ضرورت برنامه‌ریزی فرهنگ جنسی

برای انجام این مهم باید به کودک و نوجوان تفهیم کرد که اعضای جنسی او چیزی نیست که از حیات او بیگانه باشد بلکه وجود آن امری کاملاً طبیعی است و به سبب داشتن آن نباید احساس عیب و ننگ و غرابت کرد. اما در باره این اعضا احکام شرعی ای داریم که اقتضای پوشیده بودن آن را دارد و دایره فعالیت و تحریک آن را در شرایط مشخصی و درست چنان که خداوند خواسته است مجاز می داند. این اعضا همانند دیگر اعضای پیکر انسان است که در باره شان ممنوعات و محرماتی وجود دارد، که مثلاً خوردن غذایی با فلان وصف حرام است یا نگاه به چهره فلان شخص حرام است.

جا انداختن این مسأله پیش از اینها نیاز به فضای مناسبی دارد و وظیفه ماست که برای ایجاد این فضا، برنامه ریزی و زمینه سازی کنیم، زیرا در بسیاری از مناطق این کار را عمل یا فرهنگی غیر اخلاقی می شمرند. اگر ما بتوانیم برای این امر برنامه ریزی کنیم و تدبیری بیندیشیم، توان جهت بخشی و هدایت نسل نوجوان را به سوی فرهنگ جنسی خواهیم داشت. این آموزش باید به صورت علمی و موضوعی به آنان منتقل شود. حتی درباره مسأله ولادت و اینکه جنین از کجا می آید و ... باید با آنان به صراحت سخن بگوییم. اما به شیوه ای برنامه دار، و آگاهی بخشی به نوجوان در این زمینه باید در طی مراحل و گام به گام انجام شود.

طبیعت مسأله جنسی گاه، برخی از کودکان را به تجربه آن می فریبد. چنان که مشاهده می شود که بعضی از کودکان وقتی برخی از فیلمهای تلویزیونی را می بینند، اقدام به تطبیق عملی آن می نمایند و به تجربه ای ناگوار و زشت دست می زنند. همچنین می بینیم کسانی از خوانندگان داستانهای جنسی یا بینندگان فیلمهای جنسی تحریک و تهییج می شوند تا چنان عمل انحراف آمیزی را تجربه کنند در حالی که اگر فرهنگ جنسی رواج می یافت، فضای روانی و درونی و فضای محیط به گونه ای می بود که او را به طرز طبیعی و مشروع به مقصود می رسانید. بر این نکته تأکید می کنم که وضعیت تبلیغاتی جوامع امروز که از راه تلویزیون و تبلیغات پا به درون هر خانه ای گذاشته است و نیز صحنه های واقعی ای که جوانان و نوجوانان در کنار دریاها و ... مشاهده می کنند گونه ای فرهنگ جنسی به آنان داده است، چنان که چشم و گوششان را باز کرده و اطلاعات و دانسته های آنان را از معلومات پدر و مادرشان فزونتر کرده است.

بنابراین مسأله فرهنگ جنسی نیاز ضروری و واقعی جامعه امروز است زیرا امروزه به وسیله فیلمها و کتابهای ارزان قیمت، گونه ای فرهنگ جنسی [انحراف آمیز] بدون هیچ حد و ضابطه ای به دختران و پسران جوان عرضه می شود. از این رو لازم است که آگاهان و اصلاحگران جامعه بکوشند با برنامه ریزی معین و حساب شده ای نسل جوان را از فرهنگ جنسی انحراف آمیز نجات بخشند.

فرهنگ دهی جنسی از طریق خانواده یا از طریق مدرسه؟

آیت اللّه فضل اللّه : ما نمی توانیم این مسأله را در حد فاصلی مرزبندی کنیم و در محدوده معینی محبوس نماییم. گاه کودکان در مقطعی از زندگی، وقتی سۆالی در باره کیفیت ولادت برایشان مطرح می شود یا وقتی متوجه اعضای خاص خود می شوند و در پی شناخت آن برمی آیند، به این حد از فرهنگ دهی نیازمند است. و وقتی که خواهر متوجه ناهمگون بودن شکل خود و ترکیب برادرش می شود، در این مسایل پدران و مادران می توانند با استفاده از شیوه های آگاهی بخشی به صورت هماهنگ این فرهنگ را به فرزندان منتقل کنند تا به آن کودک پاسخی درست داده باشند.

