تبیان، دستیار زندگی
انسان کامل عصر ما که برای همیشه و تا ابد مسجود ملائکه است، همان کسی که به برکت وجود او روزی ما می رسد و آسمان و زمین برپا می ماند، او انسان کامل عصر ماست که چشم های نالایق، او را نمی بیند، اما همچون خورشید پشت ابر از برکات وجود او بهره مند می گردد.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

مسجود عصر ما!

امام زمان


داستان خلقت انسان و آنچه که پروردگار عالم در همان ابتدا درباره انسان و چیزی که درباره او می داند داستان هر روزه ی زندگی است! به راستی خداوند چه چیزی درباره ی خلقت انسان می دانست که فرشتگان از آن بی اطلاع بودند و بر اساس آن خلقت انسان را مساوی را با خلق موجودی مفسد و خونریز می دانستند؟!

آگاهمان نما خدا!

قبل از خلقت آدم، خداوند متعال به ملائکه اعلام کرده بود که: إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَةً...؛ من در زمین جانشینی از خودم خواهم گماشت...» (بقره/ 30) اگر چه خدای متعال اسمی از آن خلیفه ی زمینی خود نبرده بود و ملائکه نیز آگاهی از خصوصیات او نداشتند، ولی همین قدر که اجمالاً پی بردند آن خلیفه از زمین است و نژاد خاکی دارد و موجود خاکی هم مختلط از شهوت و غصب می باشد، از اینجا پی بردند که این مخلوق جدید موجودی مفسد و خونریز خواهد شد. از این رو خواستند از راز این کار آگاه شوند و گفتند: أَتَجْعَلُ فِیهَا مَنْ یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِكُ الدِّمَاءَ... ،خدایا آیا می خواهی در زمین موجودی مفسد و خونریز بیافرینی؟!» (بقره/30) و به صورت حتمی یا این سوال به خدای متعال عرض کردند که خدایا چه فایده که در زمین موجودی مفسد و خونریز بیافرینی؟ خداوند متعال در پاسخ فرشتگان فرمودند: «انّی أعلم ما لا تعلمون؛ من چیزی می دانم که شما نمی دانید.» (بقره/30)

به راستی خدای متعال در این انسان چه چیزی می دید و درباره ی او چه چیزی می دانست که هدف از خلقت انسان را اراده کرده بود؟!واقع مطلب آن است که از صلب همین موجود خاکی انواری درخشید که به تمام عوالم امکان از آسمانیان و زمینیان ارزش بخشید.آیا انصافاً این قابل قبول است که خداوند حکیم این دستگاه با عظمت تشکیل یافته از زمین با نعمت های فراوانش و آسمان و خورشید و ستارگان و ... این همه را برای این ساخته و پرداخته است که مشتی موجود دو پا به نام انسان،منبع شهوت و غضب بیایند و بخورند و با هم بجنگند و هزاران جنایت از خود بروز دهند و بمیرند

راز خدا!

به راستی خدای متعال در این انسان چه چیزی می دید و در باره ی او چه چیزی می دانست که هدف از خلقت انسان را اراده کرده بود؟! واقع مطلب آن است که از صلب همین موجود خاکی انواری درخشید که به تمام عوالم امکان از آسمانیان و زمینیان ارزش بخشید. آیا انصافاً این قابل قبول است که خداوند حکیم این دستگاه با عظمت تشکیل یافته از زمین با نعمت های فراوانش و آسمان و خورشید و ماه و ستارگان و ... این همه را برای این ساخته و پرداخته است که مشتی موجود دو پا به نام انسان، منبع شهوت و غضب بیایند و بخورند و با هم بجنگند و  هزاران جنایت از خود بروز دهند و بمیرند. این مساله درست مثل آن است که کسی باغ و بوستانی وسیع پر از درختان و رودها با هزینه ای سنگین تهیه کند و خانه ای بسیار مجلل و با شکوه در آن بسازد و فرش های عالی در آن بگستراند و انواع وسائل زندگی خوش را در آن فراهم سازد آن گاه یک گله گرگ و روباه و ببر و پلنگ و خرگوش در آن جا بدهد و بگوید می خواستم این حیوانات در اینجا بخورند و فضله بریزند و با هم بجنگند. آیا این کاری ابلهانه و سفیهانه نیست؟

امانت

پذیرایی یک مهمان عزیز!

