بزرگترین آرزوی مولود کعبه

یوسف كنعان عشق، بنده رخسار اوست          خضر بیابان عشق تشنه گفتار اوست  

موسى عمران عشق، طالب دیدار اوست         كیست سلیمان عشق؟ بر در او یك فقیر     

راستى او كیست كه از تمام دلربایان دل ربوده، و همه مشتاق دیدار جمال دلاراى او هستند و تشنه یك نگاه چشمان مست جادوئى او، امام على(علیه السلام) كه همه انبیاء مشتاق دیدار او بودند، و تمام اولیاء در حسرت دیدار روى او در لحظه جان یك عمر انتظار كشیدند، چه فهمیده از جمال یوسف زهرا(سلام الله) كه با آه و ناله بزرگترین آرزوى خویش را دیدن چهره نورانى مهدى موعود مى‏داند؟

جمال از نور یزدان دارى اى دوست    صفاى باغ رضوان دارى اى دوست   

توئى یوسف كه در هر كوى و برزن   هزاران پیر كنعان دارى اى دوست    

آرى على عمرانى هنوز جمالت را ندیده، مشتاق و خریدار تو گشته و آنجا كه سخن از تو به میان مى‏آید اینگونه حسرت دیدار را به صحنه بیان و كلام مى‏آورد، و با حالت سرشار از عشق و شیدایى به سینه خود اشاره كرده و آهى كشیده مى‏فرماید: «شوقاً الى رۆیته؛ چقدر به دیدار او مشتاقم» و در نهج البلاغه مى‏خوانیم:

«الا بابى و امّى هم من عدّةٍ اسمائهم فى السّماء معروفةٌ و فى الارض مجهولةٌ؛

آگاه باشید! آنان كه پدر و مادر فدایشان باد، از كسانى هستند كه نام آنها در آسمان معروف و در زمین ناشناخته و گمنامند».

به امیرمۆمنان باید حق داد كه اینگونه عاشق دیدار جمال زیباى امام زمان باشد، چرا كه خود مولا، آن‏چنان او را وصف می كند كه هركس بشنود ندیده شیدا و خریدار او مى‏شود:

گوشه‏اى از غم هجران تو گفتم با شمعآنقدر سوخت كه از گفته پشیمانم كرد  

آنجا كه فرمود:«هو شابّ مربوع حسن الوجه حسن الشّعر یسیل شعره على منكبیه و نور وجهه یعلو سواد لحیته و رأسه بابى ابن خیرة الاماء او جوانى چهارشانه، نیكو صورت و نیكو موى مى‏باشد كه موهایش بر شانه فرو ریخته و نور صورتش سیاهى موى سر و ریش او را تحت الشعاع قرار مى‏دهد. پدرم فداى او باد كه فرزند بهترین كنیزان است».

یاد شیرین مهدى و عشق سركش مولا، به فرزندان معصومش مخصوصاً امام زمان(عج الله تعالی) امان نمى‏دهد كه از آن‏ها و اوصاف و كمالاتشان در جاى جاى نهج البلاغه یادى نكند و مردم زمان خود و آیندگان را به این صورت آگاه نكند: «آرى خداوندا! زمین هیچ‏گاه از حجّت الهى خالى نیست، كه براى خدا با برهان روشن قیام كند، (آن حجت و امام) ظاهر و آشكار است و یا بیمناك و پنهان تا حجّت خدا باطل نشود و نشانه‏هایش از میان نرود. تعدادشان چقدر؟ و در كجا هستند؟ به خدا سوگند كه تعدادشان اندك ولى نزد خداوند بزرگ مقدارند(چرا) كه خدا به وسیله آنان حجّت‏ها و نشانه‏هاى خود را نگاه مى‏دارد تا به كسانى كه همانندشان هستند بسپارد، و در دل‏هاى آنان بكارد، آنان كه دانش، نور حقیقت بینى را بر قلبشان تابیده و روح یقین را دریافته‏اند. كه آن‏چه را خوشگذران‏ها دشوار مى‏شمارند.و یا آنچه كه ناآگاهان از آن هراس داشتند انس گرفتند، در دنیا با بدن‏هایى زندگى مى‏كنند كه ارواحشان به جهان بالا پیوند خورده است، آنان جانشینان خدا در زمین، و دعوت كنندگان مردم به دین خدایند» آنگاه فرمود:«آه آه شوقاً الى رۆیتهم؛آه آه، چقدر مشتاق دیدارشان هستم».

