تبیان، دستیار زندگی
مقام امامت تنها به کسانی اعطا می گردد که شرایطی همچون عصمت و علم فراوان و... را دارا باشند و از این شرایط کسی جز خداوند اطلاع و آگاهی ندارد. از این رو حتی قبل از خلقت امامان نام و مشخصات آنان از طرف خداوند معلوم گشته و به پیامبر ابلاغ شده است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

آیا شیعه امامت را موروثی می داند؟

امامت

مقام امامت تنها به کسانی اعطا می گردد که شرایطی همچون عصمت و علم فراوان و... را دارا باشند و از این شرایط کسی جز خداوند اطلاع و آگاهی ندارد. از این رو حتی قبل از خلقت امامان نام و مشخصات آنان از طرف خداوند معلوم گشته و به پیامبر ابلاغ شده است.


عنوان این مقاله در واقع همان اشکال معروف علیه شیعیان است که شیعه امامت را موروثی می دانند. در حالی که:

1. شیعه امامیه بر این اعتقاد است که برای امام شروطی از جمله: عصمت، افضل بودن، علم لدنّی و... لازم است. (بحارالانوار، ج 26، ص 68 ) این شرط‏ ها چیزی جز بیان لیاقت‏ها نیست، و بدیهی است که از این شایستگی ها تنها خداوند آگاهی دارد. بر این اساس تنها راه تعیین امام، نصّ از جانب خداوند متعال و معرّفی از جانب رسول خدا (ص) و امامان معصوم است؛ یعنی شیعه معتقد است که   از آغاز نام و مشخصات امامان معلوم بوده است و خداوند نام تمام آنان را قبل از به دنیا آمدنشان از طریق جبرئیل به رسول گرامی ابلاغ کرده و پیامبر اکرم (ص) نیز تعداد و تر ت یب و نام آنها را در احادیث متعددی بیان فرموده است.

2. پس از امام حسن (ع) برادر گرامی آن حضرت امام حسین (ع) امام می شود و پس از آن حضرت فرزندش امام‏سجاد (ع) در حالی که محمّد بن حنفیه برادر امام حسین (ع) هنوز زنده بود و همچنین در بین فرزندان ائمه (ع) گاهی فرزند کوچک‏تر به امامت می رسید نه فرزند بزرگ تر، و این نیست مگر این که مقام امامت، یک لیاقت ذاتی را طلب می کرده و خداوند به کسانی که شایستگی این مقام والا را دارا بودند،   این مقام را موهبت نموده است.

3. اگر در مصادر فریقین آمده است که رسول خدا (ص) خلافت را در قریش منحصر کرده است، آیا این روایت دلیلی بر آن است که اهل سنت به حکومت موروثی در قبیله قریش معتقد است؟! و آیا توجیهی غیر از این می توان ارائه کرد که خلافت به قابلیت‏ها است و این قابلیت‏ها را خداوند در قریش قرار داده است. با این حال چرا همین بیان را نتوان در باره اهل بیت عنوان کرد؟!

برخی می گویند قریش از نسل های زیاد و مختلفی تشکیل شده اند، و این روایت دلیل بر وراثتی بودن نیست.

مقام امامت، یک لیاقت ذاتی را طلب می کرده و خداوند به کسانی که شایستگی این مقام والا را دارا بودند، این مقام را موهبت نموده است

در جواب می گوییم: حقیقت خلاف این برداشت است؛ چرا که اموی ها و عباسی ها برای مشروعیت حکومت و خلافت موروثی خود به این حدیث استناد کرده اند، به اعتبار این که این حکومت در خاندان قریش بوده است.