آری مقصود خداوند حکیم از ایجاد دستگاه عظیم آفرینش پذیرایی از یک مهمان بسیار بزرگ است به نام انسان کامل. کسی که در پرتو نور وجود او آسمان  و زمین برپاست و در هر زمان و دوره ای یکی از آن انسان های کامل به نام حجّت زمان در روی زمین و زیر آسمان بوده که به اذن خداوند تبارک و تعالی حافظ نظام عالم و مدبّر امور جهان بوده است. در اصل اگر رسول الله الاعظم محمد مصطفی (صلی الله علیه واله وسلم) و ولی الله الاکرم علی مرتضی (علیه السلام) و حبیبة الله اکبری فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و حجج الله العلیا ائمه ی معصومین (علیه السلام) نبودند، اساساً خلقت آسمان و زمین و کرات و کهکشان ها همگی لغو و خالی از حکمت است!

انسان کامل عصر ما که برای همیشه و تا ابد مسجود ملائکه است، همان کسی که به برکت وجود او روزی ما می رسد و آسمان و زمین برپا می ماند، او انسان کامل عصر ماست که چشم های نالایق، او را نمی بیند، اما همچون خورشید پشت ابر از برکات وجود او بهره مند می گردد

روزی مردمان!

وقتی خداوند متعال فرمان سجده به آدم ابوالبشر (علیه السلام) را به فرشتگان داد، به خاطر آن بود که انسان های کامل که اساس هستی و خلقت به خاطر وجود آن هاست در صلب مبارک حضرت آدم (علیه السلام) بودند و مورد تعظیم و تکریم فرشتگان قرار گرفتند و به امر خدا مسجود عموم آسمانیان گردیدند. آن راز نهفته ی خدا که به خاطر آن ملائکه را امر به سجده بر آدم (علیه السلام) نمود همانا خلقت انسان های کاملی بود که خداوند آن را می دانست و فرشتگان نمی دانستند! انسان کامل که به یمن و برکت وجود او روزی سایر موجودات می رسد و آسمان ها و زمین به وجود آن ها بر پا می گردد: «بیمنه رزق الوری و بوجوده ثبتت الارض و اکسّماء»!

مسجود عصر ما!

به این ترتیب خداوند متعال با امر به سجده به ملائکه برای همیشه به همگان آموخت که بایستی انسان کامل را مورد تکریم و تعظیم قرار داد. انسان کاملی که هیچ عصر و دوره ای از وجود او خالی نبوده و نیست که «لولا الحجّة لساخت الارض. ؛ اگر حجت خدا بر روی زمین نباشد زمین نابود می شود.» انسان کامل عصر ما که برای همیشه و تا ابد مسجود ملائکه است، همان کسی که به برکت وجود او روزی ما می رسد و آسمان و زمین برپا می ماند، او انسان کامل عصر ماست که چشم های نالایق، او را نمی بیند، اما همچون خورشید پشت ابر از برکات وجود او بهره مند می گردد. آری، مسجود ملائکه ی عصر ما جز مولای غائب از نظر، مهدی فاطمه (علیهماالسلام) نیست! به امید ظهورش

إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدا وَ نَرَاهُ قَرِیبا...

                                                                                                                                                             ن. رادفر          

بخش مهدویت تبیان


منابع و مآخذ:

1- صفیر هدایت (سلسله مباحث تفسیری)- سید محمد ضیاء آبادی- شماره ی 41- صص 3-2)

2- امام عصر (علیه السلام) عصاره ی خلقت- آیت الله جوادی آملی

3- تفسیر المیزان- علامه طباطبائی (رحمه الله) – ج1

4- تفسیر نمونه- زیر نظر آیت الله مکارم شیرازی – ج 1

5- اسرار آلایات- صدرالمتالهین شیرازی (ملاصدرا)

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.