یاد مرگ و افتادن به دام مرگ؟!!
توجه به فضایل و رذایل اخلاقی انسان را در موقعیتی قرار می‌دهد که در مسیر الی الله قرار گیرد تا در سایه آن لذت حضور خداوند را در تمام لحظات زندگی‌اش احساس کند.
مراقب مرگ باشید
الَی اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ وَهُوَ عَلَی كُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ (هود/4)
در این آیه شریفه خداوند از زبان پیامبرش تذکر میفرماید که باید توجه داشت، بازگشت همه انسانها در نهایت به پیش خداوند متعاله!
باید باورمون بشه مرگ ما را فرا خواهد خواند و باید پاسخگوی اعمالمان باشیم!
وَاتَّقُوا یوْمًا تُرْجَعُونَ فِیهِ إِلَی اللَّهِ ثُمَّ تُوَفَّی كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا یظْلَمُونَ؛ و از روزی بپرهیزید (و بترسید) که در آن روز، شما را به سوی خدا بازمی‌گردانند؛ سپس به هر کس، آنچه انجام داده، به طور کامل باز پس داده می‌شود، و به آنها ستم نخواهد شد. (چون هر چه می‌بینند، نتایج اعمال خودشان است) (بقرة/281)
انسان مومن فردیست که هیچ گاه از یاد خداوند غافل نشود.
لذا حضرت سجاد علیه السلام چنین میفرمایند:
إذا صَلَّیتَ فَصَلِّ صَلاةَ مُوَدِّعٍ؛ هرگاه نماز خواندی، [چنان باش كه انگار] آخرین نمازت را به جای میآوری (بحار الأنوار ج 78 ص 160)
می بدانید اینكه چون بر سر ثیاب میكشَند از بد دلی و ناصواب
داند آن دانای پیدا و نهان آنچه را دارند، در قلب و زبان
هست یكسان، پیشِ آن دانای سِرّ گر عیان سازند آن یا مستتر
گو بود آگاه از سِرّ صُدور داند اندر، سنگِ خارا، حالِ مور
یاد مرگ و افتادن به دام مرگ!
این که در مسائل روزمره زندگی، همه به دنبال بیشتر، بادوام تر و بهتر هستند، اما هیچ کس به روزی که پایان ندارد، و زمانی که محدود نیست، نمی اندیشد. بعضی هم از اندیشه درباره آن هراسان می شوند و یا آن را به فال بد می گیرند، از ترس این که مبادا با یادش، به دامش بیفتند.
درست است که ما پاره ای از زندگی مان را دنیا می دانیم ولی بخش اعظم و مهم زندگی ما پس از مرگ است. ما معتقد هستیم که ابدیتی در پیش داریم. ابدیتی که تمام زندگی دنیا در مقابل آن به اندازه ی پلک زدنی هم نیست. اگر فکر کنیم که ابدیت یعنی چه و بدانیم که ابدیت میلیون ها و میلیاردها سال نیست، بلکه چیزی است که انتها ندارد، پس باید به گونه ای دیگر باشیم.
شاگردان علامه طباطبایی از وی نقل کرده اند که ایشان در بین درس و بی مناسبت می فرمود: «آقایان ما ابد در پیش داریم.» و این را تکرار می کردند. انسان در لابلای زندگی اش نباید دچار غفلت بشود و فراموش کند که چه چیزی را در پیش دارد. ده ها برابر عمر زندگی نوح در مقابل ابدیت پلک زدنی بیش نیست.
وقتی جناب عزرائیل برای قبض روح کردن حضرت نوح آمده بود، نوح با تعجب پرسید: چقدر زود تمام شد. (با اینکه عمر نوح خیلی طولانی بود و قرآن دوره ی نبوت ایشان را 950 سال ذکر کرده است.) عزرائیل فرمود که پس عمر مردم آخر الزمان را چه می گویی که شصت، هفتاد سال بیشتر نیست. نوح فرمود که اگر عمر من شصت سال بود، دنیا را با یک سجده تمام می کردم.
باقیمانده عمرمان را دریابیم
امیرالمۆمنین (علیه السلام) فرمود: «فَاسْتَدْرِکُوا بَقِیَّةَ أیَّامِکُمْ وَاصْبِرُوا لَهَا أنْفُسَکُمْ؛فإنَّ بقیَّةَ عُمرِ المَرءِ لا ثَمَنَ لَها»، در هر پستی هستی، هر که هستی؛ متعلمی، معلمی، بزرگی، کوچکی، آقا، خادم، خادمه، بقیه ایامتان را دریابید؛ دریابید باقیمانده عمر خودتان را!
از آن برد گنج مرا دزد گیتی/ که در خواب بودم گه پاسبانی
مواظب باش سرمایه ات را به چه کسی می دهی
وقتی که من از این سرمایه عزیزی که عمر من است باید محافظت کنم و پروردگار را برای من قرار داده است تا با آن تجارت آخر بکنم، هی شیطان از این طرف و آن طرف می‌آید و با اینکه خداوند فرموده: «اِنَّهُ لَکُمْ عَدُوُّ مُبینٌ «؛ او دشمن آشکار شما است، و فرموده: «فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا»؛ او را دشمن بگیرید؛ اما من روی عدم توجه و غفلت، او را دوست تصور کردم و سرمایه‌ام را به او دادم!
متاعی که من رایگان دادم از کف/تو گر می‌توانی مده رایگانی
فرآوری: زهرا اجلال
بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
منابع:
سایت حوزه
بیانات آیت الله حق شناس؛ خبرآنلاین