من مات قد و قامت موزون توام         مفتون جمال روى بى‏چون توأم

حاشا كه بگویمت تو لیلاى منى          امّا من دلباخته مجنون توأم    

مخصوصاً دوران ظهور آن حضرت و استقرار حكومت عادله او، كه جمال و كمال و دولت و صولت گردهم آمده، سخت مورد اشتیاق امیرمۆمنان بوده است، لذا فرمود: «یا شوقاً الى رۆیتهم فى حال ظهور دولتهم؛ چقدر مشتاق دیدار آنها هستم در آن زمان كه در ظهور دولتشان به سر مى‏برند.»

خبر از غیبت امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف)

سالها قبل از تولد آن حضرت، امیر بیان خبر از غیبت یوسف زهرا مى‏دهد و این خبر تلخ را براى همراهان و آیندگان بیان مى‏كند كه «اَلا وَ اِنَّ مَن اَدرَكَها مِنّا یَسرى فِیها بسِرِاجٍ مُنیرٍ و یَحذُو فیها عَلى مِثالِ الصّالِحین لیَحلَّ فیها رِبقاً وَ یُعتِقَ فیها رقّا وَ یَصدَعُ شَعباً، وَ یَشعَبَ صَدعاً، فى سُترَةٍ عَنِ النّاسِ لایُبصِرُ القائِفُ اَثَرَهُ وَلَو تابَعَ نَظَرهُ؛بیدار باشید و براستى آن كس از ما (یعنى حضرت مهدى(علیه السلام) كه فتنه‏هاى آینده را دریابد، با چراغى روشنگر در آن گام مى‏نهد، و برهمان روش صالحان (پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) و امامان گذشته) رفتار مى‏كند تا گره‏ها را بگشاید، بردگان (و ملّت‏هاى اسیر) را آزاد سازد، و جمعیّت گمراه (و ستمگر را) پراكنده، و حق جریان پراكنده را جمع آورى كند (حضرت مهدى(علیه السلام) سالهاى طولانى) در پنهانى از مردم به سر مى‏برد آن چنان كه اثر شناس اثر قدمش را نمى‏یابد گرچه در یافتن اثر (و نشانه‏ها) تلاش فراوان نماید.»

دلا دیدى پدر رفت و یتیمان     به هر كوهى نداى وا پدر كرد

و در بخش دیگر فرمود: «فَهُوَ مُغتَرِبٌ اِذا اغتَرَبَ الاِسلامُ، وَ ضَرَبَ بِعسببِ ذَنبِهِ وَ الصَقَ الاَرضَ بِجِرانِهِ، بَقیّةٌ مِن بَقایا حُجّتِهِ، خَلیفَةٌ من خَلائِفِ اَنبِیائِهِ؛ در آن هنگام اسلام غروب مى‏كند و چونان شترى(در راه مانده) دم خود را به حركت در آورده گردن به زمین مى‏چسباند او (حضرت مهدى) پنهان خواهد شد (و غیبت صغرى و كبرى آغاز خواهد شد) او باقیمانده حجّت‏هاى الهى و آخرین جانشین از جانشینان پیامبران است.

تمام عمر چشم خسته ما         به یادت همچنان‏تر ماند برگرد

راستى غیبت و هجران امام مهدى(عج اله تعالی فرجه الشریف) روزى است كه یاد آن دل هر شیعه را رنجور مى‏كند و بى اختیار اشك و آه فریاد مى‏زند:

و در آخر باید گفت

از نكاتى كه بسیار قابل دقت است این است كه امیرمۆمنان(علیه السلام) ظهور و قیام آن حضرت را نزدیك مى‏داند، این بشارت روح تازه در كالبد خسته دلان دوران غیبت مى‏دهد، و باعث مى‏شود رنج دورى از حضرت را و فتنه‏ها و فسادهاى آخرالزّمان را با شهد شیرین یاد ظهور و نزدیك بودن آن تحمّل نمایند.

جان بر كف راه تو و تیغ دو ابروى توأند        محو تماشاى تو و آن قد دلجوى توأند

امام على (علیه السلام) مى‏فرماید: «وَ ما اَقرَبَ الیَوم مِن تَباشیر غَدٍ! یا قَوم هذا اِبّان وُرودِ كُلِّ مَوعُودٍ، و دُنُوّ مِن طَلعَةِ مالاتَعرِفون؛ و چه نزدیك است امروز ما به فردایى كه سپیده آن آشكار شد، اى مردم! اینك ما در آستانه تحقق وعده‏هاى داده شده(براى دوران ظهور) و نزدیكى طلوع آن چیزهایى كه بر شما پوشیده و ابهام‏آمیز است، قرار داریم.»

وعده دیدار نزدیك است یاران مژده بادروز وصلش مى‏رسد ایّام هجران مى‏رود.

منبع: سیماى حضرت مهدى در آیینه نهج البلاغه، حجة الاسلام سید جواد حسینى