با توجه به این اصل روان شناختی که هر حرکت مخالف فطرت و هر میلی که از مجرای غیرطبیعی ارضا شود ضربه ی بزرگی بر موجودیت انسان وارد می کند و باعث تباهی جسم و تحلیل نیروها و توانایی های ملکوتی می گردد لذا استمناء و کام جویی از خود در منظر عقل بسیار قبیح و از ن
استمناء، مصداق انحراف جنسی
استمناء آن است که انسان با خودش کاری کند که منی از او بیرون آید. این عمل از گناهان بزرگی است که خداوند وعده ی عذاب بر آن داده است و اختلالات جسمی و روحی فراوان به دنبال دارد .
انسان ها اعم از زن و مرد در برابر غریزه ی جنسی به سه گروه تقسیم می شوند:
1- کنترل و تعدیل در سایه ی تقوای الهی و اشباع آن از راه ازدواج
2- افراط و زیاده روی و انحراف
3- تفریط و بی توجهی به این میل نفسانی
انسان های باتقوا و مومن که جز به معشوق و دلربای حقیقی دل نبسته و عظمت وجودی خویش و تمام نعمتهای خود را از لطف او می دانند و از برزخ و حساب و کتاب آخرت هراسناک اند، هرگز با گناه و انحراف، برخود ستم نکرده و صفای باطن را آلوده نمی سازند و خود را از هدایت حق تعالی و سعادت محروم نمی سازند، لذا به هنگام رو به رو شدن با عوامل مهیّج و هوس انگیز با الگوگیری و پیروی از حضرت یوسف علیه السلام در سایه ی محکم ترین و مطمئن ترین دژها یعنی پناه بردن به خداوند و یاد او و عظمت خویشتن و بزرگی روح و نیز با یادآوری معاد و آخرت، چشمان خویش را کنترل، قوه تخیل را تعدیل و در برابر غرایز، خویشتن داری و صبر پیشه می کنند و از دایره ی عفّت و تقوا خارج نمی شوند و از هر گونه انحراف و کج روی دوری می کنند تا شرایط ازدواج، آنگونه که خداوند وعده داده است، فراهم گردد .
اما دسته دوم: کسانی اند که از دین و ایمان تهی بوده یا ایمان ضعیفی دارند، این افراد غریزه و نفس سرکش خود را به ویژه هنگام مواجه شدن با عوامل هیجان انگیز و تحریک کننده، از مدار طبیعی منحرف نموده و پا از دایره ی تقوا و عفاف بیرون می نهند و به انحرافات جنسی می آلایند که عواقب و پیامدهای دردناکی برای جامعه و خود آنها دارد. این انحرافات عبارتند از: استمناء و خودارضایی، لواط، مساحقه، زنا و گرایش به جنس مخالف از راه غیر مشروع.
از آنجا که هر عمل مخالف فطرت و طبیعت انسان، ضربه و جنایتی بر روح و جسم است، انحرافات جنسی به خصوص استمناء دارای عوارض و آثار ناگوار و خطرناکی است که گریبانگیر شخص منحرف و جامعه و نسل آینده می شود که چه بسا آثار سوم آنها تا آخر عمر باقی می ماند. به همین علّت دین مقدس اسلام که دین فطرت و طبیعت است با این انحرافات به شدّت مبارزه نموده و آنها را از گناهان بزرگ شمرده است و دستورهای آن درباره ی کنترل چشم و خیال، حجاب و پوشش، عفّت و غیرت و به طور کلی اخلاق جنسی برای محفوظ ماندن انسان از ناهنجاری های اخلاقی و انحرافات جنسی و نتایج خطرناک آن است.
و دسته سوم کسانی که غریزه ی خود را سرکوب می کنند کارشان به حکم عقل و شرع ناپسند و مذموم است، زیرا خطر طغیان غریزه و انحراف از مسیر معقول و یا عوارض ناگوار روانی و عصبی آنها را تهدید می کند به علاوه با هدف آفرینش غریزه ی جنسی - که تولید نسل است – مغایر می باشد.
این اصل روان شناختی در حدیث امام علی علیه السلام بیان شده است: هَن کَرُمَت علیه نفسه هانَت عَلَیهِ شهواته؛ کسی که احساس کرامت نفس و بزرگواری روحی کند، شهوات نزد او خوار و بی ارزش خواهد بود.این سخن نورانی که حاکی از ژرف اندیشی و ظرافت بینی های آن حضرت است نشان می دهد تنها عاملی که پشتوانه اخلاق و رفتار انسانی و الهی است و انسان را در برابر گناهان و لغزش های جنسی بیمه می کند عامل درونی یعنی احساس عظمت و بزرگواری کردن است
خودارضایی (استمناء):
استمناء آن است که انسان با خودش کاری کند که منی از او بیرون آید. این عمل از گناهان بزرگی است که خداوند وعده ی عذاب بر آن داده است و اختلالات جسمی و روحی فراوان به دنبال دارد.