در مقطعی دیگر آموزش بیرون از خانه بویژه آموزش مدرسه مورد نیاز است و فرهنگ دهی علمی در مدارس ضرورت پیدا می کند. بویژه آنکه برخی از مواد درسی ای که مربوط به بهداشت یا حیوان شناسی است به مسأله کیفیت تولیدمثل و ویژگیهای فردی حیوانات در این زمینه می پردازد و این خود موجب می شود تا دانش آموزان جزئیاتی را که برای شرح مفصل مسایل جنسی حیوانات بدان نیاز است، مطالعه کنند.

فضای جنسی

مشکلی که امروزه با آن روبه روییم این است که فضای عمومی جوامع امروزی به تقلید از تمدن غرب، به شکل فضای جنسی درآمده است و مسأله جنس در زمره مسایلی قرار گرفته است که انسان در ابراز و اظهار آنها احساس آزادی کامل می کند، درست همانند آزادی ای که در زمینه های عمومی دیگر احساس می کند و اگر جوامع شرقی دارای نوعی تعهد و التزام و پوشیدگی نسبت به بعد جنسی نبودند تمدن منحرف غرب می توانست وضع شرق را از حالت اسلامی ای که دارد به وضعیت عنان گسیخته ای بدل کند که مردم غرب در آن به سر می برند.

طبیعی است هنگامی که فرهنگ جنسی بدون هوشیاری و دوراندیشی در چنین فضایی فعال شود، روند انحراف را سرعت و سهولت می بخشد.

مفهوم عیب

مفهوم لغوی واژه «عیب» نقص اخلاقی، جسمی یا رفتاری انسان است. بنابراین انحراف اخلاقی هم می تواند عیب به شمار آید. زنای دختران برای خانواده شان عیب و ننگ شمرده می شود. نپوشاندن اعضای تناسلی در برابر مردم عیب است. عیب بودن این دو در نتیجه تحریم شرعی است، که شرع این دو کار را نشانه سستی و کاستی دین می داند و از سوی دیگر، این دو عمل نشانه کاستی (نقص) اجتماعی است زیرا سنتهای اجتماعی آن دو را برنمی تابند.

اما اسلام نمی پذیرد که انسانی بار عیب انسان دیگر را بر دوش بکشد. بنابراین اگر یکی از نزدیکانم منحرف شد اگر چه نزدیکترین نزدیکانم باشد، عیب و ننگ او به من سرایت نخواهد کرد.

زیرا اسلام بر این اصل پای می فشرد که «ولا تزر وازرةٌ وزر اخری.»(انعام. 164) و هیچ کسی بار [گناه] دیگری را برنمی دارد. با این مطلب روشن می شود آنچه که با عنوان شستن ننگ خانوادگی در باره زنی که خطای جنسی مرتکب شده، گفته می شود مفهومی جاهلی است نه اسلامی، زیرا اسلام بار مسۆولیت را بر دوش خود فرد ـ زن زناکار یا مرد زناکار ـ گذاشته است و ننگ را هم ویژه خود آنها می داند و نه متوجه دیگر افراد خانواده یا بستگان آنها.

برخی معتقدند که انحراف جنسی ناشی از خطا در یافتن فرهنگ جنسی یا کاستی آن نیست. بلکه از محرومیت جنسی ای که فضای اجتماعات ما را در بر گرفته است، ناشی می شود.

این مسایل درست همانند دیگر مسایل علمی است که بازگو کردن آن برای کودکان نیازمند شرح و تفسیر است. گاه نه ضرورت اقتضا می کند و نه زمینه مناسبی یافت می شود که کودک به این امور به طور تفصیلی آگاهی یابد. بلکه می توانیم برای او مسأله ولادت را همانند مسأله زراعت یا تخمگذاری، تفسیر کنیم.

ضروری است که جامعه را در این زمینه به فرهنگ مجهز کنیم و این مسأله را وارد فرهنگ عمومی جامعه کنیم و شیوه های درست و استوار فرهنگ جنسی را به پدران و مادران عرضه کنیم که با بهره جویی از آن بتوانند پاسخ کودکانشان را بدهند.

منبع: پایگاه حوزه- سخنان آیت اللّه سیدمحمدحسین فضل اللّه ترجمه: مجید مرادی رودپشتی