انتظار ظهور منجی در بین یهود و نصاری

نویسنده آمریکایی کتاب « قاموس مقدّس »، درباره شیوع اعتقاد به ظهور، و انتظار پیدایش یک منجی بزرگ جهانی در میان قوم یهود چنین می نویسد:

عبرانیان منتظر قدوم مبارک مسیح نسلاً بعد نسل بودند، و وعده آن وجود مبارک... مکرّراً در زبور و کتب انبیا، علی الخصوص، در کتاب « اشعیا » داده شده است. تا وقتی که « یحیای تعمید دهنده » آمده، به قدوم مبارک وی بشارت داد، لیکن یهود آن نبوآت (پیشگوییها) را نفهمیده با خود همی اندیشیدند که مسیح، سلطان زمان خواهد شد، وایشان را از دست جور پیشگان و ظالمان رهایی خواهد داد، و به اعلا درجه مجد و جلال ترقّی خواهد کرد.[1]

نویسنده کتاب « قاموس کتاب مقدّس » ، در کتاب خود از یهودیان، زبان به شکایت می گشاید که دعوت عیسای مسیح را بعد از آن همه اشتیاق و انتظار، سرانجام نپذیرفتند و او را مسیح واقعی نپنداشتند و او را با مسیح موعودی که سلطان زمان خواهد بود و منجی واپسین و مژده اش را کتاب مقدّسشان داده بود و سالها در انتظارش در التهاب سوزان لحظه شماری می کردند، مطابق نیافتند. از این رو، با او به دشمنی برخاستند، حتّی وی را جنایتکار به ملّت اسرائیل، و تعالیمش را، ضدّ آرمان اساسی کتب مقدّس عهد عتیق (تورات و ملحقات آن) دانستند، ناچار به محاکمه اش فراخواندند و به اعدام محکومش کردند، و همچنان با احساس غبنی جانکاه مجدداً در انتظار مسیح موعود و رهایی بخش از رنج و ستم، نشستند.

مسیحیان، با این که حضرت عیسی (علیه السلام) را مسیح موعود یهودیان می دانستند، چون نسبت به پیروی او احساس ناتمامی کردند، یکباره امیدشان از زمان حال برکنده شد. حماسه انتظار را از سرگرفتند و در انتظار مسیح و بازگشت وی از آسمان، در پایان جهان نشستند.

طبق نوشته « مستر هاکس آمریکایی »، در کتاب خود (قاموس کتاب مقدس) کلمه «پسر انسان» 80 بار در انجیل وملحقات آن (عهد جدید) به کار رفته که فقط 30 مورد آن با حضرت عیسی (علیه السلام) قابل تطبیق است، و 50 مورد دیگر از مصلح ونجات دهنده ای سخن می گوید که در آخر زمان ظهور خواهد کرد.! [2]

مسیح های دروغین

اعتقاد به ظهور یک منجی بزرگ جهانی و اشتیاق، به ظهور یک رهبر آسمانی در میان یهود ونصاری، آن چنان اصیل وریشه دار است که در طول تاریخ این دو ملّت، مدّعیان شگفتی را پدید آورده، و افراد زیادی پیدا شده اند که خود را به دروغ مسیح موعود معرّفی کرده اند. به طوری که صاحب کتاب « قاموس کتاب مقدّس » درباره شماره مدّعیان دروغین مسیح موعود می نویسد:

24 نفر مسیحیان (مسیح های) دروغگو در میان بنی اسرائیل ظاهر گشتند که مشهورترین ومعروفترین آنها « برکوکبه » است که در اوایل قرن ثانی می زیست. و آن دجّال معروف ادّعا می نمود که رأس و رئیس و پادشاه قوم یهود است.

و در مائه دوازدهم تخمیناً ده نفر از مسیحیان، ـ یعنی: مسیح های دروغگو ـ ظاهر گردیده، جمعی را به خود گروانیده، واین مطلب اسباب فتنه و جنگ شده، و جمعی کثیر نیز در آن معرکه، طعمه شمشیر گردیدند. و آخرین مسیحیان ـ مسیح های دروغگو ـ « مردخای » است. او شخصی بود آلمانی که در سال 1682 میلادی ظهور کرده، اسباب اشتداد فتنه، و اشتعال نائره فساد گشت، و چون آتش فتنه بالا گرفت، فراری گردیده معدوم الاثر شد.

نویسنده کتاب « دیباچه ای بر رهبری» بعد از نقل این جریان از کتاب « قاموس کتاب مقدس » می نویسد:

متأسّفانه اطّلاع مۆلّف آمریکایی ـ کتاب «قاموس کتاب مقدّس» به زبان فارسی، که سالها نیز ساکن همدان بوده است ـ درباره شماره مدّعیان مسیحائی و همچنین درباره آخرین کسی که به عنوان مسیح موعود قیام کرده است، نارساست.

شماره این مدّعیان، به مراتب بیشتر از آن است که وی یادآور شده است، همچنین قیام «مردخای» آلمانی در قرن هفدهم، واپسین قیامی نیست که تاریخ مسیحیّت آن را به یاد می آورد. تنها طی دو قرن هیجده و نوزده در انگلستان، بالغ بر شش تن، به نام مسیح موعود ظهور کرده اند، و اغتشاشهایی را هم دامن زده اند، و پاره ای از آنان نیز به کیفر رسیده اند.[3]

البته به موازات دین مسیح، در دین یهود نیز، مسیح های دروغین متعدّد ظهور کرده اند. از جمله، یکی از مسیح های یهودی، « داود آل روی » از یهودیان ایران است. او در اواسط قرن دوازدهم در میان یهودیان ایران، مدّعی شد که او مسیح موعود است. [4]

پی نوشت:

[1] قاموس کتاب مقدّس، ص 806، به نقل از کتاب (او خواهد آمد)، ص 32.

[2] او خواهد آمد، ص 33، به نقل از قاموس مقدس، ص 219.

[3] دیباچه ای بر رهبری، ص 95 ـ 96.

[4] دیباچه ای بر رهبری، ص 101 ـ 102.

بخش مهدویت تبیان

منبع: کتاب امام مهدى در آیینه ادیان . سید مرتضى عسكرى