مۆمنان! نعمت‌های خدا مال شماست
وقتی خدای مهربان انسان را آفرید، برای همه‌ی نیازهای ریز و درشت او تدارک کامل دید. مثل یک میزبان تمام عیار که مهمان عزیز خود را حمایت و پذیرایی می‌کند.
از آداب میهمانی این است که مهمان، به حرف صاحب‌خانه گوش کند؛ هر جا او گفت بنشیند، هر چه او فراهم کرد بخورد، و از هر چه نهیش نمود، خودداری کند.
زینت‌های خدادادی و رزق پاک و حلال، همان چیزی است که خداوند برای بندگان خود تدارک دیده است و می‌خواهد که آن‌ها به خوبی از آن بهره ببرند و گاهی امر می‌کند که از آنچه روزیتان کرده است، بخورید: "و کلوا ممّا رزقکم الله حلالاً طیباً"[1] "و از نعمت‌های حلال و پاکیزه‌ای که خداوند به شما روزی داده بخورید".
امام صادق (علیه السلام) فرمود: خدای عزوجل وقتی به بنده‌اش نعمتی بدهد، دوست دارد آن نعمت را در بنده‌اش ببیند.[2]
نادیده گرفتن زینت‌ها و رزق طیب، یا حرام شمردن چیزهایی که خدا حلال دانسته، در منطق قرآن یک خط قرمز است. به همین دلیل با لحنی عتاب آمیز می‌فرماید: "قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِینَةَ اللّهِ الَّتِیَ أَخْرَجَ لِعِبَادِهِ وَالْطَّیِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ " "[اى پیامبر] بگو: «زیورهایى را كه خدا براى بندگانش پدید آورده، و [نیز] روزیهاى پاكیزه را چه كسى حرام گردانیده؟» "[3]
این سۆال خدا، نوعی اعتراض است. اعتراض به تفکری که استفاده از نعمت‌ها و زینت‌ها را آلودگی به دنیا معنا می‌کند. اعتراض به مۆمنانی که به خیال رسیدن به خدا و پرداختن به آخرت، دنیا و نعمت‌هایش را بر خود حرام می‌کنند؛ غافل از این که اتفاقاً زینت‌های الهی در دنیا برای مۆمنان آفریده شده است: "قُلْ هِی لِلَّذِینَ آمَنُواْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا خَالِصَةً یَوْمَ الْقِیَامَةِ " " و: «این [نعمت ها] در زندگى دنیا براى كسانى است كه ایمان آوردهاند و روز قیامت [نیز] خاصّ آنان مىباشد.» [4]
در شیوه‌ی زندگی اهل بیت عصمت (علیهم السلام)، استفاده از زینت‌ها و نعمت‌ها، الگوی ماست. وقتی سفیان ثوری در مسجدالحرام قدم می‌زد، امام صادق (علیه السلام) را دید که لباس‌های زیبا و گرانبها پوشیده بود. گفت به خدا سوگند می‌روم و ملامتش می‌کنم! نزدیک رفت و انتقاد خود را بیان کرد؛ حضرت فرمود: سزاوارترین مردم به استفاده از نعمت‌ها، ابرار و نیکان‌اند. ما از هرکس دیگری به استفاده از داده‌های پروردگار سزاوارتریم.[5]
امام حسن مجتبی (علیه السلام) هنگامی که به نماز برمی‌خواست، بهترین لباس‌های خود را می‌پوشید. از ایشان سوال کردند چرا بهترین لباس را می‌پوشید؟ فرمود: "ان الله جمیل یحب الجمال فاتجمل لربی و هو یقول خذوا زینتکم عند کل مسجد"، خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد؛ به همین دلیل من لباس زیبا برای راز و نیاز با پروردگارم می‌پوشم زیرا او دستور داده است: زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد برگیرید.[6]
اما...
صاحب‌خانه‌ی مهربانی که همه جوره هوای مهمان خود را دارد، نگران است مبادا خطری او را تهدید کند؛ نکند با زیاده‌روی به خودش آسیب برساند. پس به او هشدار می‌دهد:
"وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ [7]، از حد تجاور نکنید؛ خداوند متجاوزان را دوست ندارد".
"یَا بَنِی آدَمَ خُذُواْ زِینَتَكُمْ عِندَ كُلِّ مَسْجِدٍ وكُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ[8]؛ای فرزندان آدم! زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد با خود بردارید وبخورید و بیاشامید و اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست نمی‌دارد".
پس...
برای خوشبختی، امن‌ترین و زیباترین راه، زندگی روی خط خداست. نه این طرف‌تر، نه آنطرف‌تر.
پی نوشت ها:
[1] - سوره مائده، 88
[2] - فروع کافی، ج6، ص 443 به نقل از تفسیر المیزان ج8 ص 116
[3] - سوره اعراف، 32
[4] -همان
[5] - فروع کافی، ج6، ص 443 به نقل از تفسیر المیزان ج8 ص 115
[6] - وسائل الشیعه ج3 ابواب احکام الملابس به نقل از تفسیر نمونه ج 6 ص 151
[7] - مائده، 87
[8] - اعراف، 31
فاطمه حسینی مجرد
بخش قرآن تبیان
