ناگفته های تماس اوباما با روحانی

سفر روحانی به نیویورک برای شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل در برگشت با تماس تلفنی اوباما و صحبت چند دقیقه ای دو رئیس جمهور همراه بود. چند دقیقه ای که خیلی سروصدا به پا کرد و حواشی زیادی به همراه داشت.  اما در جریان مذاکرات مورد دیگر که حاشیه ساز بود و از همین جنس، صحبت چند دقیقه ای کری با ظریف بود که آن هم حواشی مخصوص به خود را داشت.

رابطه ایران و امریکا پس از انقلاب خدشه دار شد و بعد از تسخیر لانه جاسوسی به وسیله دانشجویان خط امام و بر ملا شدن اسناد سری جاسوسی ها و اقدامات امریکا این رابطه به طور کامل قطع شد.

آمریکا بعد از آن نشان داده است که مانند گذشته خود به دنبال دخالت در امور ایران بوده و همواره سعی کرده است که به نظام اسلامی ضربه وارد کند و روند قدرت گیری آن را در سطح منطقه و جهان را مخدوش کند، اقدامات آمریکا دراینباره در طی جنگ هشت ساله، فتنه های 78 و 88 و بحث تحریم ها به خوبی خود را نشان داده است اما هیچ کدام از مسائل فوق باعث نشده تا ایران و آمریکا مستقیم به تماس با یکدیگر بپردازند اما مسئله هسته ای باعث شد تا پس از سی سال نه تنها ایران و امریکا در نشست های دیپلماتیک بلکه در سطوح رئیس جمهور و وزیر امور خارجه با هم مذاکره کنند. موضوعی که با واکنش ها و موضع گیری های متفاوتی روبرو شده است.

عده ای سرسختانه رابطه با آمریکا را تابو می دانند که به هیچ گونه نباید شکسته شود. عده ای دیگر این تابو را مشروط می دانند که در صورتی که آمریکا گذشته خود را جبران کند و از موضع متکبرانه و یکطرفه خود کوتاه بیاید می توان با او بر سر مسائلی مذاکره کنیم یا حتی رابطه داشته باشیم و عده ای نیز کلا قطع رابطه با آمریکا را نمی پسندند و دوست دارند این موضع فعلی دو کشور تغییر کند و ایران رابطه خود را با آمریکا از سر گیرد.

مذاکرات هسته ای و تماس های دو طرفه باعث شد این نظریات دوباره بر سر زبان ها بیفتد و طرفداران هر مورد  به گفتگو و بحث پیرامون این موضوع بپردازند. عده ای پس از سفر نیویورک رئیس جمهور به دنبال این بودند تا ببینند موضع رهبری دراینباره چه خواهد بود. رهبری اما در سخنرانی خود با حمایت از تیم مذاکره کننده  گفتند برخی از آنچه که در سفر نیویورک پیش آمد بجا نبود چون ما دولت آمریکا را غیرقابل اعتماد و عهد شکن می‌دانیم. اقدامات نابجایی که مصداقی از آن عنوان نشد اما شاید بتوان از مجموعه سخنان ایشان در طی این مدت و گذشت چند دوره مذاکرات به مواردی اشاره داشت که باید تیم مذاکره کننده به انجام آن مقید باشند.

رهبری در طول این مدت به خوش بین نبودن به مذکرات در کنار حمایت از آن، اینکه نباید تحریم ها را به مشکلات داخلی گره زد و روی مذاکرات برای حل این مسائل حساب بازکرد و.... اشاره داشتند.

اما برخلاف این نباید ها و توصیه ها عده ای نگاهشان به آمریکا و مذاکرات حساب نشده و اشتباه می باشد این افراد  مذاکره را با غرب تمام و کمال با عینک خوشبینی نگاه می کنند و به نوعی اعتقاد دارند که این مذاکرات شروعی برای رابطه با آمریکا می باشد یا باید باشد. در واقع الفبای مذاکرات برای آنها از الف رابطه شروع می شود تا یای دوستی. تصور غلطی که خود آمریکایی ها نیز چنین نگاهی به مذاکرات نداشته اند. دولتمردان آمریکا در طول این مدت همواره ثابت قدمی خود بر دشمنی با ایران را نشان داده اند از گفته های اوباما مبنی بر علاقه اش به باز کردن تک تک پیچ و مهره های تاسیسات هسته ای ایران تا اینکه فریب و دروغ در دی ان ای ایرانی ها است حتی اوباما خود به این موضوع اشاره داشته است که تصور اینکه این مذاکرات عمال دوستی با ایران است کاملا اشتباه است و مسائل بسیاری میان ایران و آمریکا وجود دارد.

