بوی تعفن موبایل...
موبایلش را روشن کرد.
بوی تعفن حضور شیطان از تک تک فایل هایش به مشام می رسید.
کاش افتخار نمی کرد به روز است. وقتی ارمغان آن به روز بودن لبخند شیطان و دوری از خداست...
موبایل شیطانی یا موبایل الهی
امروزه دیده می شود که هجوم ابزارها، کلیپ ها و عکس های مبتذل فراوانی بود که در بسیاری از روشی های موبایل و رایانه ها به صورت موج های طوفانی قصد نابودی جوانان و دوستان من و شما را دارند. ما باید به ولی عصر خودمان معرفت پیدا کنیم و ایشان را ناظر و آگاه بر تمامی امور ریز و درشت خود بدانیم. به عنوان مثال در روایتی آمده که امام صادق (علیه السلام) به یکی از شاگردانش که برای خانومی کلاس خصوصی و تدریس داشت ناراحتی خویش را نشان داد و وقتی شاگرد از حضرت دلیل ناراحتی ایشان را جویا میشود حضرت میفرمایند چرا با آن دختر فلان شوخی را کردی. (این شوخی شاید در حد یک جمله بیشتر نبوده اما از این روایات استفاده میشود که امام زمان علیه السلام بر تمامی اعمال و گفتار و افکار ما و کوچک ترین روابط ما با زوج مخالف آگاهی دارند و همچنین از موبایل ها، کامپیوتر ها، بلوتوث ها و اس ام اس های ما)
بطور کلی سه مدل گوشی بیشتر نداریم:
1- گوشی که خالی از عکس، کلیپ و اس ام اس های مبتذل است (گوشی مومن)
2- گوشی که پر از عکس و کلیپ و اس ام اس مبتذل است. (گوشی کافر)
3- گوشی که هم عکس، فیلم و اس ام اس مبتذل دارد و هم مداحی و قرآن و … (گوشی منافق)
گوشی مومن که موجب هدایتش میشه یا حد اقل موجب گمراهیش نمیشه
گوشی کافر اون رو به گمراهی و ظلالت میکشونه و آخرتش رو تباه میکنه
گوشی منافق در دنیا و اخرت صاحبش را خار و ذلیل میکنه و موجب جاودانی اون در عذاب میشه.
نکته جالب: این که گوشی منافق که هم عکس، فیلم و اس ام اس مبتذل دارد و هم مداحی و قرآن و … وضعش از کافر بدتر است چون تو سوره بقره وقتی خداوند شروع به تعریف کافر و منافق می کند دو آیه در تعریف و نکوهش کافر آمده (آیات 6 و 7) ولی در تعریف و نکوهش منافق که بعد از همین آیات است بیش از 10 آیه (آیات 8 تا 20) و یا به این دلیل که کافر یک رو هست و می گوید با خدا کاری نداریم و بردگی شیطان را به بندگی خدا ترجیح می دهیم ولی منافق به مومن می گوید با شما هستم و به کافر هم می گوید با شما هستم.
یکی دیگر از گناهان ما نشر و انتشار شایعات است. خداوند در ضمن آیه‌ای می‌فرماید:
«وَلاَ تَقْفُ مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُۆَادَ کُلُّ أُولـئِکَ کَانَ عَنْهُ مَسْۆُولاً (1)
و چیزی را که بدان علم نداری دنبال مکن، زیرا گوش و چشم و قلب، همه مورد پرسش واقع خواهند شد.
آیه فوق درسی برای انسان‌سازی است که گفتار و کردار انسان باید آگاهانه و مسئولانه باشد و تنها از دانش و آگاهی پیروی شود نه پندارها و بافته‌ها و هواهای نفس؛ که بدعاقبتی برای انسان به همراه می‌آورد.
این آیه شریفه عمومیت دارد و هرگونه گفتار، کردار، نوشتار و حرکتی را که بر اساس دانش و آگاهی نباشد، همه را شامل میشود و منظور این است که تنها آنچه را که می‌دانی درست است بیان کن، و تنها از آنچه یقین داری حقیقت دارد پیروی کن، و جز آنچه را که به درستی آن ایمان و یقین نداری نگو و انجام نده و پیروی منما.