4. در آیه 124 سوره بقره، حکومت موروثی و نسبی، به طور مطلق نفی نشده، بلکه به خصوص ستمگران از ذریه حضرت ابراهیم (ع) نفی شده است. از این رو ذریه و نسل حضرت ابراهیم (ع) و هر پیامبر دیگری در صورتی که ظالم نباشند، (چه ظلم به خدا، چه ظلم به خلق و چه ظلم به نفس، نداشته باشند) و شایستگی لازم را دارا باشند، می‏توانند مقام امامت و رهبری جامعه را به عهده گیرد. بدیهی است که در خواست حضرت موسی (ع) نیز بر اساس لیاقت برادرش هارون بوده است. ("و اجْعَلْ لى وَزیرًا مِنْ أهْلى هارُونَ أخى" ؛ برای من وزیری از اهلم قرار ده، هارون برادرم را؛ طه، 30) و آیا فرقی است بین پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و دیگر پیامبران در حالی که حکومت وراثتی، با در نظر گرفتن قابلیت‏ها در انبیای گذشته مشاهده می شود.

در ادامه تذکر این نکته لازم و ضروری است که گرچه از سرّ قرار گرفتن امامت، خلافت و یا نبوّت و لو به جهت لیاقت‏های لازم در نسل پیامبر سابق، خداوند آگاهی کامل دارد، اما شاید بتوان گفت که:

1. پیامبران با ثبوت نبوت و کمالاتشان، در قلب‏ها جا گرفته و در میان مردم محبوبیت خاصی پیدا می‏کنند. مردم نیز در صورتی که کسی را دوست بدارند وابستگان صالحِ او را نیز دوست می‏دارند و هر کسی که مورد محبت قرار گرفت در صدد اطاعت از فرامین او بر می‏آیند، از همین رو بهترین افراد برای امامت و جانشینی و یا نبوت، ذریه و نسل آن پیامبراند، هر چند ما این را مطلق نمی‏دانیم، بلکه قیدها و شرط‏هایی را که از جمله عصمت و افضل بودن و... است نیز در امام معتبر می‏دانیم.

2. گرچه در بین ذریه و نسل پیامبران، انسان های ناخلف و ناصالح؛ همانند فرزند حضرت نوح (ع) و جعفر کذاب نیز بوده اند، اما نباید تأثیر غذای طیب و طینت و رحم پاک را در تربیت نسلی شایسته فراموش کرد و نقش وراثت (مسائل ژنتیکی) و... را در انتقال سجایای اخلاقی و شایستگی ها نادیده انگاشت. بنابراین، گرچه انتخاب امام بر اساس لیاقت ها و شرایط گفته شده است، اما بعید نیست که عامل وراثتی نقشی در بسترسازی این شرایط و فراهم نمودن زمینه های لازم، ایفا کرده باشد. از این رو زنازاده از برخی از مناصب اجتماعی همانند امامت جماعت محروم گشته است.  و... .

اهل بیت

دلیل بر این که معیار امامت لیاقت و شایستگی است و این ویژگی فراوان در امامان وجود داشت، این است که همان گونه که می دانیم اکثر امامان بیش از یک فرزند پسر داشتند، ولی در عین حال امامت به یکی از آنها می رسید. گذشته از این، شبهه موروثی بودن امامت شبهه ای است که امروزه از طرف وهابی ها علیه شیعه مطرح و به آن دامن زده می شود. آنان می گویند شیعه معتقد به موروثی بودن امامت است، در حالی که می بینیم خود آنان در کنف حمایت و تحت لوای دولت ها و حکومت هایی زندگی می کنند که بر اساس حکومت موروثی تشکیل شده اند؛ مانند حکومت های اطراف خلیج فارس. همچنین آنان حکومت هایی را تایید می کنند که بر اساس وراثت شکل گرفته اند و مبدأ تاسیس آنها بر اساس وراثت بوده، بدون هیچ شرط و لیاقتی در حاکم، تا آنجا که به حکومت بعضی از بچه های حکما نیز راضی شده و تن در داده اند، حاکمانی مبدأ حکومت آنه موروثی بوده؛ مثل حکومت اموی ها و عباسی ها.

