دولت یازدهم؛کدام گزینه در صدر وظایف؟

در این میان نگاهی به مشکلات اجتماعی که زندگی مردم را با دشواری های تمام نشدنی روبرو کرده است داشته ایم تا در خلال بیان این مسائل، مشخص شود که رئیس جمهور بعدی باید کدامیک از معزلات اجتماعی را در راس برنامه های خود در دولت یازدهم قرار دهد.

بیکاری مهار نشدنی

به رغم شعارهای رنگارنگی که رئیس جمهور در دوره تبلیغات خود در خصوص ایجاد اشتغال می داد، بر اساس آمارهای رسمی مرکز آمار ایران نرخ بیکاری در سال 1384 (سال به روی کار آمدن دولت نهم) 11.5 درصد بوده که در سال 1391، به 12.2 درصد رسیده است و در این میان 4 میلیون جوان در جستجوی کار در کشور وجود دارد که که آمارهای غیر رسمی تعداد بیکاران را بیش از 6 میلیون نفر هم برآورد کرده است. بر این اساس ما با میلیون ها بیکار در کشور روبرو هستیم که مشخص نیست برای تامین معاششان چه راهکاری را باید پیش گیرند و در این میان چه بسیار افرادی که برای تامین خرج زندگی به بزه کاری های اجتماعی گرویده می شوند و خود زمینه ساز آسیب های اجتماعی بعدی لقب می گیرند.

23میلیون نفر جوان مجرد در آرزوی ازدواج

مدیرکل دفتر آمار و اطلاعات جمعیتی سازمان ثبت احوال در آخرین آماری که از مجردها در سال 91 داده بود اعلام کرد که بیش از 23 میلیون نفر از جوانان در سن ازدواج قرار دارند در حالی که 11 میلیون نفر از آن‌ها بر اساس آمارهای سازمان هرگز ازدواج نکرده‌اند. با توجه به این آمارها در حال حاضر 23 میلیون نفر جوان در سن ازدواج وجود دارند که در حال حاضر مجرد هستند و با این مشکلات اقتصادی و گرانی که از سال گذشته به جامعه تزریق شده است، نمی دانند چگونه می توانند مسئولیت آغاز یک زندگی مشترک را بر عهده بگیرند. در این میان با توجه به معضلاتی که بالا رفتن سن ازدواج در پی دارد و آسیب هایی که با تن دادن به روابط خارج از بنیان ازدواج گریبان جوانان را می گیرد، رئیس جمهور آینده قبل از هر چیز باید امکان تشکیل خانواده و ازدواج را برای 23 میلیون جوانی که در ارزوی تشکیل خانواده به سر می برند، مهیا کند.

سونامی اعتیاد

اعتیاد جوانان به خصوص اعتیاد به مواد شیمیایی که در سالهای اخیر با حجم بسیار گسترده ای در حال افزایش است یکی دیگر از معضلات اجتماعی است که این روزها گریبان جامعه را گرفته است. اگر در روزگار نه چندان دور تنها اعتیاد به موارد مخدری مانند تریاک و هرئین وجود داشت، آن هم  بیشتر در میان کنهسالان و کسانی که در فرط درد به استعمال این مواد پناه می بردند، این روزها مواد مخدر شیمیایی مانند شیشه و کرک که درجه آسیب زایی شان چند برابر مواد مخدر قدیمی است، به وفور در میان نوجوانان و جوانانی به چشم می خورد که با تصور اینکه این مواد اعتیاد اور نیست، دست به دامانشان شده اند تا بتوانند راحت تر از پس تحمل بحران های روحی نوجوانی برآیند. با توجه به حجم بالای مصرف مواد مخدر در کشور اما آخرین آمار مربوط به تعداد معتادان کشور مربوط به سال 86 یعنی 6 سال پیش است که در آن مدیركل امور فرهنگی و پیشگیری ستاد مبارزه با مواد مخدر كشور آخرین آمار تعداد معتادان را یك میلیون و ”ھ 200هزار نفر اعلام كرده بود و از آن سال به بعد هیچ امار رسمی از تعداد مصرف کنندگان مواد مخدر در کشور منتشر نشد. از سوی دیگر با توجه به تغییرات ارزی و گرانی که سال گذشته به جامعه تحمیل شد، حجم مصرف کنندگان مواد مخدر با افزایش چشم گیری روبرو شد و با توجه به پیامدهای خانمان برانداز اعتیاد، یکی از مهم ترین محورهای اجتماعی که رئیس جمهور آینده بابد در اولیت بندی تصمیمات خود قرار دهند، مهار سونامی اعتیاد در کشور است.

خشم درونی و نبود مهارت زندگی

یکی دیگر از مشکلاتی که این روزها گریبان مردم کشور را گرفته، عدم اطلاع از مهارت های زندگی است. جوانان و نوجوانان این دوره نمی دانند چطور باید بر خشم و هیجانات خود فائق بیایند و در برابر مشکلات زندگی چطور باید کنترل خود را حفظ کنند تا به ورطه افراط و تفریط نیافتند. افزایش روز افزون آمارهای طلاق و وقوع جرم و جنایت و پرخاشگری در کشور یکی از مهم ترین پیامدهای همین ناتوانی مردم در کسب مهارت های زندگی است که باعث هزینه های جبران ناپذیری در طول زندگی می شود و در این میان رئیس جمهور آینده باید با فرهنگ سازی در زمینه آموزش مهارت های زندگی در میان مردم، به مهار آمار بزه ها و نابهنجاریهای اجتماعی بپردازد.

مدرک گرایی افراطی و عدم توجه به آموزش های فنی و حرفه ای

مدرک گرایی افراطی که از حکومت پهلوی کلید خرده بود در دهه‌های گذشته به اوج خود رسید و این گرایش تا بدانجا پیش رفت که اگر کسی نمی‌توانست به دانشگاه راه پیدا کند، انگار که از همه افق‌های پیشرفت دور مانده بود. پس از موج فارغ‌التحصیلانی که در سال‌های گذشته پشت بن بست های اشتغال ماندند و به رغم مدارک بالای تحصیلی خود مجبور شدند به ناچار در رشته‌هایی مشغول به کار شوند که هیچ ارتباطی به تخصصی که سال‌های سال در دانشگاه کسب کرده بودند نداشت.

تازه این روزها مدیران به خود آمده‌اند که این گرایش بیهوده به مدرک گرایی و از بین بردن سال‌های جوانی جوانان کشور برای تحصیل در رشته‌های دانشگاهی که هیچ تأثیر در اشتغال و آینده آن‌ها ندارد، کار بیهوده و عبثی بود و باید به آموزش فن و حرفه در میان نوجوانان و جوانان بپردازد. در این بین دولت آینده در زمینه آموزش باید بیش از هر چیز با از بین بردن حباب مدرک گرایی و تغییر جهت نظام آموزش و پرورش کشور به سمت آموزش فنون کاربردی و آماده سازی نوجوانان و جوانان برای ورد به بازار کار، اشتباهات سالیان دراز را جبران کند.

در پایان می‌توان این‌گونه نتیجه گرفت که مشکلات اجتماعی که این روزها گریبان کشور را گرفته، بسیار بیشتر از مواردی است که مورد اشاره قرار گرفته شد و دولت یازدهم باید به ترتیب اولویت بندی، راهکارهایی را برای برون‌رفت از مشکلاتی که نفس زندگی اجتماعی مردم را به شماره انداخته است، بیندیشد.