قطعهای از بهشت
ماه رمضان به سبب ویژگی هایی که دارد، برترین ماه سال است؛ زیرا در این ماه انسان می تواند گام های بلندی را برای رسیدن به حکمت و هدف آفرینش بردارد و به سوی خداوند تقرب جوید و با تقوایی که در این ماه به دست می آورد خود را برای نبرد در آوردگاه سال آماده سازد و بتواند پنجه در پنجه شیطان افکند. بسیار به جا و مناسب است که درباره اهمیت ماه مبارک رمضان و جایگاه فوق العاده روزه و سیره عملی علما و بیانات آنها در مورد ماه مبارک رمضان نکاتی عرضه بداریم و لذا در ادامه به بیان نکاتی ارزشمند در باره ماه مبارک رمضان خواهیم پرداخت.
تلاوت قرآن همراه با تأمل
دوستان سعی کنند در همه اوقات - به خصوص در ماه رمضان - تلاوت قرآن را از یاد نبرند. قرآن نباید از زندگیتان حذف شود. تلاوت قرآن را حتماً داشته باشید؛ هر چه ممکن است. تلاوت قرآن هم، با تأمل و تدبر اثر میبخشد. تلاوت عجلهیی که همین طور انسان بخواند و برود و معانی را هم نفهمد یا درست نفهمد، مطلوب از تلاوت قرآن نیست؛ نه این که بی فایده باشد - بالأخره انسان همین که توجه دارد این کلام خداست، نفس این یک تعلق و یک رشته ارتباطی است و خود همین هم مغتنم است و نباید کسی را از این طور قرآن خواندن منع کرد. لیکن تلاوت قرآنی که مطلوب و مرغوب مأمورٌبه است، نیست. تلاوت قرآنی مطلوب است که انسان با تدبر بخواند و کلمات الهی را بفهمد، که به نظر ما میشود فهمید. اگر انسان لغت عربی را بلد باشد و آن چه را هم که بلد نیست، به ترجمه مراجعه کند و در همان تدبر کند؛ دو بار، سه بار، پنج بار که بخواند، انسان فهم و انشراح ذهنی نسبت به مضمون آیه پیدا میکند که با بیان دیگری حاصل نمیشود؛ بیشتر با تدبر حاصل میشود؛ این را تجربه کنید. لذا انسان بار اول وقتی مثلاً ده آیه مرتبط به هم را میخواند، یک احساس و یک اشتباه دارد؛ بار دوم، پنجم، دهم که همین را با توجه میخواند، انتباه(توجه) دیگری دارد؛ یعنی انسان انشراح ذهن پیدا میکند. هر چه انسان بیشتر انس و غور پیدا کند، بیشتر میفهمد؛ و ما به این احتیاج داریم.
(بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اعضای هیات دولت، 17/07/1384.)
قطعهای از بهشت
ماه رمضان در هر سال، قطعهای از بهشت است که خدا در جهنم سوزان دنیای مادی ما، آن را وارد میکند و به ما فرصت میدهد که خودمان را بر سر این سفره الهی در این ماه، وارد بهشت کنیم. بعضی همان سی روز را وارد بهشت میشوند. بعضی به برکت آن سی روز، همه سال را و بعضی همه عمر را. بعضی هم از کنار آن، غافل عبور میکنند که مایه تأسف و خسران است. حالا برای خودشان که هیچ، هر کس که ببیند این موجود انسانی، با این همه استعداد و توانایی عروج و تکامل، از چنین سفره با عظمتی استفاده نکند، حق دارد که متأسف شود. این ماه رمضان است. ماه ضیافت الله است. ماه لیلة القدر است.
(بیانات مقام معظم رهبری در دیدار روحانیان و مبلغان اعزامی به مناسبت فرارسیدن ماه مبارك رمضان، 17/11/1372.)