حال اینکه چرا عده ای حتی از اوباما خوشبین تر و  خواستار رابطه با آمریکا هستند جای تعجب دارد. در واقع مذاکره ایران با 5+1 بر سر مسائل هسته ای، مذاکره ای برای مذاکره پیرامون این مسئله است- که تیم هسته ای آن را دنبال می کند- اما عده ای آن را مذاکره برای رابطه می خوانند تصوری که به اشتباه آن را میان مردم نیز ترویج می کنند در این مدت رسانه های بسیاری از این طیف فکری به دنبال بزک کردن و مثبت جلوه دادن چهره آمریکا و ایجاد یک رابطه با این کشور بوده اند به طوری که رسانه های آنها این موضوع را حتی به نوعی چون یک ریپورتاژ آگهی کار می کردند و نمی توانستند ذوق زدگی و آرزوی خود را در اینباره پنهان کنند اما این اقدامات با توصیه ها و تذکراتی از جانب رهبری روبرو بوده است ایشان  چندی پیش فرمودند که" رهبر عدّه سعى نکنند چهره‌ى آمریکا را بزک کنند، آرایش کنند، زشتى‌ها و وحشت‌آفرینى‌ها و خشونتها را از چهره‌ى آمریکا بزدایند در مقابل ملّت ما، به‌عنوان یک دولت علاقه‌مند، انسانْ‌دوست معرّفى کنند؛ اگر سعى هم بکنند، سعى‌شان بى‌فایده است" ایشان در جای دیگر نسبت به نگاه اشتباه به بحث تحریم ها اشاره داشتند و فرمودند" من همواره طرفدار ابتکار در سیاست خارجی و مذاکره بوده و هستم و توصیه همیشگی من به مسئولان این بوده که در سیاست خارجی و مبادلات بین المللی هرچه تلاش و ابتکار وجود دارد به کار بندند اما نباید نیازمندی های کشور و برخی مسایل همچون تحریم ها، به مذاکره گره زده شود" ایشان تاکید کردند" مسئولان باید موضوع تحریم را به طریق دیگری حل کنند" اما عده ای خلاف این صحبت ها همواره سعی داشتند وجود این رابطه را بسیار عالی جلوه دهند و نبود آن را سر رشته مشکلات عنوان کنند. این افراد در واقع گسترش ظرفیت فکری  را که رهبری نسبت به آن در جریان مذاکرات اشاره داشتند را محدود و سمت دهی می کنند به این طرف که شکست مذاکرات و کوتاهی در این راه تماما به ضرر ما و باعث تشدید شدن تحریم ها و مشکلات خواهد بود.

تذکرات رهبری نشان داده است که جمهوری اسلامی نگاه منطقی به مذاکرات و رابطه با سایر کشور ها دارد ما از مذاکرات به دنبال استفاده از تمامی فرصت ها برای احقاق حق ملت می باشیم، نه نافی آن هستیم و نه دلباخته آن؛ دیدگاه جمهوری اسلامی به غرب نه از موضع ضعف که از موضع قدرت است اما عده ای کاملا در نظرات خود باخته اند و غرب و جبهه او را برتر و آقا بالا سر خود می دانند که نباید گذاشت سایه آن از سر کم شود این افراد دچار انحراف فکری و ضعف در ایمان و باورهای خود و اعتقاد به ارزش ها و دستاوردهای انقلاب هستند و هنوز پیام این انقلاب را دریافت نکرده اند. آنان کسانی اند که چشم خود را بر روی ظلم هایی که آمریکا در طول چند دهه اخیر به ملت ایران داشته بسته اند و عینک تمام رنگی خوش بینی به چهره زده اند.

امام خمینی در پیامی خطاب به چنین افرادی گفته اند که:" آنان که خواب آمریکا را می بینند خداوند بیدارشان کند" نگاه درست به مذاکرات و بیش از آن به غرب و سایر کشور ها باید نگاهی از روی عزت و حکمت باشد تا مانند تیم مذاکره کننده و سیاست های دیپلماسی اگر لازم بود بنا بر مصلحت  گام هایی برداشته شود اما با نگرش درست و تکیه بر خود  و استقلال و آزادی به دست آمده و ظرفیت های داخلی اما عده ای آنقدر که به غرب خوش بین هستند و تکیه دارند به دوستان خود در داخل و توان داخلی چنین نگاهی ندارند

باید از ملت های همسایه و درگیر بیداری اسلامی درس گرفت که دیکتاتورهای آنها مسیری طولانی را در رابطه با غرب و دوستی با آن سپری کردند اما در نهایت پشت آنها خالی شد و سقوط کردند. در نگاه و تنظیم سیاست ها در رابطه با سایر کشورها باید از افراط و تفریط برحذر بود و نباید خود را دست کم گرفت و طرف مقابل را کعبه ی آمال از دست رفته دانست بلکه پتانسیل و توان داخلی در اقتصاد و فرهنگ نشان داده است  ملت ما می تواند از موضع اقتدار زیست کند و با جهان در ارتباط باشد. اینها پیام و ناگفته هایی هستند که افکار عمومی باید در پس مذاکرات و تماس های برقرار شده بدان توجه داشته باشد.