احمدی نژاد از ایران می‌رود!

یک شخص سیاسی همیشه قرابت خاصی با رسانه ها دارد، با رسانه ها می آید و  با رسانه ها می رود. از جمله این اشخاص رئیس جمهور است، رئیس جمهور علاوه بر وزارتخانه،سازمان ها و اداره هایی که در زیر چتر خود دارد، چند رسانه هم دارد که بلندگوی تبلیغاتی دولت هستند. از دولت بودجه می گیرند و بدون هیچ چشم داشتی هم، برای آن کار می کنند. آنان مصداق واقعی یک رسانه دولتی اند.

رسانه های دولتی از جمله روزنامه ایران و ایرنا با تغییر هر دولت بسته به دیدگاه و ایدئولوژی آن دولت تغییر موضع می دهند. در واقع در هر دوره ای در دولتی بودن خود مشترک و در نوع تریبون بودن خود متفاوت می شوند. خاصیت تغییر پذیری رسانه ها و جایگاه خاص آنان در بدنه دولت، بیانگر آن است که این موسسات در دولت های متفاوت افراد بسیاری را به خود دیده اند اما این رویکرد در دوران دولت نهم و دهم شکل خاصی تری به خود گرفت. از روزهای ورود محمود احمدی نژاد به دولت با شکل مدیریتی وی که در طول٨ سال نیمی از کابینه عوض شده، قطعا رسانه های وابسته به دولت نیز از این رویکرد مستثنی نبوده اند. اما این روند از آن زمان شکلی خاص به خود گرفت که علی اکبر جوانفکر به سمت مدیر عاملی خبرگزاری ایرنا و سر پرستی موسسه مطبوعاتی ایران درآمد.

رسانه های دولت که از ابتدا سیر تبلیغاتی و همیشگی خود را در کنار اطلاع رسانی داشتند با ورود جوانفکر این روند حالت خاصی تری به خود گرفت و وضع تا جایی ادامه پیدا کرد که جایگاه روزنامه ایران در حد یک روزنامه دیواری پایین آمد. از روز آمدن وی این رسانه ها مانند تریبونی برای جریان و اشخاص خاص دولت شدند. اسفندیار رحیم مشایی، دیدگاه ها و طرفداران وی جایگاهی خاص در صفحات به ویژه صفحه اول این روزنامه پیدا کردند . علاوه بر متن این روزنامه، فعالیت های جانبی این موسسات هم در ادامه همین روند قرار گرفت. انتشار ویژه نامه هایی چون خاتون، پدر و.... . همه و همه ی این فعالیت ها در دورانی بود که این  موسسه روزهای خاصی را به خود دید. از توقیف و بازداشت علی اکبر جوانفکر و حکم محکومیت او پیرامون ویژ‌ه نامه خاتون گرفته تا انتشار روزنامه بدون تیتر اصلی، منع روزنامه نگاران از خواندن روزنامه های مخالف، توقیف ویژه نامه پدر، تیتر مشایی کیست و....

در کنار روزنامه ایران و خبرگزاری ایرنا دو بازوی دیگر به طور رسمی به این رویکرد اضافه شدند روزنامه خورشید وابسته به سازمان شستا و روزنامه شهروند وابسته به هلال احمر. رسانه هایی که در کنار فعالیت اصلی خود و بیش از آن سعی کردند تریبونی برای حفظ این جریان و تبلیغ آن باشند. فعالیت این دو رسانه در ایام انتخابات برای کاندیدای دولت و تخریب دیگر کاندیدا بی هیچ خوانش فرامتنی ای قابل ادراک بود.

البته رسانه های وابسته مکتوب و به ویژه مجازی که در این حلقه عمل می کردند کم نبودند. رسانه هایی که بعد از مرداد ماه می توانند تریبون بودن خود را به نوعی حفظ کنند و جای خالی رسانه های رسمی تر را برای دولت دهمی ها پر کنند زیرا با تغییر دولت دیگر این تریبون ها متعلق به دولت نهم و دهم و جریان خاص نخواهد بود و حال نوبت آن است طبق عادت، این رسانه ها فضای جدیدی را در دولت تدبیر و امید تجربه کنند.

دولت تدبیر و امید باید از کلید خود برای باز نمودن این قفل نیز استفاده کند. وقت آن است حسن روحانی که در رفع و برگشت از عقب ماندگی هایی که در دولت گذشته پیش آمده، برای رسانه های دولتی و عقب گردهایی که آنها از تخصص و تعهد خود در این دوره داشتند هم کارهایی کند. رسانه های دولتی به ویژه روزنامه ایران اکنون در  حد یک روزنامه دیواری عمل می کنند و بیشتر شکلی زرد دارند تا یک روزنامه ای که عنوان روزنامه رسمی دولت جمهوری اسلامی ایران را یدک می کشد. آقای روحانی و تیم رسانه ای ایشان باید در این زمینه ها دچار اشتباهات گذشته نشوند و رسانه های دولتی را:

* تریبون  افرادی خاص و جدا از ملت قرار ندهند.

* به جای اینکه  تریبونی برای تبلیغات صرف قرار دهند، تریبونی برای طرح و حل مطالبات مردم قرار دهند.

*ابزار اطلاع رسانی کامل، دقیق و شفاف فعالیت های دولت قرار دهند.

*محل اختلاف افکنی بین مسئولین و بداخلاقی ها و سیاست زدگی ها قرار ندهند.

*در بعد داخلی مروج ارزش های ایرانی اسلامی و در بعد بین الملل مبلغ ارزشهای انقلاب اسلامی قرار دهند.

*مامنی برای تحقق خواست و دیدگاه آزادی رسانه ای خود و فضای باز و معتدل و قانونی مطبوعات کرده و برای منتقدین هم جایگاهی واقعی در رسانه های دولتی قائل شوند.

*متعلق به منافع و ارزش های همه مردم بدانند و آن را تریبونی یکطرفه و در اختیار اندیشه های خاص نکنند ، اتفاقی که در برخی دولت های گذشته افتاد.

*الگویی برای ترویج روزنامه نگاری صحیح، اخلاقی و متعهدانه قرار دهند.

حرف آخر

رسانه های دولتی قبل از هر کاری باید جوابگوی این مطالبه باشند که بتوانند مردم را از فعالیت های دولتی، مواضع و دیدگاه های آن با خبر کنند. رویکردی که عدم اجرا یا اجرای ناصحیح آن اولین ضربه ها را به بدنه خود دولت خواهد زد و با حاشیه سازی و درگیری در جنگ روانی مخالفین علیه دولت از فرصت خدمت خود جا خواهند ماند. اطلاع رسانی دقیق، کامل و روشن سازی افکار عمومی از مطالباتی است که بارها مقام معظم رهبری در دولت گذشته آن را عنوان کردند.

علاوه بر این، رسانه دولتی باید با عملکرد متخصصانه و اخلاقی خود اینچنین فضایی را در کل فضای مطبوعاتی کشور ایجاد کرده و به ایجاد فضای اعتدال، همدلی و خدمت کمک کنند. باید از پتانسیل نقد نیز در درون رسانه های خودی استفاده کرده  و در عین ترویج  فضای نقد و مشورت در جامعه ، این مهم  را از درون خود و رسانه های دولتی آغاز کنند.

باید دید حسن روحانی با وجود افراد متخصص در زمینه رسانه و ارتباطات پیرامون خود و همچنین شعار اعتدالگرایانه دولت تدبیر و امید چگونه به استقبال این رسانه ها خواهد رفت. آیا در این زمینه متفاوت از گذشته خواهد بود و طعم اعتدال در فعالیت های رسانه های دولتی را نیز  به افکار عمومی خواهد چشاند؟

بخش ارتباطات تبیان