عباداتی که نتیجه اش جهنم است!!!

فخر فروشی نسبت به داشته ها یکی از رذایلی است که در جان بسیاری از ما ریشه دارد و آثار شومی هم به دنبال دارد ، ما اگر یک دمل کوچک در پوست صورتمان به وجود بیاید خود را به هر دری میزنیم که زودتر درمانش کنیم که تأثیر سوئی بر ظاهرمان نداشته باشد.

اما غده هایی خطرناکتر از سرطان در روح ما در حال رشد و تکثیرند که کوچکترین اهمیتی به آن ها نمی دهیم وآن ها در این سکوت و سازش تا جایی رشد می کنند که چیزی به نام روح انسانیت برای ما باقی نماند و زشتی ها و تیرگی ها یک پارچه بشوند وجود ما .

یکی از این غده های  خطرناک میل به خودنمایی و انگیزش تعریف و تمجید دیگران از خودمان است ، و نوع حاد و پیشرفته این بیماری وقتی است که در امور معنوی خودش را نشان می دهد ، مثلا دوست داشته باشیم از تقوا و ایمان ما بگویند،مثلا اگر نماز شبی بجا آوردیم دلمان به عالم و آدم پزش را بدهیم ،یا در دل آرزو کنیم دیگران ببینند و تحت تأثیر قرار بگیرند و در هر محفلی بگویند.

از امام صادق علیه السلام روایت شده که لقمان فرزند خود را وصیت فرمود:

ریا کننده را سه علامت است: چون تنهاست، در عبادت کسل و سستی می نماید؛ و در نزد مردم مردانه به عبادت می ایستد؛ و هر کار که می کند، توقع دارد که او را به آن کار ستایش کنند. (بحارالانوار جلد 72 صفحه 296)

عبادت برای خوشامد بندگان خدا ، اما فرض کنید فردی شرکتی تأسیس کرده و قرار است ماهیانه مبلغی معیّن، به شرکا به‌عنوان سود بپردازد، اگر حین کار همین فرد از سهم دیگران کم بگذارد و سهم دیگران را به شخص دیگری بپردازد، عکس‌العمل شُرکا را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

طبیعتاً بعد از آن، شرکا نه دیگر اعتمادی به آن فرد دارند و نه راغب‌اند که با وی به ادامه شراکت بپردازند و در ادامه فعالیت تجاری‌اش متضرر خواهد شد.

غرض اینکه با ژرف‌اندیشی حول معنای توحید ـ به این معنا که همه را کنار بگذار و فقط خدا را ببین ـ به این واقعیت پی می‌بریم که تنها ثمره‌ی شریک قرار دادن برای خداوند، به مثابه‌ی محروم ماندن از حرارت سودمند خورشید در سرمای زیر صفر است، همانطور که خیانت در امانت، در نهایت منجر به بی‌اعتمادی و ضرر مادّی می‌شود، اگر عملی به قصد خودنمائی صورت گیرد، قعطاً به همین اندازه از آثار رشد و تعالی فرد کاسته خواهد شد.

رسول گرامی اسلام «صلی‌الله‌علیه‌و‌آله» در همین زمینه می‌فرمایند: خطرناک‌ترین چیزى که از آن بر شما مى‌ترسم، شرک اصغر است اصحاب گفتند شرک اصغر چیست؟ فرمود: ریاکارى، روز قیامت هنگامى که مردم با اعمال خود در پیشگاه خدا حاضر مى‌شوند، پروردگار با آن‌ها که در دنیا ریا کردند مى‌فرماید: به سراغ کسانى که به خاطر آن‌ها ریا کردید بروید، ببینید پاداشى نزد آنها مى‌یابید؟( بحارالانوار، ج69، ص265)

شوم بختی ریا کاران

حضرت رسول صلی الله علیه و آله فرمود:

در روز قیامت، حق تعالی امر می فرماید که جماعتی را به جهنم ببرند. پس به مالک دوزخ خطاب می فرماید که: بگو به آتش، که قدمهای ایشان را نسوزاند، که ایشان به پای خود به مساجد می رفتند؛ و رویشان را نسوزاند، که وضو را تمام و کامل به جا می آوردند؛ و دستهایشان را نسوزاند، که به دعا به درگاه من بر می داشتند؛ و زبانشان را نسوزاند، که بسیار قرآن می خواندند. پس خازن جهنم به ایشان می گوید: ای اشقیا! چه کرده اید که با این اعمال مستحق جهنم شده اید؟ ایشان می گویند: ما کارهای خود را برای غیر خدا می کردیم. در این روز به ما گفتند که مزد خود را از کسی بگیرید که کار از برای او کرده اید. (بحار الانوار جلد 72 صفحه 296)

همین که فردی بخاطر جلب توجه دیگران دست به عبادت صوری و ظاهرسازی می‌زند و در باطن همچین قصدی در وی وجود ندارد، در واقع عملاً به دروغ‌پردازی متوسل شده تا به مقاصد نامشروع خود دست پیدا کنند.

از نتایج بارز چنین انحرافی، جدای از درجا زدن در مسیر رشد و تکامل، ناامید کردن مردم نسبت به متدینین و خراب کردن چهره دین می‌باشد.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:

از ریا اجتناب کنید! به درستی که آن، شرک به خداست. ریاکار را در روز قیامت به چهار نام می خوانند: ای کافر! ای بدکار! ای مکار! ای زیانکار! ثواب عمل تو برطرف شد و مزدت باطل گردید، و تو را در این روز بهره ای نیست. برو مزد خود را از کسی که برای او کار کردی، بطلب. (بحار الانوار جلد 72 صفحه 295)

منابع:

سایت رهروان ولایت

سایت دارالحدیث