رمضان؛ ماه همواری راه
ما در طول سال و در مسیر طولانی حرکت خودمان در چالش با هواهای نفسانی، با گناهان، با فضاهای تاریکی که خودمان به دست خودمان به وجود میآوریم، با مشکلاتی مواجه میشویم. گاهی انسان برای این که حال دعا پیدا کند، مشکل دارد؛ گاهی برای این که قطره اشکی بفشاند، مشکل دارد؛ چون راه دشوار است، به وسیله خلافها و گناههای خود احاطه میشویم؛ اما قطعه ماه رمضان، آن قطعهیی است که حرکت در آن قطعه آسان است؛ مثل این است که در این راه دشواری که میخواهید به محلی یا به شهری برسید، گاهی مجبورید پیاده راه را طی کنید؛ گاهی مجبورید از آب بگذرید؛گاهی انسان برای این که حال دعا پیدا کند، مشکل دارد؛ گاهی برای این که قطره اشکی بفشاند، مشکل دارد؛ چون راه دشوار است، به وسیله خلافها و گناههای خود احاطه میشویم؛ اما قطعه ماه رمضان، آن قطعهیی است که حرکت در آن قطعه آسان است.
گاهی مجبورید از باتلاق بگذرید؛ یک جا هم میرسید به فرودگاهی که هواپیمای مجهزی آماده است تا شما را بی دردسر و با خیال راحت و پس از طی مسیر طولانی به مقصد برساند. آغاز ماه رمضان، رسیدن به همین فرودگاه است. خدای متعال راه را در ماه رمضان هموار کرده است و فضا را در ماه رمضان، فضای خالی از معارض قرار داده است. این روزهیی که شما میگیرید، نفس و هواهای نفسانی را به زنجیر میکشد؛ این عبادتها، این دعاها، این خشوعها، این ذکرها و این لیلة القدر همان وسایل همواری است که شما را فرسنگها جلو میبرد؛ راهی را که در طول سال و در ماههای دیگر گاهی یک متر یک متر باید طی کنیم، میتوانیم اگر همت کنیم و اگر خودمان را برسانیم، در ماه رمضان این راه را فرسنگ فرسنگ طی کنیم؛ لذاست که شما میبینید اولیای خدا از مژده رسیدن ماه رمضان خرسند میشدند و از فراق ماه رمضان اشکهایشان سرازیر میشد.
(بیانات آیةالله خامنه ای ، در خطبههای نماز عید سعید فطر، 24/08/1383.)
عبادت و تهجد
از جمله برنامههای ویژهی حضرت امام، رضوان الله علیه، در ماه مبارک رمضان، عبادت و تهجد بود. امام، عبادت را ابزار رسیدن به عشق الهی میدانستند. و به صراحتبیان میکردند که در وادی عشق، نباید به عبادت به چشم وسیلهای برای رسیدن به بهشت نگاه کرد
(روزنامه جمهوری اسلامی، 20 / 11 / 64.).
اکثر آشنایان امام نقل میکنند که از سن جوانی، نماز شب و تهجد، جزء برنامههایشان بود. بعضی از نزدیکان ایشان میگفتند که وقتی در ظلمت و تاریکی نیمهی شب، آهسته وارد اتاق امام میشدم، معاشقه امام را با ایزد احساس میکردم و میدیدم که با خضوع و خشوعی خاص، نماز میخواندند و قیام و رکوع و سجود را بهجا میآوردند که حقا وصف ناپذیر بود. با خودم فکر میکردم که شب امام، حقیقتا، لیلة القدر است.
(امام در سنگر نماز، ص 83؛ هزار و یک نکته، حسین دیلمی، نکتهی 129).
سیره عملی میرزا محمد جعفر انصاری در ماه مبارک رمضان
این عالم جلیل القدر از بستگان مرحوم شیخ مرتضی انصاری و از مراجع نامدار خوزستان و حافظ قرآن مجید بوده است. درباره ی او نوشتهاند: او با آن همه مشاغل درسی و... عبادات موظفهی خود را که از سنّ بلوغ مشغول به آنها بود، ترک ننمود. او گذشته از نوافل شبانهروزی و قرائت یک جزء کلام اللّه و نماز حضرت جعفر طیار هر روز زیارت جامعه و عاشورا را در یک جلسه ایستاده به جا میآورد و هنگام عبادت توجه خاصی داشت. حافظهاش بسیار عجیب بود، قرآن مجید و تعقیبات نمازها و دعاهای هر ماه و هر روز و شب ماه مبارک رمضان را از حفظ داشت.