وای بر روزی که به واسطه شایعات، حقی را ناحق و ناحقی را حق جلوه دهیم.
برخی با استدلال به این آیه معتقدند که عمل به خبر واحد و نیز اعتماد و عمل به قیاس درست نیست، چرا که قرآن از پیروی آنچه انسان به آن یقین ندارد و به راستی و درستی آن آگاه نیست، نهی فرموده است، چرا که:
اِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُۆادَ کُلُّ اُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْئُولاً. به راستی که گوش از آنچه شنیده، چشم از آنچه دیده و دل از آنچه خواسته، بازخواست خواهد شد. به بیان دیگر، همه صاحبان گوش و دل و چشم مسئولند و در برابر کارهایی که به وسیله این ابزارهای شناخت و این نعمت‌های گران خدا انجام می‌دهند پرسش خواهند شد. به باور برخی، خود این اعضا و این ابزارهای شناخت مسئولند و از خود آنها پرسش میشود. (2)
نظر علامه طباطبایی (ره) در مورد این آیه اینست که می توان برای معنا کردن آیه، جمله را اینگونه برگرداند که: “لا تقف ما لیس لک به علم فانه محفوظ علیک فی سمعک و بصرک و فۆادک؛ پیروی مکن چیزی را که علم به صحتش نداری زیرا گوش و چشم و دل تو، علیه تو شهادت خواهند داد. پس آیه شریفه از اقدام بر هر امری که علم به آن نداریم نهی می‌فرماید، چه این که اعتقاد ما جهل باشد و یا عملی باشد که نسبت به جواز آن و وجه صحتش جاهل باشیم، و چه این که ترتیب اثر به گفته‌ای داده که علم به درستی آن گفتار نداشته باشد.
چرا که خداوند متعال از گوش و چشم و قلب سوال می‌کند؛ از آیه شریفه “الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلی أَفْواهِهِمْ وَ تُکَلِّمُنا أَیْدِیهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ”؛ برمی‌آید که اعضاء و جوارح آدمی، همه به سخن می‌آیند. چه در آن عقاید و اعمالی که پیروی از علم شده باشد، و چه در آنها که پیروی غیرعلمی شده باشد. (3)
شایعه‌پراکنی بیماری جدیدی نیست اما ابزار جدیدی برای انتقال یافته است. پیامک، وبلاگ، ایمیل و بلوتوث ابزاری برای انتشار سریع میکروب شایعه در این عصر شناخته شده‌اند.
در تایید این مبحث، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: لا یزول قدم عبد یوم القیامة بین یدی الله عزّ و جلّ حتی یسأله عن اربع خصال: عمرک فیما افنیته، و جسدک فیما ابلیته، و مالک من این کسبته و این وضعته، و عن حبّنا اهل البیت (4)؛ در روز قیامت هیچ بنده‌ای در حضور پروردگار گامی به سوی بهشت برنمی‌دارد تا از چهار چیز مورد بازخواست و سوال قرار گیرد؛ خدا از او می‌پرسد:
1- عمرت را در چه راه و کاری سپری کردی؟
2- جسم و نیروهای آن را چگونه و در خدمت چه هدف‌هایی فرسوده ساختی؟
3- ثروت و دارایی خویش را از کدامین راه گردآوری و کجا هزینه نمودی؟
4- از محبت ما خاندان رسالت می‌پرسند.
حال که به اهمیت موضوع پی بردیم و دانستیم که در مقابل تک تک اعمالمان مسئول هستیم و معنای آیه شریفه را متوجه شدیم؛ به ذکر یک بیماری اساسی در جامعه‌مان می‌پردازم.
آیا وقتی به شما پیامکی می‌رسد، قبل از ارسال آن به دیگران متنش را مورد بررسی قرار می‌دهید یا سریع بدون توجه به صحت و سقم آن، به دیگران ارسال می‌کنید؟
وای بر روزی که به واسطه شایعات، حقی را ناحق و ناحقی را حق جلوه دهیم.
