برخی اقدامات اولیه امام زمان(عج) هنگام ظهور(3)
گرایش دوباره به اسلام حقیقى
از آنجایی كه هدف از قیام حضرت مهدی (عج) برپائی حكومت عدل الهی در سراسر جهان است و اداره سرزمینی به گستردگی دنیا، كاری بس دشوار است، تنها با برخورداری از رهبری الهی و حاكمیت اسلام امكان‌پذیر است و حضرت مهدی (عج) زمانی زمام امور را بدست می‌گیرد كه دنیا وارث انبوهی از نابسامانی‌ها، بی‌عدالتی‌ها و عقیده‌های انحرافی می‌باشند.
در پی سلسله مقالاتی که اقدامات اولیه امام زمان علیه السلام هنگام ظهور را در آن بررسی میکنیم، در این مقاله نیز به توضیح برخی دیگر از این اقدامات می پردازیم:
1ـ گرایش دوباره به اسلام حقیقى
بعد از وفات پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) و واقعه ى سقیفه بنى ساعده، خلفا سعى كردند با منع نقل و تدوین احادیث پیامبر (صلى الله علیه وآله) از روشن شدن جایگاه اهل بیت (علیهم السلام) ـ كه به عنوان مفسران دین اسلام و ثقل اصغر نقش هدایت جامعه را داشتند ـ جلوگیرى كنند و همین امر موجب شد تا انحرافات و گمراهى هایى كه دامن گیر سایر ادیان شده بود، در میان مسلمانان نیز شیوع یابد و برخى عناصر یهودى و مسیحى، با كمك دستگاه خلافت، اسلام را مطابق سلیقه ى خود و مناسب با منافع حاكمان توجیه و تفسیر كنند و موجب جدایى هر چه بیش تر مردم از اهل بیت (علیهم السلام) شوند. افرادى مانند تمیم دارى، وهب بن منبه، كعب الاحبار، ابوهریره، عروة بین زبیر، عبدالله بن عمر، ... با تفسیرهایى كه بیش تر با هواهاى نفسانى و خواسته هاى حاكمان مطابقت داشت از همان آغاز، موجب بروز برخى انحرافات و بعدها ایجاد فرقه هاى كلامى در زمان هاى بعد و... شدند و مردم را از چشمه ى علم اهل بیت (علیهم السلام) محروم ساختند. به همین دلیل، آن گاه كه امام زمان (علیه السلام) قیام مى كند، به پیراستن دین اسلام از انحرافات و پیرایه هایى خواهد پرداخت كه از سوى منحرفان بر دین اسلام تحمیل شده است و مردم را به اسلامى كه پیامبر (صلى الله علیه وآله) آن را ابلاغ كرده بود، دعوت خواهد كرد.
امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: زمانى كه حضرت قائم (علیه السلام) قیام مى كند، مردم را مجدداً به اسلام فرا مى خواند و به امرى هدایت مى كند كه فراموش شده و جمهور از آن منحرف شده اند...(بحارالأنوار، ج 51، ص 30)
2ـ ویرانی مساجد
اگر خداوند در قرآن كریم درباره پیامبرش فرموده: «وَ ما یَنْطِقُ عَنِ الْهَوى إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحى» (شوری: آخر سوره) كار امام معصوم ـ علیه‌السلام ـ نیز بدون حكمت و الهام گرفته از خداوند نمی‌باشد. بنابراین، روایاتی كه درباره خرابی و ویران كردن مساجد آمده است چندنوع بوده كه به نمونه‌هایی از آن اشاره می‌شود.
تخریب مساجد و اصلاح آن، اصبغ بن نباته می‌گوید: امیرالمۆمنین ـ علیه‌السلام ـ وقتی كه وارد مسجد كوفه شد فرمود: وای بر آنكه تو را از گل و خاك پخته بنا كرده و جهت قبله نوح را تغییر داد! و باز فرمود: خوش بحال كسی كه شاهد ویرانی تو در روزگار قائم از اهلبیت می‌باشد. (شیخ طوسی، ابوجعفر محمدبن حسن، كتاب الغیبه، ص 282)
و همچنین از آن حضرت در مورد دیگر نقل شده است كه فرمود: بی‌گمان هنگامی كه حضرت قائم، قیام كند مسجد كوفه را خراب كرده و قبله آن را اصلاح می‌كند. (مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 52،ص 364)
از آنجایی كه هدف از قیام حضرت مهدی (عج) برپائی حكومت عدل الهی در سراسر جهان است و اداره سرزمینی به گستردگی دنیا، كاری بس دشوار است، تنها با برخورداری از رهبری الهی و حاكمیت اسلام امكان‌پذیر است و حضرت مهدی (عج) زمانی زمام امور را بدست می‌گیرد كه دنیا وارث انبوهی از نابسامانی‌ها، بی‌عدالتی‌ها و عقیده‌های انحرافی می‌باشند.