پس چرا هنگامی که نوبت به اهل بیت (علیهم السلام) می رسد پرچم مخالفت بر می دارند و بر شیعه هجوم می برند با تمام شرایطی که در امامان وجود دارد و شیعه به آنها معتقد است و تاریخ ائمه نیز صحت آنها را به اثبات رسانده و ائمه نیز لیاقت و شایستگی آن را به گونه ای نشان دادند که حتی یک مورد نقطه ضعفی در آنها مشاهده نشده، با آن که دشمنان زیادی داشته و دارند.

در کدام یک از احادیث متواتر شیعی به نصب امام و اسامی ائمه (علیهم السلام) تصریح شده است؟

روایات متعددی در کتب اهل سنت و شیعه وارد شده است که در آنها اسامی ائمه (علیهم السلام) ذکر شده است و بسیاری از آنها از احادیث متواتر می باشند بخشی از این روایات را حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی در کتاب "منتخب الاثر جمع آوری نموده اند. ما در اینجا تنها به دو روایت بسنده می کنیم:

مقام امامت تنها به کسانی اعطا می گردد که شرایطی همچون عصمت و علم فراوان و... را دارا باشند و از این شرایط کسی جز خداوند اطلاع و گاهی ندارد. از این رو حتی قبل از خلقت امامان نام و مشخصات نان از طرف خداوند معلوم گشته و به پیامبر ابلاغ شده است

2- حضرت علی (علیه السلام) می فرماید من در خانه ام السلمه در خدمت پیامبر (ص) بودم که آیه "انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا" (احزاب، 33) نازل شد پیامبر (ص) به من فرمود: این آیه درباره تو و فرزندانت حسن و حسین و امامانی که از نسل تو به وجود می آیند نازل شده است گفتم یا رسول الله (ص) بعد از شما چند نفر به امامت می رسند: فرمود: بعد از من،‌ تو امام می شوی، بعد از تو حسن و بعد از حسن،‌ حسین، بعداز حسین فرزندش علی بن الحسین، بعداز علی، فرزندش محمد، بعد از محمد، فرزندش جعفر، بعد از جعفر، فرزندش موسی، بعد از موسی علی، بعد از علی فرزندش محمد، بعد از محمد فرزندش علی و بعد از علی فرزندش حسن و بعد از حسن فرزندش حجت به امامت می رسند نامهای ایشان به همین ترتیب بر ساق عرش نوشته شده بود، از خدا پرسیدم این ها کیستند؟ فرمود: امام های بعد از تو هستند پاک و معصوم اند و دشمنانشان ملعون هستند. (بحارالأنوار ج36 ص337)

3- از ابن عباس روایت شده پیامبر (صلی الله علیه و آله) در جواب مردی یهودی به نام نعثل که درباه امامان بعد از پیامبر (ص) سۆال کردند در بیان اسامی ائمه (ع) فرموده اند: بعد از من، علی (ع) و بعد از علی (ع) فرزندش حسن و بعد از حسن برادرش حسین به امامت می رسند و بعد از حسین علی و لقبش زین العابدین و بعد از او امام محمد لقب او باقر و پس از او امام جعفر و لقبش صادق و بعد از او پسرش موسی که کاظم خوانده می شود به امامت می رسند و بعد از کاظم فرزندش علی ملقب به رضا و بعداز او فرزندش محمد تقی و بعد از فرزندش علی النقی الهادی و بعد از او فرزندش حسن عسکری و بعد از او فرزندش محمد ملقب به مهدی، قائم و حجت (عج) امامان مسلمین هستند.

فرآوری: آمنه اسفندیاری  

 بخش اعتقادات شیعه تبیان


منابع:

سایت اسلام کوئیست

بحارالأنوار ج36

مطالب مرتبط:

منصب امامت موروثى یا گزینشی؟

ماهیت امامت از منظر امامیه

دلایل عقلی اثبات امامت؛ قاعده لطف

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.