دعا، کلید طلایی سعادت
باید با اطلاع از اهمیت و عظمت دعا، به آن رو کنیم و از آن برای سعادت خود بهره ببریم، تا با یاری خدا، به تدریج مشکلات دنیا و آخرت مان حل شود،
خدا، از روی لطف و مهر و رحمت خاص خود، بندگان را آفرید و ما را مسافر راه سعادت، و رونده طریق کمال قرار داد و از لطف خود، راه رسیدن به سعادت که بارگاه اوست را برای ما آشکار کرد و باز برای ما راهنمایانی از جنس بشر فرستاد تا ما را رهبری کنند و در کوره راههای دنیا و مشکلات و سختیها و لذتها، دست ما را بگیرند و از سقوط در عالم حیوانی، نجات مان دهند و ما را روانه عالم نور و سرور و بقا و جاودانگی نمایند؛ عالمی که در آن، نه رنجی و نه المی، نه دردی و نه عذابی، همه نور در نور، و همه سرور در سرور.
بیچاره آن سرگردان حیرانی که، نور و سرور را رها کرده و به اندیشه اینکه این لذات دنیا، شفابخش و روح افزاست، از زندگی الهی و انسانی و معنوی، خود را محروم کرده و تمام عمر در غصه و رنج و عذاب راه طی میکند. واقعاً چرا راه خود را گم کرده است؟ مگر به قرآن کریم نظر نکرده است؟ مگر در کلام راهنمایان نور و رحمت، مطالعه نکرده است؟ ای انسان، خدا اینطور فرموده، اوست داناترین فرد به حال ما، آیا چنین نیست!؟ او خود از روی لطف و رحمت فرموده؛ {الا به ذکر الله تطمئن القلوب}
ای بندگان! ای راه گم کردگان! ای دردانههای من، ای مخلوقات با عظمت من، کجا میروید؟ برای آرامش خود به کدام سو میروید؟ راحتی وآسایش را از چه میطلبید؟ از مخلوقات ضعیف و ناتوان من!؟
آگاه باشید و بدانید كه راحتی و سرور، تنها و تنها در بارگاه من و در پیش من است. به بارگاه من، بازگردید تا شما را در نور و سرور غرق کنم و به انواع نعمت و رحمت شما را بنوازم؛ این قانون هستی است، هر که از نور فاصله گیرد، قهراً به طرف ظلمت میرود.
عزیزان و دوستان، بدانیم، اگر از او فاصله پیدا کردیم، قرین و همنشین ما، غم و رنج و عذاب است، امروزه هزاران روانشناس برای درمان افسردگی این اشرف مخلوقات، میخواهند که او را با چند قرص، شاد و مسرور کنند، سرورم، آیا ما اینقدر ناتوانیم؟ آیا این است شأن اشرف مخلوقات!؟ در حالی که اگر به خدا رو کنیم و جانمان را در نور ایمان و اتصال به آن رحمت نامتناهی سیراب کنیم، روشن خواهد شد؛ که همه افسردگیهای روحی یا اکثر آنها در اثر قطع ارتباط با منبع نور و رحمت است.
بیاییم باز به او رو کنیم؛ بیاییم از خدا، هدایت و رحمتش را درخواست کنیم. آیا دردمند، حاجتمند و گرفتار نیستیم؟ سوگند به خدا، کلید همه مشکلات و درمان همه دردها پیش خداست. آن خدا که علت خلقتمان را حب شدید خود نسبت به ما معرفی کرده، همان خداست که کلید حل همه مشکلات و باب همه نعمتها و رحمتها در دست اوست. او خود فرموده: «ادعونی استجب لکم» «بخوانید مرا، تا اجابت کنم شما را»
آیا آنکه خدا را نمیخواند، از او انتظار لطف و توجه دارد؟ آیا کسی که به آن سرچشمهی قدرت، اتکا ندارد و از او در خواست نمینماید، انتظار حل مشکلات و رفع گرفتاریها و ناتوانیهایش را، از او دارد!؟ آیا لامپی که از جریان برق، قطع شده است، انتظار روشنی دارد!؟ آیا کسی که در توجه و راز و نیاز با خدا، سست و بیحال است، او را به عنوان پشتوانه محکم خود برگزیده است؟ کجاست حلال مشکلات ما؟ کجاست و کیست آنکه از وجود او، همهی نعمتها و رحمتها و لطفها به ما میرسد!؟ آیا جز درگاه خدای رحمان، ما را پناهگاه مطمئنی هست؟ آیا جز او در مشکلات و گرفتاریها، برای ما پشتوانه و کمککننده و یاوری هست؟ آیا جز از او، انتظار کمک و نصرت و یاری داریم!؟ پس به او، آن سرچشمهی همهی لطفها و رحمتها و نعمتها و قدرتها، رو کنیم، تا این منبع قدرت و لطف و کرم، همواره پناه ما باشد و در اثر این اتصال قلبی، ما راهی راه سعادت دنیا و آخرت شویم و تمام لحظات عمرمان در پرتو نور رحمت و ارتباط با خدای تعالی سپری گردد.
