بازی در نقش معتاد از آرزوهایم است!

بابک حمیدیان فعالیت بازیگری خود را از سال 1382 با بازی در فیلم «قدمگاه» به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور آغاز کرد. وی بازی در بیش از هفده فیلم سینمایی را در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده و کارگردان های به نامی از جمله احمدرضا درویش، ابراهیم حاتمی کیا، بهمن فرمان آرا و ... همکاری کرده است، به علت پر کار بودن حمیدیان در سال جاری با وی به گفت و گو نشستیم که از منظر شما می گذرد:

از فیلم های جدیدتان بگویید؟

در حال حاضر مشغول بازی در فیلم «50قدم آخر» پوراحمد هستم. تصویربرداری این فیلم 60 روز طول می کشد، در این مدت بالای بیست پیشنهاد از کارگردان های مختلف داشتم؛ اما به علت بازی در فیلم پوراحمد نتوانستم پیشنهادها را بپذیرم. جدیدا در سریال « گذر از رنج ها» به کارگردانی فریدون حسن پور بازی کردم. کمتر از دو ماه پیش در فیلم «با دیگران» به کارگردانی ناصر ضمیری ایفای نقش کردم که در آن با هنگامه قاضیانی، حسین محجوب، لیلا زارع و ... هم بازی بودم و در حال حاضر هم این افتخار نصیبم شده که بعد از شش سال وقفه در کارگردانی پوراحمد، نقش اصلی این فیلم را بازی می کنم.

در سی و دومین جشنواره فیلم فجر در چند فیلم شما را خواهیم دید؟

فیلم «چمران» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا، فیلم «روز رستاخیز» به کارگردانی احمدرضا دوریش، به لطف خداوند فیلم «50قدم آخر» کیومرث پوراحمد را دارم. در فیلم «بادیگران» ناصر ضمیری و یک سکانس از فیلم «ساکن طبقه وسط» شهاب حسینی و یک سکانس از فیلم «به تهران خوش آمدید» به کارگردانی رضا سبحانی ایفای نقش کردم. البته ما اسامی این فیلم ها را هر سال اعلام می کینم؛اما اینکه کدام فیلم به جشنواره برسد بحثی جدایی است،امیدوارم که امسال مورد قضاوت بهتر و ویژه تری قرار بگیریم.

فکر می کنید امسال سیمرغ را بگیرید؟

به نظر خودم می گیرم، چون در فیلم درویش در دو نقش (ابن زیاد و یزید)بازی کردم که خیلی ویژه شد، از طرفی فیلم حاتمی کیا قواعد ویژه خود را دارد و من نقش شهید اصغر وصالی را در آن فیلم ایفا کردم. در فیلم پوراحمد نقش اصلی را بازی می کنم. احساس خوشی به جشنواره امسال دارم و حس می کنم جشنواره امسال محل خوبی برای قضاوت بابک حمیدیان است. تا به امروز در سینما سعی کردم که نقش های تکراری بازی نکنم بعید می دانم کسی بگوید که دو نقش من شبیه هم بوده است؛ اما با این شرایط تنها یک بار جایزه خانه سینما را دریافت کرده ام. امیدوارم امسال لطف خداوند شامل حال من هم شود.

بازیگری سینما را با فیلم «قدمگاه» محمدمهدی عسگرپور آغاز کردید، این فیلم در کارنامه هنری شما چه جایگاهی دارد؟

در دانشگاه تئاتر خواندم و بازیگری را در صحنه تئاتر آغاز کردم؛ اما اولین تجربه حرفه ای سینمای من بازی در فیلم قدمگاه بود از این جهت این فیلم در زندگی من از جایگاه ویژه ای برخوردار است و من هیچوقت از ذهنم پاک نمی شود حتی زمانی که از تهران به سمت اصفهان، شیراز یا جنوب راه می افتم تابلو نطنز را که می بینم خاطرات آن دوره برایم زنده می شود.  در کتابخانه من بعد از قرآن و حافظ قدمگاه قرار گرفته است.

همکاری با کدام کارگردان را دوست داشتید و دوست دارید که در فیلم کدام کارگردان بازی کنید؟

من هنوز با عسگرپور به عنوان اولین کارگردانم در ارتباط هستم. با احمدرضا دوریش، کیومرث پور احمد، ابراهیم حاتمی کیا و بهمن فرمان آرا رابطه خوبی دارم از طرفی سینمای بهرام توکلی و کمال تبریزی را دوست دارم، اگر همه بگویند علاقه به سینمای اصغر فرهادی بدیهی است؛ اما من به گفته ها اهمیت نمی دهم و اعلام می کنم که سینمای فرهادی را دوست دارم.

دوست دارید در چه کاراکتری به ایفای نقش بپردازید؟

در بازیگری دو آرزو دارم یکی بازی در نقش یک معتاد و دیگری بازی در نقش یک عقب‌افتاده جسمی و ذهنی، اگر فرصت بازی در این دو نقش را داشته باشم با یک استراحت طولانی با تحقیق این نقش ها را بازی خواهم کرد.

این روزها فیلم «هیس!دخترها فریاد نمی زنند» بسیار بحث برانگیز شده است، کمی در رابطه با نقشتان در این فیلم توضیح دهید؟

(چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است؟!) تا به امروز منفورتر از این کاراکتر در سینمای ایران نبوده است، نه به این خاطر که من بازی کردم به خاطر سناریویی که نوشته شده و اتفاق تلخی که آن شخص به وجود آورده، بدون تعارف ین نقش غالب های بیرونی بسیار زیادی دارد. این افراد در کنار ما زندگی می کنند و بدون این که ما بدانیم هر روز از کنار ما رد می شوند، ایران از این منظر یکی از پرخطرترین کشورهای دنیا است. این نقش را به لطف خدا بازی کردم و آن چیزی که به عنوان لطف خدا از آن یاد می کنم عمومی نیست و کاملا فردی محسوب می شود. هم زمان این نقش به خیلی از بچه های هم نسل من در سینما هم پیشنهاد شده بود که آن ها به دلیل شرایط نقش آن را قبول نکردند؛ اما خوشحالم از این که به من پیشنهاد شد و قطعا اگر باز هم از این دست نقش ها به من پیشنهاد شود با تمام وجودم بازی می کنم چون بازیگری برای من عبور از همین رنج ها است.

برای کدام پیشنهاد در چه نقشی بدون فکر و تعلل آن را پذیرفته اید؟

هرگز در سینما و تئاتر این انتخاب نیافتاده؛ اما از آن جا که تلویزیون محل درآمد من محسوب می شود برخی از نقش های تلویزیونی را بدون فکر پذیرفته ام.