سیره عملی علامه طباطبایی در ماه مبارک رمضان
علامه در مراتب عرفان و سیر و سلوک معنوی مراحلی را پیموده بود. درجلساتی که در محضرشان بودیم، وقتی جلسه به سکوت میکشید، دیده میشد که لب های استاد به ذکر خدا حرکت میکرد. به نوافل مقیّد بود و حتی گاهی دیده میشد که دربین راه مشغول خواندن نمازهای نافله است. شب های ماه رمضان تا صبح بیدار بود، مقداری مطالعه میکرد و بقیه را به دعا و قرائت قرآن و نماز وذکر مشغول بود. در قم هفتهای حداقل یک بار به حرم حضرت معصومه علیهاالسلام مشرف میشد و یا در ایام تابستان غالبا به زیارت حضرت رضا علیه السلام میشتافت. شبها به حرم مطهر مشرف میشد و در بالای سر مینشست و با حال خضوع به زیارت و دعا میپرداخت.
مرحوم علامه طباطبایی(ره) در درس تفسیرشان فرموده بودند که من در طول عمرم تا به حال به یاد ندارم که شبهای ماه رمضان را خوابیده باشم. نقل است علامه هنگام افطار پیاده به حرم حضرت معصومه(س) میشد سپس به خانه میرفت و افطار میکرد. به گزارش فارس، علامه طباطبایی (رحمة الله علیه) ماه مبارک رمضان تا صبح بیدار بودند؛ مقید بودند دعای سحر را با افراد خانواده بخوانند و پیش از ماه رمضان از همسایهها اجازه میگرفتند که اگر برای سحر خواب ماندند آنها را بیدار کنند.
علامه طباطبایی شبهای رمضان مطالعه و دعا میکرد
علامه طباطبایی در مراتب عرفان و سیر و سلوک معنوی مراحلی را پیموده بود. اهل ذکر و مناجات بود. در بین راه که او را میدیدند غالبا ذکر خدا را بر لب داشت. شاگردانشان نقل میکنند که در جلساتی که در محضر ایشان بودند، وقتی جلسه به سکوت میکشید، دیده میشد که لبهای استاد به ذکر خدا حرکت میکرد. به نوافل مقیّد بود و حتی گاهی دیده میشد که در بین راه مشغول خواندن نمازهای نافله است.
شبهای ماه رمضان تا صبح بیدار بود، مقداری مطالعه میکرد و بقیه را به دعا و قرائت قرآن و نماز و اذکار مشغول بود. در قم هفتهای حداقل یک بار به حرم حضرت معصومه (س) مشرف میشد و یا در ایام تابستان غالباً به زیارت حضرت رضا (ع) میشتافت. شبها به حرم مطهر مشرف میشد و در بالای سر مینشست و با حال خضوع به زیارت و دعا میپرداخت.
ماه رمضان فرصتى براى دورى از غفلت
دعا در ماه رمضان و همه خصوصیات این ماه مبارك این است كه ما را متذكر مىكند؛ از غفلت بیرون مىآورد؛ آلودگیهاى ما را به ما نشان مىدهد و در بین دعا و نماز و توجه، فرصتى به ما دست مىدهد كه اشتباهاتى را كه با آنها انس و خو گرفتیم، بازنگرى كنیم و آنها را بشناسیم؛ چون گاهى انسان گناهى را عادت كرده كه انجام بدهد و توجه ندارد كه این گناه است. البته تنبلى، سستى و بقیه نواقصى را هم كه داریم، مىتوانیم بازنگرى كنیم.
این فصل یك ماهه، فصل بسیار با ارزش و قیمتى است. در این سى روز یا بیستونه روز، خدا لیلةالقدر را قرار داده و لیلةالقدر یك فرصت استثنایى در طول سال براى انسان است. كه اگر انسان توانسته باشد آن شب را درك بكند، خیر زیادى گیرش آمده.
(سخنرانى در روز 29 ماه مبارك رمضان،7/3/1366)
منبع:
رجا نیوز
سایت معاونت پژوهشی و آموزشی(http://www.pajohe.ir)
پایگاه شهید آوینی
پایگاه اطلاع رسانی راسخون
ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان
پایگاه مقام معظم رهبری http://farsi.khamenei.ir
تهیه و فرآوری: جواددلاوری، گروه حوزه علمیه تبیان