پشت این نهضت، خِردی نهفته است.
محمد محمدعلی نویسنده پیشکسوت و صاحب آثاری چون «جمشید و جمک»، «مشی و مشیانه» و «باورهای خیس یک مرده» در گفتگویی و در پاسخ به این سوال که آیا عطش نویسندگان جوان ایرانی به انتشار آثارشان منجر به کممایه شدن آثارشان حین نگارش میشود؟ اظهار کرد: من شاید نقطه نظراتم با کسانی که اینگونه اظهار نظر میکنند و صحبت از عطش کاذب میکنند، هماهنگ نباشد. من در 15 سال قبل با قشر زیادی از داستاننویسان جوان ایران در ارتباط بودهام و شاهد رشد و تلاش آنها بودهام و به نظرم خروجی این تلاشها را میشود در تعداد عناوینی که در وزارت ارشاد مانده بود و الان در حال انتشار است، ببینید.
محمدعلی افزود: تلاش داستان نویسان جوان ایران برای خلق اثر اگر نگویم بینظیر، بسیار در دنیا کمنظیر است. به نظرم نهضت و جریانی راه افتاده که بحث داستاننویسی ایران را میخواهد به جایی برساند و در پشت این نهضت خردی نهفته است که بخشی از آنها مربوط به نسل نویسندگان دهه شصت هم میشود. نسلی که با جدی خواندن و نوشتن هنوز میتواند منجر به بازتابهای زیادی روی نسل جوان نویسنده ایران باشد.
این نویسنده ادامه داد: آنچه نویسندگان جوان امروز ایران را تا این اندازه به تولید اثر سوق میدهد، موضوع هویت است. این البته مسالهای است که در همه دنیا حضور دارد. جوان امروزی نیز در شرایطی قرار دارد که دوست دارد یک بازنگری در وضعیت و شرایط خودش داشته باشد. این بزرگتر و فراتر از مسائلی است که الان در جامعه وجود دارد. بحث هویت شناسی انگیزه خوبی برای نوشتن میدهد و اغلب هم به زبان نمیآید؛ کسی امروز نمینشیند برای هویتشناسی داستان بنویسد ولی نیازی که در جامعه هست و افرادش را رو به جلو پیش میبرد، همین ماجرای هویت است.
خالق رمان «برهنه در باد» همچنین گفت: در پنج سال گذشته هم که ایران نبودم، کارهای جوانها به دستم میرسید. البته برخی موضوعات تکراری بود اما در مجموع مضامین نو هم در آثارشان بود و کارهای خوبی از میانشان خواندم. البته افراط و تفریط هم در آثارشان دیدم که طبیعی است و در همه دنیا در آثار نویسندگان جوان میشود از آن سراغ گرفت.
محمدعلی در پاسخ به سوالی در مورد مقایسه جریان داستان نویسی جوان امروز ایران با کشورهای دیگر گفت: من به اندازه تجربه خودم میتوانم به این سوال پاسخ دهم. در سالهای گذشته با تعدادی از داستان نویسان جوان استرالیایی و ونکووری آشنا هستم. آن شور و شوقی که میان بچههای ایرانی برای پیدا کردن مضامین جدید و زیر و رو کردن جامعهای که در آن زندگی میکنند در اینجا هست، در میان داستاننویسان جوان غیرایرانی نیست.
این نویسنده در پایان تاکید کرد: آنها (نویسندگان غیرایرانی) این مسائل را شاید به اصطلاح کهنه کرده باشند اما برای من ایرانی چنین مسائلی هنوز تازه است و میخواهیم بیشتر بشناسیمش. ما دوست داریم از آنها جلو بزنیم اما فعلاً باید قبول کنیم که عقب هستیم.
منبع: مهر