خدای متعال در آیه کریمه فوق با صراحت اعلام می‌دارد که در مورد چیزی که علم و یقین ندارید سخن نگویید و در آن مقطع توقف کنید؛ چرا که تک تک اعضاء ما مسئول و پاسخگو هستند.
حال از شما می‌پرسم که انصافا ما چقدر به این آیه پایبند بوده‌ایم؟!
چقدر مراقب سخنان و اعمال خود بوده‌ایم؟!
چقدر دقت داشته‌ایم حرفی را که به آن اطمینان نداریم، جایی مطرح نکنیم؟!
در بالا به این نکته اشاره کردیم که شایعه‌پراکنی بیماری جدیدی نیست اما ابزار جدیدی برای انتقال یافته است. پیامک، وبلاگ، ایمیل و بلوتوث ابزاری برای انتشار سریع میکروب شایعه در این عصر شناخته شده‌اند.
ما مخالفتی با علم و پیشرفت نداریم ولی با استفاده نادرست از ابزار، سخت مخالفیم که این مخالفت سلیقه شخصی نیست بلکه الهام گرفته از دستورات الهی است.
آیا وقتی به شما پیامکی می‌رسد، قبل از ارسال آن به دیگران متنش را مورد بررسی قرار می‌دهید یا سریع بدون توجه به صحت و سقم آن، به دیگران ارسال می‌کنید؟
در ضمن صحت و سقم خبر یا مطلب که جای خود دارد که از شروط خبررسانی است، اما گاهی خبر صحت دارد اما نباید برای حفظ آبروی افراد، آن را انتشار داد. چقدر در ارسال پیامک‌ها به این نکات توجه می‌کنیم؟!
آیا هیچ به این موضوع توجه کرده‌ایم که چه بسیار دروغ‌ها، تهمت‌ها، غیبت‌ها را از طریق پیامک منتشر کرده‌ایم؟!
آیا به این موضوع دقت داشته‌ایم که از طریق پیامک چقدر دیگران و لهجه‌های مختلف را تمسخر کرده‌ایم؟!
آیا هیچ به این موضوع توجه کرده‌ایم که چه بسیار دروغ‌ها، تهمت‌ها، غیبت‌ها را از طریق پیامک منتشر کرده‌ایم؟!
در اینجا یک سوال اساسی از شما می‌پرسم لطف کنید و با خود صادق باشید، سپس پاسخ دهید:
فرض کنید به محضر امام زمان (عج)، – همانی که منتظر ظهورش هستید- رسیده‌اید و امام قصد بررسی گوشی موبایل شما را دارند. آیا به راحتی و بدون دلهره گوشی موبایل را تقدیم ایشان می‌کنید؟ و یا با ترس و دلهره که نکند امام آن فیلم غیراخلاقی را ببیند، نکند آن عکس را ببیند، و یا آن متن نادرست پیامک را بخواند و هزار نکند دیگر …، گوشی را به امام می‌دهید؟!
لازم به ذکر است که گرچه امام زمان (عج) به طور مستقیم گوشی ما را بررسی نمی‌کنند اما یقینا از محتویات گوشی، وبلاگ و ایمیل ما مطلع هستند. آیا از این موضوع شرمنده می‌شویم و یا سربلند و مورد رضایت اماممان هستیم؟
اگر تا به حال اینگونه نبوده است، هنوز دیر نشده. برای شروع تمام محتویات گوشی خود را بررسی کنیم و هر آنچه را که فکر می‌کنیم غیر شرعی است و باعث نارضایتی امام زمان (علیه‌السلام) میشود را از گوشی حذف کنیم.
در مرحله بعد با امام زمان (عج) عهد ببندیم که هر پیامکی به دستمان رسید را بدون بررسی برای کسی ارسال نکنیم.
در سومین گام از اشتباهات گذشته در این زمینه توبه کنیم و به خدا قول دهیم که دیگر تکرار نکنیم.
امیدوارم که خداوند توبه ما را پذیرا باشد.
بیاییم از نعمت‌هایی که خداوند در اختیار ما قرار داده درست استفاده کنیم تا در دنیا، دچار نبود آنها نشویم و در قیامت مستوجب عذاب الهی نشویم.
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع: اسک دین
مطالب مرتبط:
