پسران ازدواج را سانسور نکنند

ازدواج یک پدیده اجتماعی بسیار مهم است و یکی از شاخص های مهم در افزایش جمعیت و تداوم نسل محسوب می شود.  در جامعه ایرانی سن ازدواج بالا رفته، اما در حال حاضر توجه به بالا رفتن سن ازدواج دختران بسیار بیشتر از افزایش سن ازدواج پسران است. در حالی که در جامعه ایرانی پسران برای ازدواج باید پا پیش بگذارند.

در کشور ما هر چند روند حرکت به سمت مدرنیسم با شتاب زیادی رو به گسترش است، اما همچنان بسیاری از پدیده های اجتماعی به شکل سنتی پیگیری می شوند. ازدواج جزو مسایلی است که با وجود آمیختگی های بسیار با جلوه های مدرن و غربی، همچنان از پایه های سنتی برخوردار است. یکی از ویژگی های سنتی ازدواج ایرانی، اقدام پسران یا خانواده آنها برای انتخاب زوج است. بنابراین بالا رفتن سن ازدواج پسران ارتباط مستقیمی با کاهش میزان ازدواج ها در جامعه و در نتیجه بالا رفتن سن ازدواج دختران دارد.

بر اساس گزارشی که معاونت مطالعات و تحقیقات سازمان ملی جوانان منتشر کرده است، کل جمعیت هرگز ازدواج نکرده 10 سال به بالا در ایران 23 میلیون نفر است که از این تعداد حدود 13 میلیون نفر را مردان و 10 میلیون را زنان تشکیل می دهند. جمعیت مجردان قطعی نیز که بین 30 تا 65 سال را شامل می شود بر اساس سرشماری سال 85، یک میلیون و 220 هزار نفر است.

در این تحقیق، 60 درصد از پاسخگویان بهترین سن ازدواج برای پسران را بین 25 تا 29 سال دانسته اند و 23 درصد از آنها گفته اند که سن مناسب برای ازدواج پسران 30 تا 35 است.

کارشناسان نظرات مختلفی را درباره علت افزایش سن ازدواج پسران مطرح می کنند:

توقع نابجای خانواده ها و توجه به معیارهای مادی و باورهای اشتباه و افراطی نسبت به نظر اطرافیان به عنوان مهمترین دلایل ازدواج نکردن جوانان مطرح می شود و سپس از نارضایتی پسران نسبت به نحوه پوشش دختران در جامعه، افزایش سطح توقع دختران، رقابت های نابه جای برخی خانواده ها در انتخاب همسر آینده پسران شان، توجه افراطی به ویژگی های ظاهری، برخوردار نبودن از مهارت های اجتماعی برای انجام مناسب مراحل مختلف ازدواج و هماهنگ نبودن معیارهای پسران با خانواده به عنوان دلایل مهم دیگر بیان می شود.

مسایل و مشکلات مالی، مشکل بیکاری یا برخوردار نبودن از امنیت شغلی، شرایط نامناسب مسکن و ترس از هماهنگ نشدن با شرایط مالی همسر آینده به عنوان آخرین و کم اهمیت ترین دلایل بالا رفتن سن ازدواج پسران مطرح می شود.

در این شرایط باید ببینیم اگر پسری از خانواده ای متوسط بخواهد ازدواج کند و بتواند از پس تمامی مسایل و مشکلات فرهنگی بربیاید، تا چه اندازه از توان مالی لازم برای تامین هزینه های یک ازدواج و زندگی متوسط برخوردار است.

در حال حاضر به جز هزینه های مربوط به خواستگاری، بله برون و جشن نامزدی، بیشترین هزینه ازدواج مربوط به مراسم عروسی است. اکنون برگزاری یک عروسی که می تواند شامل لباس عروس و داماد، آرایشگاه، یک جفت ساعت، آینه و شمعدان، محضر، سفره عقد، خرید عروس و داماد، آتلیه عکس و فیلمبرداری، کارت عروسی، گل زدن ماشین و دسته گل عروس، اجاره تالار یا باغ – تالار، شام عروسی و موسیقی باشد در خوشبینانه ترین شکل به طور متوسط بیش از 11 میلیون تومان هزینه دارد.

