اختر تابان عرفان
گوهر رخشان ایمان زینب(ع) است | |
اختر تابان عرفان زینب(ع) است | |
قطرهای کوثر ز آب رحمتش | |
بردباری شرمگین از همتّش | |
کیست زینب محرم بزم حضور | |
روی او تفسیری از «الله نور1» | |
چون به دنیا آمد آن فرخنده زن | |
شد به گیتی نور حق پرتو فکن | |
خانه زاد وحی حق تارخ گشود | |
آبروی آفرینش را فزود | |
زینب آن پرورده دامان عشق | |
نام او سر لوحه دیوان عشق | |
جان او از عشق حق افروخته | |
وز شرار عشق، جانش سوخته | |
عقل گشته مات از ایثار او | |
عشق سرگردان شده در کار او | |
مرد و زن خدمتگزار درگهش | |
توتیای چشم جان، خاک رهش | |
زینب آن دردانه آل رسول | |
دختر والای زهرای بتول | |
بود از آغاز همگام حسین | |
نقش بر لوح دلش نام حسین | |
بسته پیمان با خدا روز الست | |
تا به راهش بگذرد از هر چه هست | |
صبر را بخشیده معنایی شگرف | |
وصف صبر او برون از حدّ حرف | |
از قیام روز عاشورا حسین | |
کرد دین را زنده در دنیا حسین | |
شد قیام او به عالم بی قرین | |
بود چون زینب در آن نقش آفرین | |
گر نبودی نقش او در این قیام | |
بود این نهضت قیامی ناتمام | |
کیست زینب آن که در کرب بلا | |
شد خجل از صبر او کرب وبلا2 | |
رنج پیش او سپر انداخته | |
درد و محنت رنگ پیشش باخته | |
روز عاشورا به او چشم امید | |
دوختند از پیرو برنا هر شهید | |
جسم فرزندان او بر روی خاک | |
اوفتاده قطعه قطعه، چاک چاک | |
او حسینی بود و پروایی نداشت | |
جز خدا در خاطرش جایی نداشت | |
از برادر لحظهای غافل نبود | |
هیچ مشکل پیش او مشکل نبود | |
شعلهها از عشق عالم سوز داشت | |
آتشی در جان، جهان افروز داشت | |
در حریم قدس، محرم زینب است | |
معنی عشق مجسّم زینب است | |
آفرین بر صبر طاقت سوز او | |
و آن تجلّیهای جان افروز او | |
داشت بار این رسالت چون به دوش | |
بیشتر از پیشتر شد سخت کوش | |
با اسیران صبحدم تا شام رفت | |
گاه در کوفه گهی در شام رفت | |
داشت در راه سفر آن پاک جان | |
از سر پاک شهیدان سایبان | |
چون به شهر شام زینب گام زد | |
آتشی از خطبهاش در شام زد | |
غنچه لب چون که زینب باز کرد | |
در فصاحت چون علی(ع) اعجاز کرد | |
از بیان گرم آن شیرین سخن | |
شد چو شب در شام، روز اهرمن | |
جاودان ساز مُحرّم با پیام | |
زینب است آری الی یوم القیام3 | |
یا رب از عشقش دل ما زنده کن | |
همچو خورشید فلک تابنده کن |
"غلامرضا قدسی"
پینوشتها:
1- الله نور... . اشاره است به آیه مبارکه: الله نور السموات و الارض؛ «خداوند متعال نور و روشنایی آسمانها و زمین است». (آیه 37 سوره نور)
2- کرب و بلا: اندوه و مصیبت و سختی و آزمایش.
3- للی یوم القیامة: تا روز قیامت ، تا روز رستاخیز.