چه باید کرد؟!

حوزه علمیه بر آمده از جامعه و مردم است و پایگاه طلاب و روحانیون مردم هستند. از دیر باز مدارس علمیه را در بازار و در میان مردم و جامعه بنا می کردند تا ارتباط مردم با روحانیت و روحانیت با مردم همیشه برقرار باشد و قطع نشود. تا زمانی که این ارتباط سازنده و دو سویه برقرار باشد، هم مردم و جامعه از مفاسد و انحراف به دور خواهند بود و هم روحانیت از حمایت معنوی و مادی مردم برخوردار خواهد شد و استقلال حوزه علمیه ادامه خواهد داشت.

روحانیت باید واقعیات موجود جامعه را قبول کند و به فکر چاره اندیشی برای معضلات و مشکلات فرهنگی جامعه باشد. با انکار واقعیات و پاک کردن صورت مسئله نمی توان از زیر بار مسئولیتی که بر دوش روحانیت نهاده شده، شانه خالی کرد .

واقعیت این است که وضعیت فرهنگی در خور شان کشور ایران و مردم مسلمان و شیعه نیست . بد حجابی و عریان گری و جلوه گری روز به روز در حال گسترش است و حتی در روستاهای دور افتاده نیز به چشم می آید .

طلاق و از هم گسستگی خانوادگی به یک معضل بزرگ اجتماعی بدل شده است و آثار زیان بارش در جامعه محسوس و مشهود است.

اعتیاد، دامن پاک بسیاری از جوانان این مرز و بوم را آلوده ساخته. جوانان پاکی که هر کدام سرمایه ای بزرگ برای کشور بودند و متاسفانه این سرمایه های عظیم بر اثر غفلت به تاراج رفتند.

دین گریزی و رو آوردن به عرفان های کاذب و گروه ها و افراد منحرف یکی دیگر از معضلات فرهنگی و واقعیات امروز جامعه ماست.

این معضلات اجتماعی که برای شما دوستان گرامی بر شمردم گوشه ای از واقعیات تلخ فرهنگی امروز جامعه ایرانی اسلامی است.

راستی در برابر این ناهنجاری های اجتماعی چه باید کرد ؟

در این که دولت و سازمان ها و نهاد های فرهنگی وظیفه دارند و باید به طور کامل به وظیفه خود عمل کنند، بحثی نیست اما سخن ما در خصوص نقش و وظیفه حوزه علمیه و طلاب در این میان است.

طلاب و روحانیون و علمای بزرگ و وارسته بنا بر رسالت تبلیغی خود باید فکری برای این ناهنجاری های اجتماعی کنند و در پی بهبود وضعیت فرهنگی جامعه باشند .

می توان وظیفه طلاب و روحانیون را در برابر مفاسد فرهنگی جامعه را این گونه بیان کرد:

1- بی تفاوت نبودن :

بدترین آفت برای حوزه علمیه و طلاب، بی تفاوتی نسبت به رخدادهای جامعه به ویژه رخدادهای منفی فرهنگی است . طلابی که خود را در برابر فساد و انحراف مردم و وضعیت نابسامان فرهنگی جامعه، مسئول نمی دانند در حقیقت پی به فلسفه و جایگاه و نقش روحانیت و حوزه های مقدس علمیه در جامعه نبرده اند .

اگر نیم نگاهی به سیره و روش علمای بزرگ و وارسته سلف شیعه بیندازیم در خواهیم یافت که آنان هرگز در برابر معضلات فرهنگی و فساد و انحراف جامعه سکوت پیشه نمی کردند .

عالم شیعی درد دین دارد و نمی تواند در گوشه ای راحت و آسوده بنشیند و چشم بر واقعیات جامعه بر بندد.

بی تفاوتی ما نسبت به رخداد های منفی جامعه، همان چیزی است که دشمنان اسلام و تشیع به دنبال آن هستند .

علما نگهبانان دژ محکم اسلام هستند که اگر بی تفاوت باشند و چشم بر حقایق پیرامون ببندند ممکن است فجایع بزرگی رقم بخورد .

بی شک اگر حوزه علمیه در برخورد با مفاسد فرهنگی جامعه مثل بد حجابی و عریان گری به موقع واکنش نشان داده بود و به فکر چاره افتاده بود، امروز شاهد این وضعیت اسف بار نبودیم .

2- بالا بردن توان علمی :

هر مبارزه و نبردی سلاح خود را می خواهد. برای انهدام تانک نمی توان از تیر و کمان بهره برد! برای مبارزه در میدان فرهنگ نیاز به افزودن آگاهی و دانش است. مثلا برای مبارزه با بد حجابی و جلوه گری باید در زمینه حجاب مطالعات عمیق و گسترده داشت تا بتوان به شبهات عقلی و دینی حجاب پاسخ قانع کننده و علمی و منطقی داد و جوانان را به داشتن حجاب علاقمند ساخت.

باید بر روی علل روی آوری جوانان به لباس و پوشش های غربی بررسی کرد و با یافتن این علل است که می توان با بد حجابی و عریان گری مبارزه منطقی نمود.

3- افشاگری :

آن گاه که درد را دانستیم باید به دنبال درمان بود. آن هنگام که توان علمی خود را افزون نمودیم باید مردم را آگاه سازیم. با بیان شیوا و قلم گویا می توان مردم را نسبت به پیامد های رو آوری به ناهنجاری های اجتماعی و رفتار ضد فرهنگی و ضد اسلامی، آگاه ساخت .

مثلا، اشتیاق مردم به تماشای شبکه های ماهواره ای در حال افزایش است. شبکه های ماهواره ای عامل اصلی ترویج و گستر فرهنگ فاسد و مبتذل غرب در جامعه ایران است .

بسیاری از مردم آگاهی چندانی نسبت به تماشای شبکه های ماهواره ای ندارند و بی توجه به زیان های فراوان فردی و آسیب های اجتماعی ماهواره، پای آن می نشینند . طلاب و روحانیون پس از تحقیق و مطالعه کامل درباره آثار زیان بار ماهواره بر زندگی فردی و اجتماعی مردم باید این آثار مخرب را برای مردم بیان دارند. اگر آگاهی صحیح به مردم در این زمینه به موقع داده شود کم نخواهند بود مردمی که آنتن های ماهواره را از بام منازل خود بر خواهند چید.

هنگامی که بیماری خطرناک و مهلکی وارد جامعه می شود اگر مسئولین وزارت بهداشت و پزشکان به موقع و به درستی مردم را نسبت به آن بیماری و پیامد های خطرناک آن آگاه سازند  می توان تا حد زیادی با آن بیماری مبارزه کرد و جلوی گسترش آن را گرفت .

باید به موقع و به صورت صحیح مردم را نسبت به بیماری ها و ویروس های ضد فرهنگی آگاه ساخت در این صورت می توان تا حد زیادی از گسترش فساد و فحشا در جامعه جلوگیری به عمل آورد.

تهیه و تولید:مهدی صدری-گروه حوزه علمیه تبیان