اختلال بیان نوشتاری
مقدمه
اهمیت درست و خوانانویسی به گونهای که برای دیگران قابل خواندن باشد، کاملاً روشن و آشکار است. نوشتن تقش اساسی در یادگیری دارد.
مشکلات مربوط به نوشتن از ابتدای ورود به مدرسه بر سایر فعالیتهای آموزشی کودک تأثیر منفی میگذارد و موفقیت شغلی و تحصیلی او را به خطر میاندازد.
اختلال بیان نوشتاری
اختلال بیان نوشتاری، که به طور رسمی «اختلال بیان نوشتاری رشدی» نامیده میشود، یک نوع ناتوانی یادگیری است که تواناییهای شخص برای برقراری ارتباط به وسیله نوشتن به طور اساسی پایینتر از سطح بهنجاری کودک متناسب با سن، هوش، تجربیات زندگی، پیشزمینه آموزشی یا اختلالات فیزیکی میباشد.
ناتوانی یادگیری در نوشتن میتواند شامل، عمل فیزیکی نوشتن یا فعالیت ذهنی فهمیدن یا ترکیب کردن اطلاعات باشد.
انواع اختلال بیان نوشتاری
علل اختلال بیان نوشتاری
برای این اختلال علل متفاوتی را برشمردهاند که در اینجا به بعضی از آن ها اشاره میشود.
تشخیص
تشخیص این اختلال به تنهایی مشکل است. همچنین هیچ آزمون استانداردی به طور ویژه برای ارزیابی آن وجود ندارد. این اختلال به طور معمول قبل از 8 سالگی تشخیص داده نمیشود زیرا مهارتهای نوشتن کودکان هنوز بیثبات است و کامل به دست نیامده است. این اختلال به طور رایج در کلاس چهارم یا پنجم تشخیص داده میشود. تنها وقتی معلمان و والدین، متوجه نشانههای متعدد شدند باید برای درمان ارجاع داده شوند.
مراحل ارزیابی
برای ارزیابی اختلال بیان نوشتاری کودک باید مراحل زیر را انجام داد.
- گرفتن شرح حال کودک (از والدین و مربیان)
- مشاهده بالینی کودک
- اجرای آزمونها که شامل: آزمون هوش ـ بلوغ اجتماعی ـ آزمون املا ـ آزمون خواندن
- مشخص کردن غلطهای املایی
- طبقهبندی غلطها و تعیین فراوانی و درصد آنها در املا
- طبقهبندی غلطها و تعیین فراوانی و درصد آنها در خواندن
تشخیص افتراقی
پیامدهای اختلال بیان نوشتاری
بچههایی که دارای این اختلال هستند چون اغلب از سوی دیگران مورد سرزنش قرار میگیرند و از طرفی چون توانایی بیشتر از این ندارند، ممکن است عوارض چندی را تجربه کنند که به بعضی از آن ها اشاره میشود.
- به دلیل احساس بیکفایتی و ناتوانی در انجام تکالیف درسی، خشمگین و سرخورده میشوند.
- در موارد شدید، ممکن است اختلال افسردگی وجود داشته باشد.
- بیمیلی یا امتناع از مدرسه رفتن و انجام تکالیف کتبی
- عملکرد تحصیلی ضعیف در سایر زمینهها