خدا، که خود راهنمای ما در دنیا و آخرت برای رسیدن به سعادت است، دوری و قطع ارتباط با خود را کلید همه رنجها و بلاها و مصیبتها و سبب شقاوت معرفی کرده است. او که بهترین و عاشقترین دوست ماست فرموده: { ان الذین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنم داخرین}. آنان که از پرستش من سر باز میزنند، بزودی در حالت خواری و ذلت، وارد دوزخ خواهند شد.
عزیزان، خدا، که دوست حقیقی ما انسانهاست، اینطور گفته است: اینها که از عبادت من رویگردان میشوند، وارد جهنم میشوند، نه اینکه من آنها را وارد جهنم کنم! در تفسیر این آیه، عبادت به دعا تعبیر شده است. یعنی اگر کسی از منبع زیبایی دور شود، لاجرم به طرف زشتی میرود، کسی که از منبع آرامش، دور شود، قطعاً به طرف ناامنی و اضطراب میرود. کسی که از منبع قدرت دور شود، قطعاً به سمت ذلت و ضعف حرکت میکند.
آن آرامش، آن قدرت معنوی و الهی، آن طمأنینه، آن وقار، آن زیبایی اخلاق و صفات، آن شهامت و صداقت و اخلاص، که در مردان و زنان الهی و مثال زدنی، مانند حضرت فاطمه زهرا(س)، حضرت زینب(س)، حضرت علی(ع)، امام حسین(ع) و تمامی شاگردان و تعلیم یافتگان ائمهاطهار بود، همه و همه، در پرتو ارتباط و اتصال کامل آنها به خدای سبحان بود، و زشتی و آلودگی اعمال و اخلاق و صفات، مثل تکبر و ریا و حیلهگری و انحرافات همه دشمنان آنها در طول تاریخ، همه و همه از قطع ارتباط با خدای تعالی ناشی شده بود.
پس بیاییم با اطلاع از اهمیت و عظمت دعا، به آن رو کنیم و از آن برای سعادت خود بهره ببریم، تا با یاری خدا، به تدریج مشکلات دنیا و آخرتمان حل شود، و موفقیتهای مادی و معنوی، در کاسه عمرمان سرازیر گردد، چرا که حضرت رسول اکرم(ص) که درود خدا بر و او و خاندان طاهرینش باد، فرمودند: مسلمانی که دعا میکند، اگر دعایش درباره قطع رحم و انجام گناهی نباشد، به یکی از این سه هدف خواهد رسید: خداوند در برآوردن نیازش سرعت میبخشد، و یا نعمتی را برای او ذخیره میسازد، و یا شر و آسیبی را از او دور مینماید.
در زمینه دعا، کتابهای فراوانی هست، مخصوصاً صحیفه سجادیه که حاوی مناجاتهای حضرت سجاد(ع) است و مفاتیحالجنان و... که البته در دعاها فراموش نکنیم که تا معنی دعا را نخوانیم و خوب به جانمان ننشیند، ما به راز و نیاز با خدا موفق نمیشویم، باید دعا را قرائت کنیم و در معانی آن دقت کنیم تا دلمان متوجه خدا گردد و نورانی شویم. بیاییم به دعا رو کنیم، که هر که به دعا رو کرد وبا خدا مناجات کرد، با خدا مرتبط شد، كه در این راز و نیاز، همه چیز هست.
منبع احادیث: مقدمه کتاب مفاتیحالجنان
باشگاه کاربران تبیان - برگرفته از تبلاگ: ستون دین
مطالب مرتبط:
به فكر نمازت باش، مثل شارژ موبایلت!
پروندهای به نام خدا (ویژه نامه)
پیامی از سوی خدا به بندههای دل شکسته
باشگاه کاربران در شبکه اجتماعی