عاقبت کمک نکردن به فقرا !
پیرمرد مهربان، همیشه بیل کشاورزی را روی دوشش میگذاشت و با کهولت سنی که داشت، به زحمت خودش را به باغش میرساند، درختان را آبیاری میکرد، و علفهای هرز آن را از بین میبرد...
به خاطر زحمات پیرمرد؛ باغ میوههای خوبی داشت. هر سال موقع برداشت محصول، پیرمرد درِ باغ را باز میگذاشت تا فقرا و مستمندان نیز از آن استفاده کنند، این عمل پیرمرد مورد رضایت و خوشنودی خداوند مهربان بود؛ چرا که خداوند به چنین انفاقی فرمان داده و فرموده است:
«از آنچه به شما روزى دادهایم انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکى از شما فرا رسد و بگوید: پروردگارا! چرا (مرگ) مرا مدت کمى به تأخیر نینداختى تا (در راه خدا) صدقه دهم و از صالحان باشم». [1]
وقتی پیرمرد از دنیا رفت؛ باغ به دست فرزندانش افتاد، آنها با هم قرار گذاشتند که دیگر کسی را به باغ راه ندهند، به خاطر همین، قرار شد صبح زود قبل از این که مردم از خواب بیدار شوند خودشان را به باغ برسانند، تا کسی از رفتنشان مطلع نشود.
همین کار را هم کردند؛ صبح زود یکدیگر را صدا زدند، که «بسوى کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوهها را دارید! آنها حرکت کردند در حالى که آهسته با هم مىگفتند: مواظب باشید امروز حتى یک فقیر وارد بر شما نشود!». [2]
(آرى) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیرى کنند، همگی در حالی که بسیار آهسته قدم بر میداشتند و خیلی آرام صحبت میکردند و میگفتند: مواظب باشید امروز حتى یک فقیر وارد بر باغ نشود؛ خودشان را به باغ رساندند، خوشحال بودند که دیگر از فقیر و سائل در این روز خبری نخواهد شد، و همه میوههای باغ مال خودشان میشود...
اما وقتی به باغ رسیدند با صحنهای بسیار عجیب روبرو شدند!!!
بله خداوند که شنونده همه سخنان و داننده همه افکار است؛ در شب هنگام، که همه؛ حتی صاحبان باغ خواب بودند، «عذابى فراگیر بر تمام باغ آنها فرود آورد در حالى که همه در خواب بودن. و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانى شد». [3]
«هنگامى که وارد باغ شدند و آن را دیدند گفتند: حقّاً ما گمراهیم! آرى، همه چیز از دست ما رفته بلکه ما محرومیم! یکى از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمىگویید؟!
گفتند: منزّه است پروردگار ما، مسلّماً ما ظالم بودیم! سپس رو به یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند، و فریادشان بلند شد گفتند: واى بر ما که طغیانگر بودیم! امیدواریم پروردگارمان ما را ببخشد و بهتر از آن به جاى آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقهمندیم! این گونه است عذاب خداوند در دنیا، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر مىدانستند». [4]
امروز نیز اگر انسان به خاطر مال و ثروت و امکانات مادى مست و مغرور شود، و روح انحصار طلبى بر او چیره گردد، و همه چیز را براى خود بخواهد، و نیازمندان را محروم کند، سرنوشتى بهتر از این نخواهد داشت، منتها یک روز" صاعقه" آمد و آن باغ را آتش زد، امروز ممکن است آفتهاى دیگر، و حتى جنگهاى خانمانسوز جهانى و منطقهاى این نعمتها را بر باد دهد. همان گونه که خداوند در قرآن میفرماید:
«در راه خدا انفاق کنید (و با ترک انفاق) خود را به دست هلاکت نیفکنید....» [5]
و امام صادق علیه السلام نیز در این خصوص هشدار داده و میفرماید:
«در هر شب جمعهاى دو فرشته ندا مىدهند خدایا هر کسى که انفاق مىکند جاى آن را پر کن و هر کسى که امساک مىکند مال او را نابود کن.» [6]
باز حضرت در روایت دیگری میفرماید
بدان که هر کس در مسیر طاعت خداوند انفاق نکند، خداوند او را گرفتار مىکند که در راه معصیت خدا انفاق کند و کسى که در مسیر برآورده شدن حاجت دوست خدا قدم برندارد، خداوند او را گرفتار مىسازد که در راه تأمین نیاز دشمن خدا قدم بردارد». [7]
پی نوشت ها:
[1]. «وَ أَنْفِقُوا مِنْ ما رَزَقْناکمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ أَحَدَکمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْ لا أَخَّرْتَنی إِلى أَجَلٍ قَریبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَکنْ مِنَ الصَّالِحینَ» [سوره منافقون آیه 10]
[2]. «فَتَنادَوْا مُصْبِحینَ* أَنِ اغْدُوا عَلى حَرْثِکمْ إِنْ کنْتُمْ صارِمینَ* فَانْطَلَقُوا وَ هُمْ یَتَخافَتُونَ* أَنْ لا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکمْ مِسْکین» [سوره قلم آیات 21 تا 24]
[3]. «فَطافَ عَلَیْها طائِفٌ مِنْ رَبِّک وَ هُمْ نائِمُون* فَأَصْبَحَتْ کالصَّریم» [قلم آیه 19 و 20]
[4]. «فَلَمَّا رَأَوْها قالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ* بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ*قالَ أَوْسَطُهُمْ أَ لَمْ أَقُلْ لَکمْ لَوْ لا تُسَبِّحُونَ* قالُوا سُبْحانَ رَبِّنا إِنَّا کنَّا ظالِمینَ *فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ یَتَلاوَمُونَ* قالُوا یا وَیْلَنا إِنَّا کنَّا طاغینَ* عَسى رَبُّنا أَنْ یُبْدِلَنا خَیْراً مِنْها إِنَّا إِلى رَبِّنا راغِبُونَ8 کذلِک الْعَذابُ وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَکبَرُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ» [سوره قلم آیات 26 تا 33]
[5]. «و انفقوا فى سبیل اللَّه و لا تلقوا بأیدیکم الى التهلکة...» [سوره بقره آیه 195]
[6]. «قال الصادق علیه السلام: «ینادى ملکان فى کل لیلة جمعة اللّهم اعط کل منفق خلفاً و کل ممسک تلفاً». [بحار الانور ج 96 ص 117]
[7]. «قال الصادق علیه السلام : «اعلم انه من لم ینفق فى طاعة اللَّه ابتلى بان ینفق فى معصیة اللَّه عزّ و جلّ ومن لم یمش فى حاجة ولىّاللَّه ابتلى بان یمشى فى حاجة عدواللَّه عزّوجلّ». [بحار الانوار ج 96 ص 130]
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منبع: سایت رهروان ولایت
مطالب مرتبط:
تکنیک های معنوی برای افزایش رزق و روزی