سلام بر آستان سبز سجود

سلام کعبه! سلام آستان سبز سجودم *** سلام قبله من! هستی ام! تمام وجودم

سلام عشق نجیبی که صاف و ساده و پاکی *** فدای نیم نگاهت تمام بود و نبودم

شب است و بسته ام احرام اشک را به نگاهم *** شب است و منتظر یک طواف، کشف و شهودم

رسیده ام به تو در اوج عشق و شور و تغزّل *** رسیده ام به تو در اولین پگاه صعودم

زلال و ساده و بی پرده می سرایمت امشب *** پس از گذشتن عمری که پرده دار تو بودم

دلم کبوترکی بود از نژاد تحیر *** که سربریده ام آنرا در آستان ورودم

به زیر بارش چشمان آشنای تو امشب *** چه پاک و آبی و آرام و مهربان شده بودم!

مرا کبوتر این گنبد ستاره نشان کن *** که روی بام تو معنا شود فراز و فرودم

رسیده لحظه بدرود و مثل لحظه احرام *** دوباره در تب لبّیک درگرفته وجودم!

منبع: کتابخانه تخصصی حج

بهجت فروغی مقدم