تبیان، دستیار زندگی
ای انس و جان محصّل دانش ‌سرای تو وی نُه سپهر گوشۀ دارالولای تو پنجم وصی ختم رسل باقرالعلوم کلّ علوم در نفس جان‌فزای تو
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

یکسر محمّد

امام باقر علیه السلام

ای انس و جان محصّل دانش ‌سرای تو                                  وی نُه سپهر گوشه دارالولای تو

پنجم وصی ختم رسل باقرالعلوم                                         کلّ علوم در نفس جان‌فزای تو

جابر شفا گرفت ز دست خدایی‌ ات                                      جبریل فیض می ‌برد از خاک پای تو

پیش از شب ولادت تو ختم ‌الانبیا                                        از جان و دل سلام فرستد برای تو

می ‌جوشد از کلام خوشت معجز مسیح                               نبْوَد عجب به مُرده دهد جان دعای تو

نام تو، خلق و خوی تو، یکسر محمّد است                            وجهِ خداست روی محمّد نمای تو

ما را چه زهره تا که ز مدح تو دم زنیم؟                                 گوید خدا برای رسولش ثنای تو

اهل سخن هنوز ز دلدادگان حق                                          دل می‌ برند با سخنِ دل‌ربای تو

با آنکه می ‌برد دل ما را مدینه‌ ات                                        پیوسته در بقیع دل ماست جای تو

باشد کجا به نزد تو قابل، درود ما؟                                        ای بر تو لحظه لحظه سلام خدای تو

قبرت خراب و قدر تو باشد بسی بلند                                    ای عرش کبریا حرم با صفای تو

ویرانه بقیع تو باشد بهشت ما                                             ای خازن بهشت گدای گدای تو

قبر تو در مدینه غریب است و روز و شب                                باشد مدینه دل ما کربلای تو

دشنام خصم را که دهد با دعا جواب                                    غیر از تو، ای حلاوت جان در صدای تو

حاشا که حقِ یک سخنت را ادا کنم                                     گر صدهزار بار کنم جان فدای تو

چون نور آفتاب که تابیده بر زمین                                         پیچیده در سپهر معارف، ندای تو

ما ظرف کوچکیم و عنایات تو، بزرگ                                      ای وسعت جهان همه ظرف عطای تو!

تو در چار بحری و دریای هفت نور                                         نورند نور جمله تبار و نیای تو

طاق است طاق، مۆمن طاق تو در جهان                               بوحمزه و هشام که آرد سوای تو؟

یاد آورم ز خاطره چارسالگیت                                              از کربلا و کوفه و شامِ بلای تو

عالم سیاه در نظرت گشت همچو شب                                 وقتی کبود شد بدن عمه ‌های تو

بزم یزید ریخت به هم، رنگ او پرید                                       وقتی بلند گشت صدای رسای تو

گفتی که حاجیان همه ده‌ سال در منا                                  گیرند دور هم همه با هم عزای تو

ای پنجمین معلم عالم بگو، بگو                                           زهر هشام با چه گنه شد جزای تو؟

تقدیم توست سوز دل صبح و شام ما                                   در قلب ما بوَد غم بی ‌انتهای تو

نفرین بر آن گروه که در روضة البقیع                                      نگذاشتند گریه کنم از برای تو

تا هست روح در تن و سوزش درون جان

 «میثم» بوَد هماره قصیده سرای تو

بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان


غلامرضا سازگار

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.