سرانجام روزگاری فرا می‌رسد كه عدل و عدالت با دست توانای مرد الهی در روی زمینِ پر از ظلم و ستم پیاده می‌شود. چنانكه امام صادق ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: به خدا سوگند، بطور حتم عدالت مهدی(عج) به درون خانه‌ها نفوذ می‌كند، همچنانكه سرما و گرما در آن وارد می‌شود. (بحارالانوار، ج 52، ص 362)
و از طرفی، علم، رأفت و مهربانی، گسترش فرهنگ اسلامی و آثار مذهب و دین‌داری در همه جا تجلی می‌كند. و تمامی دنیا تحت تأثیر قرار می‌گیرد و دستورات اسلامی بطور كامل اجرا می‌گردد: زیرا پس از تجلی حكومت الهی عقلها بیدار و خردها سالم می‌شود. (شیخ صدوق، محمدبن علی بابویه قمی، كمال‌الدین، ج 2، ص 653)
بنابراین، آنچه كه از روایات بدست می‌آید، ظهور حضرت مهدی (عج)، ظهور حكومت عدل الهی، ظهور رحمت، رأفت، امنیت، آسایش، صمیمیت و... می‌باشد. غرض از حكومت الهی جز اجرای فرامین او و هدایت به صراط مستقیم چیزی دیگر نمی‌باشد.
با دیدن تمام این همه خوبی‌ها، گسترش فرهنگ دین و دیانت و اعلام عفو و رحمت، عده ای بر اثرسوء تدبیر و خُبث باطن و كج‌اندیشی و از دست دادن قدرت و منافع ظاهری، سخنان حكمت‌آمیز و آثارعظمت الهی كه سراسرجهان آنرا درك كرده و تسلیم آن می‌باشند را نادیده گرفته، دست به طغیان و سركشی می‌زنند.
امام صادق ـ علیه‌السلام ـ نیز می‌فرماید: عدهای بر اثر كج‌اندیشی در هنگام ظهور قائم ما، در برابر آن حضرت ایستاده و با آن می‌جنگند. (نعمانی، محمد بن ابراهی، كتاب غیبت، ص 299)
و یا اینكه امام باقر ـ علیه‌السلام ـ فرموده است: حضرت برای بیعت گرفتن لشگریانش را به سراسرجهان می‌فرستد. و هر كه از بیعت سر باز زند نابود می‌كند. (ابن طاووس، علی،ملاحم و الفتن، ص 46)
اگر از این احادیث چنین برداشت شود كه این مسئله خلاف عدالت اسلامی می‌باشد باید بگوییم اینها در حقیقت ناشی از عناد، تعصّب و كج‌اندیشی خود آنهاست كه با حضرت مخالفت نموده‌اند وخود مقصّر می‌باشند. كسانی كه بعد از اتمام حجّت و اعلام تمامی آثار و نشانه‌های الهی كه اثر عملی آن عافیّت، عدالت و آسایش است، باز هم از اطاعت رهبری سر باز زنند، بدیهی است كه در كمال عناد بوده و مانع از اجرای فرامین الهی و بر هم زدن آسایش دیگران می‌باشند.
از بین بردن اینگونه انسان ها، علاوه بر ذکر در روایات، در نزد عقلایی كه عقل سلیم داشته باشند خلاف عدالت اسلامی نخواهد بود. و از طرفی، تعداد این عدّه از افراد كه در روایات به آن اشاره شده است محدود بوده و همچنین، كار امام معصوم ـ علیهم‌السلام ـ كار حكیمانه است و برای رفع مانع از اجرای حكومت عدل الهی، خلاف عدل و عدالت اسلامی نخواهد بود.
امام صادق ـ علیه‌السلام ـ می‌فرماید: وای بر كسی كه با قائم ما بنای مخالفت گذارد.
پس، بنای حكومت حضرت مهدی (عج) بنای رحمت و اظهار عدالت است و اگر كسی مخالفت كند، در حقیقت مخالفت با دستور خداوند کرده است.
فرآوری: آمنه اسفندیاری بخش مهدویت تبیان
منابع:
مركز مطالعات و پژوهش های فرهنگی حوزه علمیه
سایت اندیشه قم