خرید حلقه های ازدواج و سرویس طلا در خوشبینانه ترین شرایط حدود 4 میلیون تومان هزینه بر می دارد. رفتن به ماه عسل (برای نمونه سفر به مشهد مقدس) با هواپیما و اقامت 4 روزه در یک هتل چهار ستاره حدود یک میلیون و صد هزار تومان هزینه در پی دارد. اجاره یک واحد آپارتمان 45 متری در مناطق متوسط شهر بیش از 25 میلیون تومان و خرید چنین خانه ای حدود 90 میلیون تومان برای تازه داماد هزینه دارد. خرید یک ماشین صفر کیلومتر تولید داخل کشور بسته به شیوه خرید آن (لیزینگی یا نقدی) از حدود 5 میلیون تا 18 میلیون تومان هزینه دارد.

بنا برآنچه تاکنون دیده شده و درجامعه مطرح است، مسایل اقتصادی یکی از جمله اصلی ترین موانع ازدواج است و اشتغال رکن اصلی مسایل اقتصادی به گونه ای که کمتر جوانی است که شغل وکار مناسب داشته باشد اما ازدواج نکرده باشد، لذا به جرات می توان اظهار کرد که بیکاری مهم‌ترین مانع بر سر راه ازدواج جوانان است.

اشتغال، مانع بزرگ بر سر راه ازدواج پسران

اصلی‌ترین مشکلاتی که باعث می‌شود جوانان برای ازدواج اقدامی نکنند وضع معیشتی خانواده‌ها و بیکاری جوانان است.

بحث اشتغال مانع بزرگی بر سر راه ازدواج جوانان است چون وقتی شغلی نباشد وضع معیشت هم تثبیت شده نیست و طبیعی است که خود جوانان و خانواده‌هایشان نگران آینده باشند. به‌هرحال وقتی جوانان نتوانند خودشان را اداره کنند چطور می‌خواهند تشکیل خانواده داده و مسئولیت همسر یا احیانا بچه‌هایی را هم بپذیرند؟ برای همین اصل، ازدواج را کنار می‌گذارند.

لذا، افزایش سن ازدواج پسران معلول شرایط است، اگر علل اصلی که همان ایجاد اشتغال و بهبود وضع معیشتی مردم و جوانان است حل شود، چنین معلول‌هایی مثل بالارفتن سن ازدواج خودبه‌خود حل می‌شود.

مشاغل پایدار نیست

درعین حال ممکن است برخی این نکته را بکار برند که هم اکنون هم جوانان دارای شغل هستند ودرامدی کسب میکنند ،اما نکته مهم این است که این مشاغل یا دایمی نیست که درصورت بیکار شدن سرپرست خانواده خود باعث دهها مفسده وازجمله طلاق خواهد شد ، یا انقدر درامد ندارند که فرد بتواند بار یک خانواده را بدوش بکشد وتنها مخارج مجردی اورا تامین میکند.

لذا، فقدان امنیت شغلی یکی از مهم‌ترین دلایل عدم ازدواج پسران است پس یکی از راه‌حل‌های برطرف کردن مشکل جوانان، شناخت و درمان مشکلات آنهاست.

و حرف آخر این که

دارا بودن شغل پایدار مهمترین فاکتور در افزایش تمایل پسران به ازدواج است، اقدامات فرهنگی و اجتماعی در مورد اشاعه و ترویج ازدواج زمانی پاسخگو است که مساله بیکاری جوانان حل شود و دولت برای جوانان اشتغال پایدار ایجاد کند.

اگر مساله بیکاری در جامعه حل نشود، در آینده نزدیک شاهد بالا رفتن بیشتر سن ازدواج و کاهش نرخ ازدواج در کشور خواهیم بود.

منابع: شبکه ایران/خبر آنلاین