جوانان و نوجوانان در اثر فشار غریزه ی جنسی حاصل از تحریکات جنسی زنان به این عمل نکبت بار که آسان ترین و سریع ترین شیوه ی ارضای غریزه و تحصیل لذت کاذب است روی می آورند و از آنجا که غالباً از پی آمدهای زیانبار جسمی و روانی آن ناآگاهند، در اثر تکرار این عمل به آن عادت پیدا کرده و در نتیجه به انواع بیماری های اخلاقی، روانی، عصبی و جسمانی مبتلا می شوند. چنانکه متاسفانه امروز بعضی از جوانان و نوجوانان جامعه ی ما به آن گرفتار شده اند؛ به گونه ای که در ترس و اضطراب و افسردگی به سر می برند و برای بهبودی خود راه چاره و شفا می جویند.
با توجه به این اصل روان شناختی که هر حرکت مخالف فطرت و هر میلی که از مجرای غیرطبیعی ارضا شود ضربه ی بزرگی بر موجودیت انسان وارد می کند و باعث تباهی جسم و تحلیل نیروها و توانایی های ملکوتی می گردد لذا استمناء و کام جویی از خود در منظر عقل بسیار قبیح و از نظر شرع مقدس اسلام از گناهان کبیره است زیرا اولاً این عمل شوم انحراف غریزه ی جنسی از مسیر درست خود و فلسفه ی آفرینش می باشد و ثانیاً مغایر با پرورش استعدادها و هدف تکاملی است و ثالثاً عواقب بسیار ناگواری را در اثر تکرار برای جسم و اعصاب و روان ایجاد می کند .
گذشته از آثار و پی آمدهای نامطلوب جسمی خودارضایی، آن چه بیشتر مهم است جنبه ی روانی آن است که هر فردی پس از اقدام به آن دچار عذاب وجدان شده و احساس گناه و شرمندگی می کند و شخصیت و انسانیت خود را در معرض خطر می بیند. البته این حالت روانی لطف خدا محسوب شده تا انسان به خود آمده و با توبه و استغفار تصمیم جدی بر ترک آن بگیرد و دیگر هیچ گاه مرتکب چنین عملی نشود و درصدد اصلاح خویش برآید. اما مشکل زمانی به اوج می رسد که نوجوان یا جوان و هر مبتلای دیگر از این لطف الهی به صورت شایسته استفاده نکند و همچنان خود را به آن آلوده سازد و در اثر تکرار و عادت به آن به جای توبه و استغفار و تلاش برای ترک آن، احساس گناه، حقارت و بی ارزشی در او شدت یافته و احساس شرافت و بزرگواری و قوت عزت و اراده در او تضعیف گردد و از بازگشت به فطرت خویش ناامید شود.
این احساسات منفی و زیان های اخلاقی شخصیت آنان را به شدت متزلزل و آسیب پذیر نموده و زمینه ی خطرناکی برای افزایش انحرافات و فاصله گرفتن از ارزش های اخلاقی و معنوی می باشند زیرا میان احساس کرامت و عزت با گناه و انحرافات جنسی رابطه ی معکوسی وجود دارد یعنی هر چه انسان در اثر خودشناسی و دین شناسی احساس عظمت روحی و کرامت نفس کند از گناهان و زشتی ها فاصله می گیرد و هر اندازه احساس فرومایگی و حقارت کند نسبت به ارتکاب گناهان و انحرافات جنسی و رذایل اخلاقی بی باک و لاابالی خواهد شد.
استمناء آن است که انسان با خودش کاری کند که منی از او بیرون آید. این عمل از گناهان بزرگی است که خداوند وعده ی عذاب بر آن داده است و اختلالات جسمی و روحی فراوان به دنبال دارد
این اصل روان شناختی در حدیث امام علی علیه السلام بیان شده است:
هَن کَرُمَت علیه نفسه هانَت عَلَیهِ شهواته؛ کسی که احساس کرامت نفس و بزرگواری روحی کند، شهوات نزد او خوار و بی ارزش خواهد بود. (نهج البلاغه، حکمت 444)
این سخن نورانی که حاکی از ژرف اندیشی و ظرافت بینی های آن حضرت است نشان می دهد تنها عاملی که پشتوانه اخلاق و رفتار انسانی و الهی است و انسان را در برابر گناهان و لغزش های جنسی بیمه می کند عامل درونی یعنی احساس عظمت و بزرگواری کردن است.
انسان با شناخت عظمت و کرامت ذاتی روح ملکوتی و استعدادهای الهی و هدف والای آنها در پرتو وحی خود را بزرگ تر و بزرگوارتر از آن می داند که دستش به گناه و دامنش به انحراف جنسی آلوده شود. در مقابل، احساس خود کوچک بینی و ضعف باعث می شود تا پشتوانه ی روحی و عامل دفاعی درونی در برابر تمایلات ناپسند و شهوات و لذت های دروغین زودگذر تضعیف شود و تن به پستی آلودگی ها و لذت گناهان بدهد.
سمیه فیض آبادی
بخش احکام اسلامی تبیان
منابع و مآخذ:
1- نهج البلاغه حضرت امیرالمۆمنین علیه السلام، ترجمه محمد دشتی، قم، انتشارات قدس.
2- آسیب شناسی شخصیت و محبوبیت زن، محمد رضا کوهی، قم، انتشارات اتقان.
3- احکام زندگی، محمد حسین فلاح زاده، تهران ، دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
مطالب مرتبط:
آیا استمناء روزه را باطل می کند؟
حکم وطی در دبر
ترمیم پرده بکارت
